Η Τελετή 2: Έξω Από Τα Τείχη

Κεφάλαιο 5ο

    'Όλη την υπόλοιπη μέρα την πέρασα κλεισμένη στο δωμάτιό μου, μακριά από τους πάντες και τα πάντα. Δεν έχω καμία όρεξη να μιλήσω σε κανέναν. Έμεινα απλός μαζεμένη στο κρεβάτι μου να κοιτάζω τον τοίχο απέναντί μου. Κάθε λίγο και λιγάκι ερχόταν ο Ντάνιελ για να δει πώς είμαι, παρακαλώντας με να του πω μια λέξη. Δεν έχω χρόνο όμως τώρα για ψυχολογικά δράματα. Πρέπει να αφήσω ότι δικό μου με καίει, πίσω, για το καλό του λαού μου. 

Όταν ξύπνησα το επόμενο πρωί ο Ντάνιελ ήταν στο γραφείο του δωματίου και υπέγραφε κάτι χαρτιά. Με το που κατάλαβε ότι ξύπνησα αμέσως βρέθηκε στο πλευρό μου παρατώντας στην μέση την δουλειά του. Έχει πάρει πολύ ζεστά το θέμα του συμβούλου και φοράει συνέχεια επίσημα κοστούμια και όλη μέρα ασχολείται μα χαρτούρα. Το απολαμβάνω που βρίσκεται τώρα κοντά μου, αυτή την συγκεκριμένη ώρα της ημέρας. Ότι καλύτερο για να ξυπνάς το πρωί, είναι να ανοίγεις τα μάτια σου και να βλέπεις τον ωκεανό μέσα στα μάτια αυτού που αγαπάς.

"Καλημέρα." μου λέει γλυκά και μου σκουπίζει τα μάγουλά μου, τα οποία είναι μούσκεμα. Φαίνεται ότι έκλαιγα στον ύπνο μου. Αλλά δεν έχει καμία σημασία. Απλός πρέπει να προχωρήσω την μέρα μου. 

"Καλημέρα." του λέω σιγά και τον φιλάω.

"Πώς είναι η βασίλισσά μου?" με ρωτάει με ένα χαμόγελο που μεγαλώνει όλο και πιο πολύ στα χείλη του. 

"Καλά." του απαντάω ξερά αλλά δεν φαίνεται να τον χάλασε το ύφος μου. Κάτι τρέχει. Κάτι θέλει.

"Τι έγινε....?" τον ρωτάω διστακτικά και τα χείλη του άνοιξαν φανερώνοντας στο τέλειο χαμόγελό του την κατάλευκη οδοντοστοιχία του. 

"Τι θα έλεγες για μια βόλτα στο δυτικό μέρος της αυλής?" μου λέει όλο νόημα.

"Τι? Τώρα? Έλεγα να πάω να δω την Κάσια και  σε λίγο έχω προπόνηση."

"Οκ λοιπόν. Πήγαινε στην Κάσια και άσε την προπόνηση, είναι όλα κανονισμένα. Σε μία ώρα στο γυμναστήριο." μου λέει, πήρε τα χαρτιά του και αφού με φίλησε έγινε καπνός.

Ανακάθομαι για λίγο στο κρεβάτι, μέχρι να το πάρω απόφαση ότι πρέπει να πάω να την δω... Παίρνω βαθιά ανάσα και σηκώνομαι πάνω. Κάνω ένα γρήγορο ντουζ και βάζω ένα τζιν και μια μακριμάνικη μπλούζα καθώς οι μέρες ξεκινούν και γίνονται όλο και πιο κρύες. Σταματάω μπροστά από την πόρτα του δωματίου μου και την κοιτάζω για λίγο. Παίρνω κουράγιο και ξεκινάω.