Unexpectedly Yours. (On-going)

Chapter 5: 3x the trouble.

Guyths, pinalitan ko po names ng ating dalawang bida kasi nagkakandalito lito kayo. Don't worry, I already edited the previous chapters. So: Kimiho/Miho Matsumoto - Kurt Cassidy and Miko Yoshida - Kurt Cyril :-)

--

MIHO'S POV

It's been weeks since that "Pwede ba ulit maging tayo" incident. And after that.. I became cold. Mala-ELSA ng Frozen and pagkacold ko.. Minsan nga eh mouth open open nalang ako sa klase. 

and since that "LUGAW" incident, naging close na kami ni Miko. I'm actually glad that we're friends. I used to bash him nang harap harapan pero the more I get to know him, the more I appreciate him. We're magkapatid na! Haha :-) Super close na kami as in super super close.

Yung tipong.. barahan moments. :-) Parang ganito..

"Hoy Miho!"

"Oh?"

"Yung electricfan, buksan mo."

"Ano?"

"Yung electricfan kako!"

"Ano!? Lakasan mo jusme"

"Ayy ewan! Oo"

Tapos binuksan niya yung electric fan mag-isa. Haha! Ako pa uutusan eh. Ano ka ngayon Miko? :P 

The more na nagiging close kami, the more na parang ayoko nang maghanap ng boyfriend. Hindi dahil siya shoshotain ko uh! :P Kasi naman eh, alam mo yon. Parang ayaw mo nang magboyfriend kasi nasa kapatid mo na lahat. Pero kunwaring kapatid lang syempre. Tsaka as days passed, nagiging importante na siya sakin lalo. Yun bang alam ko mangyayari kapag naging kami na mawawala siya sakin.. Haha. Hay nako :-) 

Ito nanaman ang isa sa mga gabing magkasama kami ni Miko. Simula noon, napapadalas na pagpunta niya dito sa bahay.. at napapadalas na rin ang pagmomovie marathon namin pero as usual, nakakatulog ako haha. Pero minsan, napapansin kong kapag nakaktulog ako, niyayakap niya ako. Woah :O Hahayaan ko nalang. Siguro nadadala lang yan kasi maliit katabi niya tapos cute pa. Joke. Haha.

Back to reality--

Nagdidinner kami ni Miko dito sa bahay.. 

"Alam mo, ang ingay mong kumain."  sabi ni Miko.

"Huh? Hindi kaya. Ganito kaya normal na pagkain." 

"Sa bahay, hindi kami ganyan eh. Mahina lang. As in wala kang maririnig habang kumakain kami." 

"Ay grabe. Eh puro lalaki dito eh, what do you expect?"

"Hindi mo kailangang makipagsabayan sa mga kuya mo."

"Eh bakit ikaw, nakikipagsabayan ka sa ate mo?"

"Eh atleast hindi ako nakikisuot ng cycling nila :P" 

"Hahaha! Eh ako naman, maluwag kasi boxers nila kuya kaya ayos suotin eh. So ano na papanuorin natin?"

"Uhm, Frozen."

"Ay sige, game tayo dyan."

"Wag kang matutulog ha!" sabi ni Miko.

"Oo naman!" sabi ko.

Pagkatapos naming maghugas ng plato, inayos na namin yung papanoorin namin sa baba. Nakaayos na yung comforter at lahat lahat. (Wag pong green) Hindi kami naglalagay ng malisya kapag nakakatulog kaming dalawa. Ganyan kami eh, magkapatid.

Back to reality--

"Tara na." sabi ni Miko.

Pumwesto na kami sa couch na semi higaan. Yung nafofold. Sosyal diba? Haha. Pagkatapos noon ay parang umakbay siya sa akin at ako, deadma lang. Hindi ko kasi nilalagyan ng meaning yung mga ganyan niya sakin dahil alam ko kung hannggang saan lang kami. Kung sasabihin ng iba dyan na medyo masaklap sa akin, well, hindi ako nag-aassume na magiging kami or magiging more than this ang turingan namin.. well. Haha. Tsaka may pagka chicser yon si Miko kaya no way! :P Never never never.