My Crazy Idol Husband

7

Chapter 7

Hindi ko gawain magpaiyak ng lalaki pero... ugh! Ang hindi ko maintindihan, bakit nya ako iniiyakan. DUH?! Malamang, Zyleighn! Syempre, hindi nya kaya mag-isa at di nya kayang i-manage yung pinsan mo! Sinabi na nya yan sayo diba?! - konsensya. -____- Eh bakit nga kasi hindi nya kaya?! Ay ewan ko! Ang gulo! >______<

Nandito ako sa bahay namin. Nakatulala sa kisame. Hindi makatulog. Nakokonsensya dahil pinaiyak ang asaw--- si  Chanyeol. My golly! It's already 3 am in the morning! Hindi ako makatulog! Inaatake nanaman ako ng insomnia ko. Err. Wala pa naman din akong naka-handang gamot ngayon dito. Bwisiiiiiit!

Alam ko namang marami pa akong oras para mag-desisyon pero kasalanan ko bang hindi maka-tulog dahil sa lintik na konsensya ko?! -_____-

Ayoko nang mag-isip! Ayoko nang maalala si Dobi kasi lalo akong hindi maka-tulog at lalo akong nakokonsensya! Bullsh--fsdhgarhftuaehfjsdeurew

---------------------------

After 2 years, babalik na ulit ako ng Korea. Wow. Ang bilis. Naka-uwi na pala ako ng Pinas. Haaay. Kamusta na kaya sya? Miss ko na sya.

"I love you, Chanyeol. Thanks again for giving me another chance." - what the?! Anong nangyayari?!

"Yes sure. Thanks din for making me realize na all this time, Ikaw pa rin pala at di ko kayang mawala ka sakin." - nanigas ako sa kinatatayuan ko. Ano bang sinasabi ni Chanyeol? Ugh. Sumakit bigla yung dibdib ko. Nagsisikip yung hininga ko. Sa sobrang sakit ng naramdaman ko, naramdaman ko yung luha kong tumulo sa aking pisngi. Feeling ko anytime, magpa-pass out ako at mawawalan ng malay pero pinigilan ko yung sarili ko.

Di ko alam kung bakit di ako makasigaw kahit gustong-gusto ko na syang sigawan. Sila.

"Thanks talaga! I'll make sure, hindi ko sasayangin tong chance na to. Thank you. I love you." - s-hit! Naghalikan pa sila sa harap ko?!

"CHANYEOL!" - finally. May lumabas sa bibig ko. Nanghihina ako.

"Zy, T-teka. bakit ka umiiyak?" - sino bang hindi maiiyak?! Pero yun din ang tanong ko sa sarili ko. Bakit nga ba ako umiiyak?

"No, Chanyeol..." - nanghihina kong sabi at napa-upo nalang ako. Ewan ko. May sakit ba ako?

"Hey, okay ka lang ba?"

"No, CHanyeol! No!" - sigaw ko.

"Anong problema?! Teka nag-file na ako ng divorce. Zy, for the sake of us. Yun din naman ang gusto natin diba? Let's just be friends." - NO! HINDI PWEDE!

"NO! CHANYEOL PLEASE NO!"

.

.

.

.

.

"ZY! ZYLEIGHN! 이봐, 일어나! 괜찮아? 당신은 왜 울고있다," - <TR: Hey, wake up! Are you okay? Why are you crying?> oh god! Panaginip lang pala. Ugh. Ang sikip parin ng  dibdib ko. Dahil narin sa gulat ay nayakap ko sya bigla.