My Crazy Idol Husband

6

Chapter 6

At dahil katabi ko si Dobi, hinarap nya yung katawan ko sa kanya habang nakahawak sa magkabilang balikat ko. Tinakpan nya yung mata ko gamit yung kanang kamay nya at nagulat ako---kami sa sunod nyang ginawa. Imbis na kiligin ako or what, nagulat at nainis ako.

Bakit?

Nagpadalos-dalos na naman sya! Ginawa nya yun sa harap ng marami! Sa harap ni Iya! Sa tingin ko, ngayon ay naguguluhan na yung babaeng yun at kailangan ko---naming kausapin.

At dahil nagulat ako sa ginawa ni Dobi, nasampal ko sya. With full force. Sa mga fans dyan, sorry. T__T

"What the?! Why did you do that?!" - hay nako. :(

"Why do you think?! And one more thing, it's me who should be asking that question! Why did you kiss me?! In the first place, it's a dare for me and not for you! Another thing! In our contract, no physical interaction! That's rule #2! Okay lang sana kung hindi ka sa labi ko humalik eh diba?" - mahinahon kong sabi pero just like before, mararamdaman parin yung galit ko.

"Aish! Ayan na naman kayo. -______-" - sabi ni Sehun na bugnot na bugnot yung mukha at mukhang inis na inis na rin samin. Tumayo na ito at nagpunta sa kwarto nila. Hindi ko sya masisisi. Nakakasawa na rin eh.

"Haay. It's been a long day." - Luhan oppa. He smiled a bitter smile pero iniiwas parin yung mukha samin.

"Guys, tara na. Punta na tayo sa dorm." - Xiu oppa at lumabas na yung exo-m members. Napatingin ako kay Iya. Nakatakip parin yung kamay nya sa bibig nya at nanlalaki yung mata. Hindi ko rin sya masisisi.

"Iya, can we talk?" - I said. She needs to know what's with me and Dobi. Tutal nakita nya na rin naman nya yun.

Kahit medyo naguguluhan sya, pinilit pa rin nyang ngumiti at...

"S-sure." - sabi nito. Napatingin ako sa direksyon ni Dobi. At dahil naiinis ako sa kanya...

"Sumama ka." - malamig kong sabi. Nakakainis lang dahil kababati lang namin kanina tapos eto na naman. Magkaaway na naman kami. Ugh! Cycle lang ba to at wala nang katapusan?! Nakakabanas na!

Pumasok muna kaming tatlo dun sa kwarto nina Baek at Chanyeol.

"This is your fault,Chanyeol so explain it to her." - sabi ko. Actually, tinatamad lang talaga ako mag-explain kaya sya nalang ang pinag-explain ko. Sinimulan na ni Chanyeol mag-explain. Nung una, naguluhan si Iya pero pinilit nyang intindihin. Dun lang namin sya nakilala ng husto. Nag-share din kasi sya ng kung anu-ano tungkol sa buhay nya at nag-sorry sya kay Chanyeol kung naging childish at makulit sya. Napaka-bait na bata naman pala ni Iya. Sabi nya, safe naman daw ang sikreto namin sa kanya. Sabi ko na nga ba at mapapagkakatiwalaan ko to eh. Nag-suggest na rin sya na maging friends kami kaya naman pumayag ako.

"Iya, will you mind if you excuse us? Mag-uusap lang kami ni Chanyeol." - tumango naman ito at lumabas na.

Nakakainis. Nung maka-labas na si Iya, wala namang naimik samin. Nakakabingi lang yung katahimikan. Hindi naman ako makaimik agad. Ang tahimik. Pero matapos ang ilang minuto ay binasag na rin nya ayung katahimikang namamagitan samin.

"Wag mo akong tawaging Chanyeol. Di na ako sanay. Haha. Diba sabi mo, di mo na ako tatawaging Chanyeol?" - sabi nito sabay pout. Kahit crush ko pa sya, hindi ako nagpadala sa pout nya. Mainit parin ang ulo ko eh. Nga pala, sabi ko kasi sa kanya kanina, hindi ko na sya tatawaging Chanyeol. Dobi nalang, pero dahil galit ako, Chanyeol ang tawag ko sa kanya. Psh. Daming arte sa buhay. Sorry ha.

"I'm going home." - sabi ko.

"Ha? Akala ko mag-uusap pa tayo? Bat uuwi ka n---" - pinutol ko na sya sa sasabihin nya. NAKAKAINIS NA! Napaka-slow nitong lalaking to! Nasapo ko nalang bigla yung ulo ko deep inside. I mean, UUWI AKO SA PILIPINAS FOR GOOD. Pero dahil napaka-slow po ng kausap ko!

