İnsanların saçma sözlerine, düşüncelerine algılarını kapattığında mutlu olmak işten bile değil. İnsanlar sana lakap takar. Bir kelimeye sığdırmaya çalışırlar seni. Halbuki sen paragraflara bile sığdıramazsın kendini. İnsanlar konuşurlar bu onların geninde var. Çoğu çok ve boş konuşur. İncitir ve önemsemez. Sende önemseme. Kırıldın mı onlara? Çok mu kırdılar seni? İçinin sızısı mı oldular? Al başını git. Gidemiyor musun? Benim hayatım de. Gül. Eğlen. Güven. Sev. Kimse için bu faaliyetlerden vazgeçme. Hatta çok büyük olmadığı sürece hata yapmaktan çekinme. Çünkü sen hatalarınla güzelsin. Ve o hatalar senin şimdiki sen olmanı sağladı. Ben geç anladım ve erken kaybettim. Sen kaybetme. İnsanlara çok değer verme. Ama bazıları vardır istemeden değer verirsin. İşte onları unutma. Çünkü onlar seni sen yapandır.
"Şarkıyı duyuyor musun?" Kaşlarımı çattım şarkı falan çalmıyordu. Hatta bir rüzgarın sesi bile yoktu hava da. Ama onun illa ki bir bildiği vardı. Çekinerek cevap verdim.
"Hayır." Cevabımı duyduktan sonra gülümsedi. Bana baktı. Gözlerimin içine baktı.
"Demek ki hala delirmemişsin. Hala delirmek için vaktimiz var." Onun bu sözlerine güldüm. Benimle birlikte o da güldü. Benim delirmek için bir ömrüm vardı. Bu yüzden zaman konusundan sıkıntı çekmiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayıp Gidenler
Novela JuvenilDüşünceler, Sıradan insanların cehennemi olabilir. Sıradan dediğimiz insanlar, Sıradışı bir hayat yaşıyor olabilir. Görünenler her zaman Gerçek olmayabilir de. Belki de her insan bir parça delidir. Ondandır belki bu gerçekleri görememe... Deniz h...
