The 40 days plan

κεφάλαιο 5

<Πρέπει να το πούμε και στους άλλους. Στη παρέα. Πρέπει να ξέρουν ότι ζεις. Μπορούμε να σε σώσουμε> άρχισε να λέει ο Carter στην Emma

<δεν ξέρω ποιος μπορεί να με δει και Ποιος Όχι ακόμα. Μέχρι στιγμής μόνο εσύ και η Harper ξέρετε ότι υπάρχω > απάντησε το κορίτσι

<δεν μένει παρά να το μάθουμε. Σήμερα θα συναντηθούμε όλη η παρέα στην πλατεία. Εκεί θα καταλάβουμε >πρότεινε η Harper

<Ναι. Ναι στην πλατεία > είπε με ενθουσιασμό ο Carter
<θα σε σώσουμε. Μην ανησυχείς. Το υπόσχομαι >συνέχισε το αγόρι

Η Emma κοίταξε την φίλη της

<και τώρα τι κάνουμε?  Που θα πάω εγώ? >

< μπορείς να μένεις όπου θες. Σε εμένα, στον Carter και σε όποιον άλλο σε βλέπει >απάντησε η Harper

Ένα αχνό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της  Emma.  Κούνησε καταφατικά το κεφάλι της και κοίταξε το ρολόι. Είχαν ακόμα 4 ώρες ακόμα μέχρι να συναντηθούν με τους άλλους 

<εγώ θα πάω σπίτι τώρα. Θες να έρθεις μαζί μου Emma >ρώτησε η Harper

<Όχι εντάξει είμαι . Θα μείνω εδώ. Θα τα πούμε το βράδυ >απάντησε η Emma

<εντάξει. Τα λέμε. >είπε η Harper λίγο πριν φύγει και κλείσει την πόρτα πίσω Της.

Η Emma γύρισε προς τον Carter.

< έλα. Πάμε στο δωμάτιο μου να κάτσουμε >είπε το αγόρι και αμέσως κατευθύνθηκαν προς τα εκεί

Ο Carter έκατσε στο κρεβάτι του και η Emma στην καρέκλα του γραφείου του. Είχε πάντα αυτή τη συνήθεια να στριφογυρίζει κάθε φορά που κάθονταν σε τέτοιες καρέκλες. Αυτό έκανε λοιπόν και τώρα. Ο Carter την χάζευε βουβά να χαίρεται με ένα τόσο απλό πράγμα. Ήταν πάντα ξεχωριστά περίεργη. Με την καλή έννοια. Αυτό ήταν που του άρεσε και του τράβηξε την προσοχή από την αρχή. Δεν της άρεσαν οι ρομαντισμοι και τα γλυκόλογα. Ούτε καν τα παρατσούκλια. Δεν επιζητούσε την προσοχή του σχεδόν ποτέ. Λες και δεν την ένοιαζε αν την κοιτάει ή Όχι. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Carter πάντα την κοίταζε,ακόμα και αν εκείνη δεν το ήξερε. Τα ρούχα της ήταν πάντα ωραία και απλά χωρις όμως  εκείνη να το παραδέχεται ποτέ. Στο μυαλό του Carter ήρθε η φράση που έλεγε σχεδόν κάθε φορά που βγαίνανε  { συγνώμη που άργησα. Προσπάθησα να τα κάνω όλα αλλά μου τελείωσε ο χρόνος και βγήκα σκατα}
Ένα χαμόγελο φάνηκε στο πρόσωπο του.  Δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε βρίσει τον Carter, ούτε λίγα τα παράπονα για το πόσο ήθελε να βάψει ροζ τα μαλλιά της όμως οι γονείς της δεν την άφηναν Γιατί όπως έλεγε χαρακτηριστκα έπρεπε να κανει ντεκαπαζ στα καστανά μαλλιά της .Έτσι ξεχωριστά περίεργη  ήταν η Emma λοιπόν. Και αυτό άρεσε στον Carter

<Γιατί με κοιτάς ;>ρώτησε η Emma σπάζοντας την ησυχία που επικρατούσε

< Γιατί είσαι όμορφη >

<είμαι κυριολεκτικά σκατα σήμερα >

< έτσι λες πάντα >είπε με ένα γέλιο ο Carter

Η Emma άρχισε να γελάει και αυτή μέχρι που η πόρτα του δωματίου άνοιξε. Η μητέρα του Carter μπήκε μέσα. Τα πάντα πάγωσαν για κλάσματα δευτερολέπτου. Ο Carter κοίταξε την Emma και εκείνη την μητέρα του. Η καρέκλα σταμάτησε να γυρνάει. Η μητέρα του τον κοίταξε

<Γιατί γελάς Carter;> ρώτησε παραξενεμενη η γυναίκα

<δεν βλέπεις?> ρώτησε απορημένος ο Carter δείχνοντας την καρέκλα δίπλα του

Η μητέρα του κοίταξε περίεργα. Επεξεργάστηκε την καρέκλα και ύστερα τον κοίταξε ξανά

<τι να δω?> ρώτησε με απορία

Ο Carter έμεινε με ανοιχτό το στόμα. Όντως μόνο εκείνος την έβλεπε.

< Η μαμά σου δεν με βλέπει >είπε η Emma

<το ξέρω >της απάντησε εκείνος

< με ποιον μιλάς? >ρώτησε ανήσυχα η μητέρα του

< με κανέναν μαμά ,με κανένα. Απλά σκέφτηκα κάτι > είπε το αγόρι

< το φαγητό είναι έτοιμο αν θες να φας πάντως >είπε η μητέρα του παραξενεμενη και έφυγε από το δωμάτιο

< είδες και εσύ ότι είδα έτσι; > ρώτησε ο Carter την Emma

< Ναι >απάντησε το κορίτσι στεναχωρημένη

< τι έχεις? Γιατί στεναχωρήθηκες? >

< ξέρεις πόσο χάλια είναι να μην σε βλέπουν και να πεθαίνεις ταυτόχρονα?  Πάνω που άρχισα να γνωρίζω νέο κόσμο....>

< Emma σταμάτα. Θα γίνεις καλά. Όλα θα πάνε καλά . Στο υπόσχομαι >

Ένα δάκρυ έπεσε από το μάγουλο της Emma. Ο Carter έφερε την καρέκλα πιο κοντά και την πήρε αγκαλιά. Προσπάθησε Δηλαδή. Η Emma του την ανταπέδωσε.

<είσαι λίγο κρύα >της είπε τότε ο Carter

< Ναι. Είμαι λίγο >

<τουλάχιστον είναι καλοκαίρι >είπε με ένα τόνο πειραγματος ο Carter

Η Emma γέλασε. Θα μπορούσε να κάνει τα πάντα για να την δει να γελάει. Έστω να χαμογελά. Ήταν τρελά ερωτευμένος μαζί Της. Με το έξω της αλλά και το μέσα της. Για το είναι της.