VAAR! (wel)

✨Hoofdstuk 9✨

Drijfnat komen we aan een groot plein met een nog groter paleis. De regen is inmiddels gestopt, maar mijn kleren zijn nog doorweekt.
Ik kijk met grote ogen naar het paleis.
Aves grinnikt.
"Je kijkt altijd alsof je een spook gezien hebt."
"Ha Ha Ha." Mompel ik, alvorens mijn blik weer op het paleis te werpen.
"Hier woont toch niet echt de koninklijke familie of wel?"
"Jawel, je staat nu misschien op minder dan een kilometer van een prins af..." Lacht Aves.
Ik kijk hem met open mond aan, maar ik krijg niet de kans om het nog verder te bedonderen want Aves neemt mijn arm beet en sleurt me alweer verder.

"We moeten een nieuwe zeilboot voor je vinden... Ik weet wel een winkel..."
"Maar Aves, ik heb er het geld niet voor..." Fluister ik een beetje beschaamt. Ik heb er niet echt over nagedacht, maar ik zit hier eigenlijk vast...
"Geen probleem! Je kunt voor mijn vader gaan werken? Hij heeft nog personeel nodig... Zo kun je sparen."

"Ik reis dan natuurlijk wel met je mee."
Vervolgt Aves zijn uitleg.
"Wacht, wat?" Ik kijk hem niet begrijpend aan.
"Ja, ik kan je niet alleen laten vertrekken met een zeilboot na vorige keer! Wat als wij je niet gevonden hadden?" Ratelt Aves. Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauw aan.
"Ik uhm... Het is heel vriendelijk dat je dit allemaal voorstelt, ik zal er over nadenken..."
Ik probeer hem niet te kwetsen met mijn woorden, maar dat lijkt niet gelukt te zijn.
"Wil je niet dat ik met je mee kom?"
Vraagt hij beledigd.
"Dat is het niet. Ik... Het was gewoon de bedoeling dat ik een reis alleen ging maken...." Fluister ik stotterend.
Kijk, dit is dus waarom ik zo weinig vrienden had thuis.
Aves zucht. "Denk er over na..."
Zegt hij nog, maar laat het onderwerp daarna rusten.

"Waar is je moeder eigenlijk?"
Vraag ik wanneer we richting ons hotel lopen.
"Overleden. Ze kwam om in een storm op zee. Mijn vader kon haar niet meer redden. Ik was toen twee en logeerde bij mijn tante." Zegt hij vrijwel moeiteloos.
"Oh. Mis je haar niet?" Fluister ik.
Ik kan het me niet voorstellen dat ik zonder moeder zou moeten opgroeien.
"Jawel, maar ik kende haar nauwelijks." Hij haalt zijn schouders op.
"Het zit het met jouw familie?
Je mag van je ouders als zestien jarige gewoon de wereld rond zeilen?"
Vraagt hij ongelovig.
"Dankzij mijn opa. Met mijn moeder had ik niet echt een geweldige band.
Ik hou van haar, alleen zit het er vaak tegen. Mijn vader is bijna nooit thuis door zijn werk en ik heb geen broers of zussen." Ik vertelde Aves over mijn opa, waar ik mee ging zeilen en over al onze avonden op het strand.
Hij vertelt me op zijn beurt over alle reizen die hij met zijn vader gemaakt heeft. Hij is al de halve wereld rond gereisd!

Stil aan begin ik de zee te missen.
Het zoute water en alle plannen die ik had on de wereld te zien....
Ik heb volgens mij nog genoeg spaargeld voor een kleine tweedehands zeilboot... Dan zal ik op mijn volgende verblijfplaats wel moeten gaan werken en het met wat minder doen...
Ach ja, het moet maar zo....

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Sorry guys!
Ik was gisteren vergeten updaten en heb geen goed uitvlucht...
En dit hoofdstukje trekt ook al op niet veel....
Echt sorry! Volgende keer een beter hoofdstuk dat op tijd geplaatst wordt!
Xxx Amelia