Clary Lily potter -voor haar Clary Lightwood- is een wonderkind. Ze overleefde een levensgevaarlijke vloek(met haar nog onbekende tweelingbroer Harry Potter), ze komt erachter dat ze niet zomaar een mens is maar een mens met gaves en tot slot een ra...
Ik pakte mijn zwaarden uit de lucht en begon met de training. Ik tegen, Jace, Alec en Isabelle...
Clary pov...
Ik stond in het midden van de cirkel. Jace, Alec en Izzy stonden om me heen. Ik sloot mijn ogen zodat ik de trillingen in de lucht kon voelen. Jace zette de eerste stap. Echter, stond hij achter mij, dus draaide ik me soepel om en weerde zijn stoot af. Omdat ik met twee zwaarden vocht maakte ik er een kruis van zodat zijn zwaard precies in het midden stond. Hij keek er verbijsterd naar.
"Wat?" vroeg ik gemaakt onschuldig. Ik wist precies waarom hij zo keek. Die truc kreeg je pas te leren als je 13 was. Ik heb Jace en Alec vaak genoeg zo zien vechten dus nam ik het al snel over en probeerde ik het ook samen met Izzy. Zij was de enige die het wist.
"Wij kregen die truc pas te leren toen we 13 waren, hoe krijg je dat zo snel onder de knie?" vroeg Jace verbaasd. Ik liet mijn zwaarden zakken en pulkte wat aan mijn nagels.
"Ik heb misschien of misschien niet naar jullie gekeken toen jullie trainden." zei ik met een kleine grijns.
'Jij kleine..!' mompelde Jace.
"Ik wat?" zei ik maar ik lette al niet meer op. Izzy viel aan en toen ik me omdraaide kreeg ik een hele pluk haar in mijn gezicht. Gelukkig kon ik haar zwaard nog net afweren ookal zag ik bijna niks. Ik blies het haar geërgerd uit mijn gezicht en keek haar aan.
"We moeten echt werken aan je reflexen." zei ze.
HHè, het wordt vast wel beter oke. Verwacht niet te veel van me, ik ben nog maar 11."
"Ja, ja kom we gaan verder."zei Alec.
Alec en jace kwamen op me af met een hele oerkreet. Ik denk dat je het nog in Tokyo kon horen want mijn oren deden best pijn. Op dat moment kreeg ik weer een flashback van de droom. Toen hun zwaarden me bijna onthoofden bukte ik snel naar achter waardoor ik een plank werd. Ik hoorde iets in mijn rug kraken en ik viel op de grond. Terwijl ik op de grond lag te kermen van de pijn kwamen Jace, Alec en Izzy naar me toe rennen. Het feit dat ik snel heelde hielp op dat moment niet echt.
"Ik denk dat er een werfel gekneusd is." Zei Alec.
"Waarom werden je ogen opeens glazig en hoelang heb je niet meer aan Yoga gedaan Clary?" vroeg Izzy.
"Ik kreeg een flashback en dat laatste weet ik niet meer." zei ik terwijl de tranen al over mijn wangen stroomden.
Ik probeerde mijn stele te pakken die een paar meter verder op lag maar dat veroorzaakte een heftige pijnscheut in het midden van mijn rug. Izzy zag wat ik wilde pakken en ze liep er naar toe. Alec en Jace probeerde me ondertussen stil te krijgen wat niet echt ging. Toen Izzy terug kwam schoof Jace mijn hemd omhoog tot aan het midden van mijn rug.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
(A/N De stele van Clary.)
"Dit kan even pijn doen Clary." zei Izzy. Ik keek haar smekend aan en ze begreep mijn hint. Ze tekende de rune en ik hoorde eerst een klein kraakje en daarna een verlichtend gevoel. Ondertussen was ik al gestopt met huilen. Ik schoof mijn hemd weer omlaag en draaide me op mijn rug. Ik ademde nog wat schokkerig maar dat ging al snel weer over.
"Wat voor een flashback had je?" vroeg Izzy. Ik vertelde hun alles wat ik had gezien. Over de man in het zwarte gewaad en de vrouw die zei dat ze van hield. Ik keek hun vragend aan.
"Weten jullie wat dit betekend? Ik bedoel, waarom zei de vrouw Harry's naam. Ze kan mijn moeder toch niet zijn?"
"Heb je al met Dumbledore gesproken." Vroeg Alec.
"Ja, maar hij zei dat hij het ook niet wist ookal had ik het gevoel dat hij iets verborg. ik heb zijn gedachte niet gelezen. Gewoon uit respect."
"We zoeken het wel uit op het instituut oke? Ga maar naar bed, volgende week gaan we verder." zei jace. Ik knikte en pakte mijn zwaarden van de grond. Ik zei gedag en liep naar de slaapzaal. Iedereen lag te slapen dus deed ik heel erg mijn best om geen geluid te maken. Ik trok mijn pyama aan en ging op bed liggen. Ik probeerde te slapen maar dat lukte niet. Na minuten lang te draaien en schapen te tellen,(niet dat, dat werkte maar je weet maar nooit) stapte ik uit bed en liep de Commonroom in. ik zat op èèn van de fauteuils en keek recht voor me uit. De haard smeulde nog na en ik keek om me heen om te kijken of er geen pottenkijkers waren. ik maakte met mijn hand een vuist en maakte het weer open. Een kleine vlam kwam eruit. Ik glimlachtte en wees naar de haard. Het vuur verliet mijn hand en kwam terrecht op de smeuldende haard. Het werd weer warmer in de Commonroom. Ik liet mezelf liggen in de grote fauteuil en viel uiteindelijk in slaap...
A/N
Hey mensen. Dit hoofdstuk is voor mijn gevoel best slecht maar ik wou jullie niet langer laten wachten.
