Madalyon'un Hazinesi

Paris Sokağında Takip

Takip edildiğimi hissediyordum. Bütün gece ensemdeki nefes beni bir an olsun rahat bırakmadı. Korkmuyordum sadece merak ediyordum ama neden bilmiyorum dönmedim, dönmekte istemiyordum. Saatim bozulduğu için saati bilemiyordum ama boşalan sokaklardan çok geç olduğunu anlamıştım... Sabrım taşmıştı başta kuruntu olduğunu düşünsemde artık tamamen emindim Takip Ediliyordum... Tam dönmeye niyetlenmiştim ki arkamdan bir ses "Robert Williams" diye seslendi. Şaşırmıştım bu ses bir kıza aitti. Sesinde, şüpheli bir ton vardı. Döndüm ve beni saatlerce takip eden kişinin kahverengi saçlı, uzun, ince hatlı olduğunu kestirebilmiştim. Ancak yüzünü, sokağı aydınlatan ışıkların loş olmasından dolayı net göremiyordum. Bana yaklaşınca küçük yüzünün üzerindeki minik dudaklarını ve yemyeşil korku dolu gözlerini görmüştüm. O güzel yüzü dehşet içerisindeydi neredeyse korkudan yüzü şekil değiştirmişti ama yine de çok güzeldi.
-Ben Christiana, Christiana Lovato , dedi.
- Christiana... (Biraz durdum ve düşündüm) Sizi tanımıyorum hanımefendi.
-Tanımamanız normal çünkü ben de sizi tanımıyorum. İsminizi de Charles'dan öğrendim.
-Charles'ı nereden tanıyorsunuz?
-Charles benim en yakın arkadaşlarımdan biridir.
-Sizin yüzünüzdeki bu korku neden?
-İşte bende bu yüzden geldim yanınıza. Çok tuhaf şeyler yaşıyorum son günlerde. Bunları en iyi dostuma yani Charles'e anlattım bana yardımcı olmaya çalışsa da son çare sizi anlattı bana. Başaramadığınız iş yokmuş. Bu yüzden şuandan itibaren güvenebileceğim 2. kişi sizsiniz.
Kızın böyle söylemesi Robert'ın gururunu okşamıştı.
-Peki önce benim evime gidelim gözlerinizden uyku akıyor biraz dinlenir birşeyler yersiniz sabah olunca konuşuruz.
Eve gidene kadar ikisi de konuşmamıştı. Eve gidince Robert Christiana'ya kendi yatağını ve biraz yemek hazırlamıştı, kendisine de kanepeyi. Robert bütün gece meseleyi merak etmişti zor uyumuştu zaten uyuduğunda saat 5'ti ortalık aydınlanmaya başlamıştı...