BİÇARE

bir karış toprak

Defne'nin ağzından

Poyraz hiç iyi değildi günden güne durumu daha kötüye gidiyordu hiç konuşmuyor yemek yemiyordu .
Poyraz'ın annesi ve babası perişandı doktorların önerisi psikiyatri doktoruydu ama poyraz asla bunu kabul etmezdi
Her gün Almila nın geleceğine inanıp öyle uyuyor gündüzleri ise bi ruh gibiydi bir türlü kabullenemedi Almila nın öldüğünü benim için de çok zor hemde çok ama poyrazı böyle görmek üzücü .
bu gün çok ilginç bişey oldu poyraz bugün taburcu olacaktı bende onu görmeye gittim Selma teyze çıkış işlemlerini yapıyordu babası kemal beyde dışardaydi poyrazı sordum Dün uyku ilacı vermişler uyuyormuş bende onu görmeye odaya gittim o sıra odadan şapkalı biri çıkıyordu hemşire yada doktor olmadığı belliydi arkasından seslendim ama beni duymadı hemen poyrazın yanına koştum poyraz Almila Almila gitme beni bırakma diyordu belli rüya görüyordu onu uyandırmaya çalıştım gözlerini açıp Almila beni bırakmayacağını biliyordum diyip bana sarıldı bende ben Almila değilim poyraz diyip onu ittim bana bakıp Özür diledi sonra ağladı o geldi burdaydi Defne dedi bu nasıl olabilirdi ki ölmüştü o nasıl gelsin ki ah poyraz ah .
Ama odasından çıkan kişi kimdi Selma teyzeye sordum onun da bir bilgisi yoktu sonra bn ordan ayrıldım ve okula geçtim malum finaller baslıyordu çok çalışmam lazımdı .
almilanin da en büyük hayaliydi doktor olmak .

Poyraz'ın ağzından

Almila karşımda duruyordu bana bakıp gülümsüyordu gel poyraz gel diyordu.
Koyu kahverengi gözleriyle beyaz elbisesi ve siyah saçlarıyla tıpkı bir melekti gözümde.
yavaş yavaş ona yaklaştım yine o koku yasemin en sevdiğim doya doya içime çektim.
beni sakin bırakma Almila yalvarımrım dedim  bana yaklaşıp beni dudaklarımdan öpüp gitti

gitme Almila almila diye bağırdım rüyaymış meğer uyandığımda yanımda Defne vardı ona sarılıp Almila dedim ama o Almila değildi almilam gibi yasemin  kokmuyordu çok istedim Almila olmasını ama değildi  dudaklarım almilayı öptügüne yemin edebilirdi sanki gerçekten yanımdaydı o sıra Defne ve annemin konuşmasını duydum Defne anneme odamdan bir kadınının çıktığını ve onu tanıyıp tanımadığını sordu annemse tanımadığını ve odamda kimsenin olmadığını söyledi belkide o kişi almilaydı onlara söylesem inanmıcaklar biliyorum.
Tüm işlemler bitti ve eve gidiyorduk Defne de bizimleydi defneye dönüp dedim ki

P. Beni ona götür

Defne . Eminmisin

P. Evet hadi

Şoför e bizi mezarlıga götürmesini söyledim.
arkadan diğer arabayla annem geliyordu onu arayıp eve gitmesini söyledim başta itiraz etti ama Defne yanımdaydi diye pek te sorun etmedi .
Yaklaştıkça daha çok içim acıyordu  Sanki nefes alamıyordum hayat ne kadar saçma suan sevdiğim kadının mezarına gidiyordum sanki ölüme yürüyordum Defne işte burasi dedi ah çok acı orda öylece yatıyordu üstün de bi karış toprak başında mezar taşı sevdiğim kadını kefenlemişler .
Yavaşça mezarının yanına oturdum ellerim titriyordu oysa ben onu doya doya öpüp seviyorum seni almila diyememiştim şimdi sevdiğim kadın bu kadar yakınımdayken nasıl oluyorda bi o kadar uzak oluyor nasıl .
gözlerim de yaşlar damla damla mezarına akıyor du belki de Üşüyordur üşüdün mü almila He gece yağmur yağdı kimse örtmedi mi üstünü korktun mu karanlıktır orası seni kim aldı benden kim niye gittin niyeee ahhhhh

Defne'nin ağzından

Poyraz perişandı keşke onu buraya getirmeseydim daha yeni çıkmıştı hastaneden durumu iyi değildi almilayla konuşuyordu nasıl olurda bi adam ilk görüşte bukadar aşık olur ve sever aklım almıyor keşke almila kadar şanslı olsaydım onu böylesine Delice Seven bi adam var ama ne yazikki almila yok poyraz git gide kötüye gidiyordu şoför e arabayı hazırlamasını söyledim poyrazı güçlükle olduğu yerden kaldırdım hala kırıkları vardı sol koluda alçıdaydı belki bu yaraları iyleşecekti ama ya içinde ki yara o ne zaman iyleşecekti.
Eve vardığımızda kapı da Selma hanım ve eşi kemal Bey vardı kemal Bey ve adamları poyrazı içeri aldılar Selma hanım bana çok teşekkür etti buna gerek olmadığını poyrazın benim arkadaşım olduğunu söyledim annesi artık bu saatten sonra poyrazın onun ölümü kabul ettiğini söyledi ama hiç sanmıyorum bakalım bizi neler bekliyor kim bilir belki herseyi yeni başlıyordur.
Eve gitmeden önce poyrazın yanına çıktım o sıra kapı açıktı poyraz babasına sarılıp ağlıyordu ve duyduklarıma şok oldum poyraz babasına
Ben onu çok seviyorum baba geçen sene yine onların okuluna misafir öğrenci olarak gittim de  onu ilkez okulun kütüphanesinde kitap okurken görmüştüm o kadar masum ve güzeldiki herkezin gözü ondaydı ama ben onun kadar dikkat çekici değildim çok defa onla konuşmak istedim ama olmadı beni hiç görmedi bi kaç kez onu takip ettim ismini öğrendim adını öğrenince bidaha aşık oldum ama ona seni seviyorum diyemedim Fransa'ya geri geldiğimizde yemin ettim onun karşısına onun gibi güçlü biri olarak çıkacaktım çok çalıştım baba hergün biraz daha fazla ve o gün geldi onun karşısına çıktım tam onun yanına gidecekken beni bi kız öptü oda öylece kaldı daha sonra ardına bakmadan gitti ama bu sefer izin veremezdim gitmesine ardından gittim hersey güzeldi herseyi ona anlatacaktım ama olmadı baba diyerek hüngür hüngür ağladı bende onları ratsız etmemek için yanlarına gitmedim demek poyraz almila nın platonik aşığıymış vay be varmı böyle delice seven bi adam .
Eve gelmiştim saat 16.40 dı çok uykum vardı kafamı yastığa koyup biraz kestirdim gözlerimi açtığım da saat 18.55 di
O sıra telefonuma mesaj geldi baktım poyrazdan dı mesaj da

Poyraz

Defne birazdan sahilin önündeki cafeye gel acil

Hayırdır inAllah böyle mesajlar artık beni korkutuyor geri hemen poyrazı aradım konuşmak istiyormuş Hayırdır acaba.
hazırlanıp cafeye gittim uzaktan poyrazı gördüm yanında iki üç kişi vardı bunlar da kim beni görüp el salladı buraya gel dedi.
Dedigim  doğru çıktı acaba şimdi bizi neler bekliyor  .