Bu benim hayatım

İyi ki varsınız

Doğum günümdü. Yakın arkadaşlarımı çağırmıştım. Annem bi pasta aldı. Evi hazırladık. Süslü bi ev yapmadık. Normal haliyle duruyordu. Ve boyle daha iyiydi. Herkes teker teker gelmeye başladı. Arkadaşlarımı salona topladım. Minik bir parti verdik. Ama çok eğlenmiştik. Pasta zamanı geldi pastamı üfledim. Annemde tuhaf bişey vardı. Hissedebiliyordum. Ama sormadım. Pastalarımızı yeyince hediyelerimi açmaya başladım. Bir arkadaşım çerçeve almıştı. Annemle fotoğrafımı koyacaktım ona. Bi arkadaşım da ayıcık  almıştı. Çok tatlıydı.  Ona da teşekür edip diğerine geçtim derken arkadaşlarımın hediyeleri bitti. Hepsini teker teker uğurladım. Annem geldi. Hediye paketini verdi. Koskocaman bir albümdü bu. Fotoğraf albümü. Kapağında canım kızım yazıyordu. İlk sayfasını çevirdim. Bebeklik fotoğraflarım vardı. 1 yaşındaki fotoğraflarım. Onun yanindaki sayfa da 1 yaşındaki güzel fotoğraflarımdı. Boyle boyle yaşlar giderek artıyodu. Ama dur!5 yaş Sayfam bomboştu. Annem elimi tuttu. "Artık zamanı geldi dedi" anlamsızca ona baktım.
-Annem "hep soruyodun ya bana babam niye müebbet yedi diye. Karısını döven bi adam normalde 5 6 ay yatar hapiste. Ama senin baban müebbet yedi. Anneannengil sana niye orospu muamelesi yaptı? Niye kötü davrandılar? Hepsinin cevabını bugün alacaksın. Kızım sen hiç bişey yapmadın. Senin hiçbir günahın yok."
" ne diyosun anne? Hiç bişey anlamıyorum" " kızım babanın beni dövdüğü gün çok sarhoştu. Beni dovünce.." " seni dövünce ney anne?" "Kızım seni çok seviyorum." "Anne bende seni çok seviyorum" " Sen bugüne kadar üzülme diye hiç bişey anlatmadim. Anlatamadım. Ama senin bunu bilmeye hakkın var. Ben söylemesem bile sen duyacaksın. O yüzden benden duymanı istiyorum." Annemin gözlerinden yaşlar akmaya başlamıştı. Kocaman sarıldım anneme.  " anne ben her şeye hazırım. Bugüne kadar neler yaşadım. Yaşadık. Bak hala dimdik ayaktayiz. Biz güçlüyüz anne. Ne soyleceksen söyle artık." İkimizde aglıyorduk. 10 dakika falan öyle kaldık. Birbirimize öyle bir sarildik ki. Sanki bizi biri ayırmaya çalışıyomuş gibi. "kızım senin baban sana tecavüz etti."
.....
2 3 saat konuşamadım. Anneme sarılmayı bıraktım. Yere bakıyodum. Annemin yüzüne bakmaya utandım. "Nasıl yapar? Ya bi baba öz kızına nasıl tecavüz edebilir?" Bi an şoka girmiştim. Öyle kaldım. Ne hakaret edebiliyordum. Ne bişey yapabiliyodum. Annem daha fazla dayanamadı. Eliyle kafamı kaldırdı. O an annemin gözlerine baktım. Çaresizdi. Çaresizdik. İkimiz de acınacak haldeydik ama kimse bize acımıyodu. "Anne? Ben şimdi orospu mu oldum?" Annem bana iyice sarıldı. "Hayır sen hiç bir zaman orospu olmadin kızım. Sen daha çok küçüktün. Hepsi benim suçum. Her şey benim yüzümden oldu." O an "Hayır" diye bağırmak istedim. "Hayır anne senin de hiç bir suçun yok." Demek istedim. Ama ağlamaktan hiç bir şey konuşamıyordum. "Neden böyle olduk biz? Hayat çok adaletsiz be. Hayat kötü insanlara gülüyo. Hayat acımasız. Kimseye acımıyo annem. Benim hiç bir suçum yokki. Bana niye orospu diyosunuz ki siz? Ben orospu olacak ne yaptım? Bu hayatın kotuluklerini annemle birlikte yaşarken. Annemle birlikte zorlukların üstesinden çıkmaya çalışırken kimsenin umrunda değildik. Kimse bize yardım etmedi. Yardım isteyen de olmadı zaten. Ama konuşmayı çok iyi biliyorlar." Ben bunları düşünürken annem beni izliyodu. Ağlaması kesilmişti. Benim de. Öyle birbirimize baktık. Hiç bişey demeden. Ikimizinde gözlerinden yorgunluk akıyordu. Yorulmuştuk. Hayat yordu bizi. Ama pes etmeyecektik. Etmeyeceğiz.
-annem " kızım ben o yılı unuttum.  hiç bişey olmamış gibi devam etmek, hiç bişey olmamış gibi gülmek çok zor olacak biliyorum. Ama başka çaremiz yok. Yolumuza devam etmeliyiz bak ben albümde 5 yaşındaki fotoğraflarını kaldırdım. Sildim hayatından o yılı. Sen büyüyeceksin senin de çocuğun olacak. Sen benim gibi anne olmayacaksın ama buna eminim. Çocuğunun hayatı çok güzel olacak. Onun mutlu olmasi için elinden geleni yapacaksın. O da 5 yaşına gelcek. O zman bu boş sayfaya onun fotoğraflarını koy olur mu? Her zaman istediğin, hayalini kurdugun hayatın olması için. O çocuk sen olmayacaksın ama senin çocuğun olacak. Ben sana o güzel hayatı veremedim kızım affet beni"
"Annem senin varlığın yeter. Senin benim yanımda olman yeter. Bırak hayalimdeki hayat hayalimde kalsın. Ben bu hayatta çok mutluyum çünkü senin gibi bi annem var. İyi ki varsın annem"
Burdan kizinin veya oglunun her zaman yaninda olan. Onların yanlışlarını dövmeden, bağırmadan ve ya tehtid etmeden uyaran, çocuğunu yanlışıyla doğrusuyla yanında olan, onlarla anne baba ilişkisine değil de arkadaş ilişkisine giren çok uzattım biliyorum. Kısacası anne gibi anne baba gibi baba olan herkese sesleniyorum. " İYİ Kİ VARSİNİZ İYİ Kİ BİZİM HAYATIMIZDASINIZ"