"LECHE! NAIINIS NA TALAGA AKO SAYO, LALAKI! HINDI KO ALAM KUNG NAGPAPAKA-SLOW KA LANG BA O SLOW KA LANG TALAGA! ANG IBIG KONG SABIHIN, UUWI AKO NG PILIPINAS!" - oo. mataas na yung boses ko. Abot hanggang tuktok ng Mt. Everest! Nakakainis na eh

Natahimik naman sya sandali dun ng hindi tumitingin sakin.

"Ayoko na Chanyeol. Pagod na ako. Lagi nalang tayo nag-aaway. Nakakasawa na. Sa tingin ko, mas mabuti pang umuwi nalang ako sa Pilipinas for good at para na rin magpanhinga ng konti. Sawang-sawa na kasi ako eh. I think we need both space. Gusto ko ring malinawan yung feelings ko, Chanyeol." - oops. Aish.

"W-what do you mean?"

"Uhm... n-nothing. Pero naiinis na ako sa sitwasyon natin. Para tayong aso't pusa. Pagkabati, mag-aaway na naman. Paulit-ulit nalang. Nakaksawa." - ugh. Muntik na akong mapa-amin dun ah. Natahimik kaming dalawa pagkatapos kong sabihin yung mga words na yun. Hindi ko alam kung naghahallucinate lang ba ako o totoong nahikbi sya. I can hear his sobs. [a/n: crying Chanyeol sa tabi. :D]

Napansin ko lang ha, iyak yata sya ng iyak ngayong araw. Aish. Nagulat nalang ako ng bigla nya akong niyakap.

"Chanyeol naman eh. 당신은 내가 어려운 결정을하는거야." - ayoko ng ganto. Nahihirapan tuloy ako. Buo na yung desisyon kong umuwi sa Pinas tapos ganito sya umakto. Aish. <TR: You're making me hard to decide.>

"집에 가지마 제발. 여기두고 싶지 않아. 지금 당신은 여기에 등록 BEA 인 경우 나 탈퇴."

<TR: Don't go home please. Ayokong maiwan dito. Ngayon mo pa ako iiwan kung kelan nandito si Bea.> Shiz! Bat di ko naisip yung babaeng yun?! Bwisit naman. T_T

"Dobi..."

"날 떠나지 말아주세요. 당신이 우리의 상황을 혐오하는 방법을 알고 있지만이 시간. Once na umalis na ulit si Bea, saka mo nalang ulit ako iwan. Hindi ko kayang mag-isa, Zyleighn."

<TR: Please don't leave me. I know how you loathe our situation but not this time.>

"Kelan pa? Kilala mo naman yung babaeng yun! Hindi basta-basta aalis hangga't hindi nya nagagawa yung gusto nya."

"ZY, 주세요. 난 당신을 탄원하고있어. 바로 지금. 나는 당신이 우리가 더 이상 싸움을하지 않을거야 약속드립니다. 나는 열린 마음으로 노력하고 성숙합니다. 다만주세요. 가지 마세요."

<TR: Zy, please. I'm pleading you. Ngayon lang. I promise you we're not going to fight anymore. I'll try to be open minded and mature. Just please. Don't go.>  this time, hinarap nya na ako and it's such a pity to see his face like that. Napaka-lungkot ng mukha nito. Parang batang inagawan ng ice cream at nagsusumbong sa nanay nya. I had this mixed emotions. Natutuwa ako (sadista ba? Eh natutuwa talaga ako na iniiyakan nya ako eh) na nalulungkot ako na naiinis ako na ewan ko na kinikilig ako na najejebs na basta lahat ng na!

Ugh! Ano ba talaga?! Kasi kung uuwi ako, maiiwan dito si Chanyeol (malamang sa alamang) at posibleng makakasama nya si Bea. Hindi pa sya nakakamove on kay Bea kaya may possibility yung kinatatakot ko. Baka maloko na naman sya nito at mahulog ulit sya. Pero kung mag-stay naman ako dito, posibleng mag-away parin kami. Feeling ko, wala nang pag-asa eh. Siguro nga, kung uuwi ako, baka mas ma-test yung samahan namin at ma-feel namin na namimiss namin ang isa't isa at hindi maganda kung mag-aaway kami. Charot. Basta ayoko nang mag-away kami.

WAAAAAAAH! Kailangan kong mag-desisyon ng matino! Hindi siguro muna ngayon ang tamang panahon dahil halo-halo pa ang nararamdaman ko. Hays. Sana naman, this won't take time. T_T 

"모르겠어요, 찬열. 나도 몰라. 나는 당신에게 일을 약속하지 않습니다." - I know this is hard but... I stood up and left him there crying... I DESERVE A SLAP.

<TR: I don't know, Chanyeol. I don't know. I won't promise you a thing.>

to be continued...

---------------------------------------

[A/N: At dahil birthday ni Xiuminnie oppa, may update. Yehet! Saengil chukahae, Xiu. <3 EXO Saranghajaaaaa!]