Başucumdaki Aşk

Bölüm 3 : "Karar Senin"

Alarmımın sesisle uyanmam neredeyse aynı oldu. Günlerden pazartesi olduğunu fark ettim. Bir an düşündüm de sanatdan vazgeçip cumhurbaşkanlığına aday mı olsam. Olursam okulu kaldırırım.

Bunları düşünürken telefonum çalmaya başladı. Bir numaraydı. Merakla açtım.

"Alo ?"

"Alo Pelinsu ben Kerem. Hani dün Barış'ın yanındaki çocuk."

"Aa Kerem. Şu İlayda'nın aşk böcüşü ."

"Evet." güldüğünü duyuyordum.

"Sen gerçekten seviyor musun İlayda'yı ?"

"Evet. Ben de bu konuyu konuşucaktım. Okulda biraz benden söz eder misin ve yanınıza geldiğimde bizi baş başa bırakır mısınız ?"

"Hee ben anladım seni. Tamam o iş bende."

"Tamam o zaman. Okulda görüşürüz."

"Tamam."dedim ve telefonu sırıtark kapattım.

*
Öğle yemeğinde kantinde oturuyorduk. Kerem ile haberleşmiştik. O buraya gelicekti. Biz de gidicektik. Haberi alınca Begüm ile masadan kalktık ve kantinden bir şeyler alıcaz bahanesiyle uzaklaştık. Ama tabiki de gitmedik. Gizlice onları izledik.

İlayda Çetinkaya

"Senin burda ne işin var ?"

"Dün seni arıyamadım merak etmişsindir diye yanına geldim."

"Senin neyini merak edicem be!" elimi havaya kaldırdım ve salladım. Elimi tuttu ve öptü elimi. Hemen elimi çektim ve ayağa kalktım. Tam kantinden çıkıcaktım ki kapıda tuttu ve yine aynı hareketi yaptı.

"Neden sürekli bunu yapıyorsun?"

"Ne yapıyormuşum?"

"Sürekli kendine doğru çekiyorsun."

"Sana başka bir türlü yaklaşamıyorum ki güzelim."yine sırıtmaya başlamıştı.

"Farkındaysan okuldayız."dedim.

"Yani okulda olmasak izin vericeksin yaklaşmama."

"Üfff bırakır mısın kolumu ?"

Kolumu buraktığı an koşarak sınıfa gittim. Bir kaç dakika sonra kızlar geldi. Karşımdaki sıraya ters bir şekilde oturdular.

"Gördük sizi! Gördük sizi! Ne biçim bakıyorsun çocuğa. Az daha içine düşücektin."dedi Begüm,gülüyordu.

"Aynen kanka."dedi Pelinsu. "Aşık mı olmuş benim arkadaşım."dedi ve yanıma oturdu.

"Yürü git kızım ya ben aşık falan olmadım."dedim ve sınıftan çıktım. Bahçede bir banka oturdum. Yanıma Esin geldi. Aynı sınıftayız.

"İlayda Kerem'le sen..."

"Ne oluyor size ya öyle bir şey yok!"

"Tamam kanki sakin ol. Neyse ben kaçaar. Gerçekten kormaya başladım senden."dedi ve gitti.

Gerçekten Kerem'e öyle mi bakıyordum. Belki de beni gaza getiri-yorlardı. Ama Esin de geldi sordu.

"Napıyorsun burda?"Kerem gelmişti. Ellerini pantolonunun cebine koymuş bana bakıyordu. Kulağında da kulaklık vardı.

"Hiiç öyle."dedim.

"Yanına oturabilir miyim?"dedi.

"Sormadan otururdun ne oldu ?"gül-
ümsediğimi fark ettim.Yanıma oturdu bir süre sessiz kaldık. Sessizliği bozan kişi ben oldum.

"Neden hiç okulda Barış'ın yanında değilsin?"

"O piçle takılıcağımı mı düşündün?"

"Bazen birliktesiniz. Dün de birlikte geldiniz." Meraklı gözlerle ona bakıyordum. Derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.

"Barış'a hayatımı borçluyum. Küçük bir kulübe vardı. Eski bir şeydi. Sonra o kulübede yangın çıktı. Ben de içerdeydim. Benim hayatımı kurtardı. Aslında önceden sık sık kavga eden tiplerdik. Ama o beni kurtarınca ona bir teşekkür borcum olduğu söyledim. O da bana arabası olmadığı için araba işlerini benim üstlenmemi söyledi. Ben de hayır diyemedim."

"E kendine araba alsın."

"Ehliyeti elinden alındı."dedi."Ve Pelinsu'yu çok üzüceğinden eminim. Çok çapkın bir çocuk."

"Anlıyorum." Zilin çalmasıyla yerimden kalktım. Tam gidiyordum ki arkadan bana seslendi.

"İlayda"dedi elini ensesine koymuştu."Yarın akşam,dışarı çıkalım mı?"dedi. Ona tip tip baktım birden"Arkadaşların da gelsin"dedi gülümsedim.

"Bilmiyorum,düşünmem lazım"dedim ve sınıfa çıktım.

*
"Yani?"dedi Pelinsu. Elindeki mısır dolu tabakla yatağıma kurulmaya çalışıyordu."Kabul etseydin ya kızım!"

"Ya nasıl kabul ediyim kızım. Ay Keremcim iyi ki beni davet ettin. Ben de hep bu anı beklemiştim. Evet evet evet. mi diyim."

"Sen de şu an abarttın ama."dedi Begüm. Ardından ağzına bir cips attı."Valla davet yarın. Karar senin."