VAAR! (wel)

✨Hoofdstuk 2✨

Ik stap uit mijn bed en kijk naar buiten, waar de zee zich eindeloos uitstrekt. Grijze wolken pakken zich samen en ik heb zo'n voorgevoel dat het gaat stormen. Niet dat ik daarmee zit. Integendeel. Ik hou wel van storm en regen. Wanneer de wind over de zee raast voelt het alsof ik leef.
Alsof de wind leven in me blaast en de storm ook door mijn aderen raast.
Ik spring onder de douche en trek een jeans en grijze trui aan. Mijn bruine haar doe ik in een warrige dot. Mijn ouders zitten al aan de ontbijt tafel. Het is weekend dus ga ik eerst rustig in de zetel zitten met een kopje thee.
"Mare?" Mijn mama komt naast me zitten nipt ook aan een kopje thee.
"Hmmm?" Mompel ik als antwoord.
"Opa heeft met me gepraat..."
Begint ze aarzelend. Mijn ogen vergroten zich. Heeft opa écht met mama gepraat? Ik knik langzaam en wacht tot ze verder gaat.
"Ik weet dat hier niets voor je is....
En dat je hier het liefst wilt ontsnappen. Wat je ook besluit te doen, ik en papa staan achter je." Die woorden zijn niet wat ik verwachtte. Mijn moeder staat op en loopt naar de keuken. Ik sta ook op en loop naar de deur. Ik heb nood aan wat frisse lucht.

De zoute lucht slaat in mijn gezicht en ik probeer mijn over elkaar rollende gedachten te stoppen. Ik kijk naar mijn handen en denk na over alle mogelijkheden die er achter dat enorme blauw liggen....