Once a potter, always a Potter. Ft. Shadow Hunters (On Hold)

~13. De spiegel van Neregeb deel (II)~

"Ja, ja het gaat.' zei ik nog een beetje van slag...

Clary pov...

Nadat ik Harry had geholpen met zijn deel van de bieb hadden we niks gevonden. Op dat moment kwam Filch binnen lopen. Ik en Harry keken elkaar geschrokken aan en Harry pakte zijn onzichtbaarheid's mantel. Helaas viel de olielamp op de grond en ging kapot. Harry sloeg de mantel om ons heen en we renden de bieb uit. Toen we de gang op renden kwam mevrouw Norris onze kant op lopen. Gelukkig zag ze ons niet dus konden we snel verder rennen. Toen we om de hoek renden, botsten we bijna tegen een boze Snape en een bange Quirrell.

"Severus i-ik-" Zei hij bang.

"Je wilt me niet als je vijand Quirell. Ik waarschuw je." zei Snape.

"Ik weet niet waar je het over hebt."

"Jij weet heel goed waarover ik het heb." zei Snape en hij duwde Quirrell tegen het glas van het raam aan. Harry en ik liepen rustig langs hun voorbij tot dat Snape onze richting op keek. Ik duwde mijn hand voor Harry zijn mond zodat Snape zijn ademhaling niet hoorde. Hij probeerde de mantel te pakken maar we zetten snel een stap naar achter. Hij keek eerst verbaasd naar zijn hand en daarna naar Quirrell.

"We hebben later nog een ander gesprek."zei hij. Uit het niets kwam Filch te voor schijn met onze kapotte olielamp.

"Professor, ik vond dit in de verboden sectie. Het is nog warm wat betekend dat er een leerling uit bed is." zei hij.

Snape liep gelijk weg en Quirrell bleef nog even staan. Ik en Harry liepen gelijk naar de eerste deur die we zagen en duwde het open. Toen we de deur op slot deden sloeg ik de mantel van ons af. Ik keek om me heen tot dat mijn blik op een spiegel viel.

"Harry kijk daar." Zei ik. Ik liep er rustig naar toe en las de beschrijving.

'Neregeb jiz taw ra amneiz nesnem tawt einno otki.'

"Wat voor een taal is dat." vroeg Harry.

"Weet ik niet."

"Maar waarom staat het dan in de spiegel."

"Dat weet ik ook niet. Sorry Harry."

Hij keek me beteuterd aan maar keek later in de spiegel. Opeens keek hij heel verbaast.

"Mam, pap?" zei hij opeens. Zijn ogen stonden groot en vol hoop.

"Harry wat is er." vroeg ik. "Ik zie helemaal niks."

"Ik zie mijn ouders en mijn zus. Alleen is haar gezicht vervaagt."

"Waarom kan ik het dan niet zien?"

''Kom even naast me staan en zeg me dan wat jij ziet." zei Harry.

Ik keek in de spiegel en ik zag in het begin niks maar daarna vormden er zich personen. Drie personen om precies te zijn. Allemaal met vervaagde gezichten.

"Ik zie twee volwassenen en een kind." zei ik.

"Dat is wat ik ook zie."

"We moeten Ron erbij halen." zei ik.

"Goed idee."

Ik pakte de mantel en sloeg het weer om ons heen. We renden snel naar het portret gat en zeiden het wachtwoord. Ik stond beneden te wachten terwijl Harry Ron wakker maakten.

Harry pov...

"Ron, Ron, word wakker. Ik moet je iets laten zien." fluisterde ik om mijn andere kamergenoten niet wakker te maken.

"Wat is het?" vroeg hij slaapdronken.

"Sta nou maar op. Clary staat beneden te wachten en het is al bijna ochtend."

"Oké oké, ik kom al." zei hij. Toen we beneden aankwamen zagen we Clary al ongeduldig met haar voet op de grond tikken.

"Kon je hem gewoon niet meeslepen in plaats van een heel gesprek voeren." vroeg ze ongeduldig.

"Sorry." zeiden ik en Ron tegelijk en ik sloeg de onzichtbaarheids mantel om ons heen. Toen we weer voor de deur stonden sloeg ik de mantel van ons af en opende de deur. We renden naar de spiegel toe en ik zei.

"Ik zag mijn ouders en mijn zus of zusje."

"Ik zie alleen ons." zei Ron.

"Kijk goed, kom op sta maar op zijn plek." zei Clary.

"Ik zie alleen mezelf maar dan als Head Boy en we hebben The Quidditch Cup gewonnen. Bloody hell! Ik ben ook nog eens Quiddtich captain."

"Is dat wat je het liefst wilt of iets anders?" vroeg Clary.

"Dat is wat ik het liefst wil als we in de bovenbouw zitten." zei Ron. "Maar waarom wil je dat weten."

"Ik denk dat ik weet wat die spiegel doet. Maar dat vertel ik wel wanneer ik zeker weet dat ik gelijk heb." zei Clary.

"Kom we gaan weer slapen. We bespreken dit later wel." zei Harry gapend.

Clary pov...

We sloegen de mantel om ons heen en we liepen richting het portret gat. Toen ik aan de voet van de trap stond keek ik de jongens aan en zei gedag. Ik liep de slaapzaal in en liep daarna naar mijn bed. Toen ik onder de dekens lag dacht ik nog eens na aan de tekst. Misschien dat er iets op het instituut lag over de spiegel. Op den duur begon mijn hoofd pijn te doen van al dat nadenken en sloeg ik het deken over mijn hoofd. Toen de warmte me tegemoet kwam sloot ik mijn ogen en viel ik in een droomloze slaap...

A/N
Hey mensen. Ik heb niet echt veel te zeggen maar wel een vraag.

In welk jaar willen jullie dat Clary een patabatai krijgt? Zet het maar in de reacties.

Bye ly❤🔥✌

Word count: 900