-1

-8-

- [ ] Ateş
4 yıl.Evet Asel hayatımda olmayalı 4 yıl,kabuk bağlamayan,iyileşmeyen içimde hep Asel'i hatırlatan kocaman bir boşluk,bileğimde miniğimin tokası vardı.4 yıl oldu bana göre farklı farklı 4 ömürdü.
"Kendisi  binlerce ömre bedel olan kadın."
Kapı açıldı birden.Kapattım defteri.
-Niye geldin yine?
-Merak ettim seni.
-Etme amınakodumun etme.Bugün tam 4 yıl oldu Atakan 4 yıl.
-Olum kendine gel bu Ateş sen değilsin.
-O Ateş 4 yıl önce öldü.Şimdi siktirgit!!!!
Oflayarak çıktı Atakan ardından kilitledim kapıyı.Geçtim aynanın karşısına.Allahım bana yardım et geçmiyor,bitmiyor,canım yanıyor.Napıcam lan ben napıcam.
Saçlarımı ellerimin arasına alıp kendi kendime konuşmaya başlamıştım yine.
-Deliriyorsun Ateş.
dedim kendi kendime.kafamı çevirdim kapıya doğru.
-Delirdim.
- [ ] Asel
Aynada kendimi izlerken Emir girdi bir anda.
-Oo Asel hanım çok iyi görünüyoruz.Hazır mısın?
-Bilmiyorum Emir 4 yıl sonra Ateş'in karşısına geçmek.Bilmiyorum...
-Herşey güzel olacak...
dedi ve tebessüm ederek odadan çıktı. Aynada son kez kendime bakıp aşağı Emirin yanına indim.
-Bu elbise güzel olmuş diyip.
sırıttı Emir.
-Ya hadi Asel kendine gel elinde olan birşey değildi. Burda kalmak zorundaydın.
-Evet ama.Hadi Emir bir an önce Ateş'in yanına gitmek istiyorum.
-Hay hay gidelim hanımefendi.
- [ ] Ateş
Sen gerçek değilsin.Sende hayalsin benim Aselim öldü.
diyip yere çömdüm başımı duvara yasladım.Hayır o öldü.Kendine gel Ateş.
-Ölmedim.
dedi.
Gözlerimi açtım.
-Asel
diye fısıldadım.Siyah mini bir elbiseyle yanımda oturuyordu.Gözleri dopdoluydu içine atıyordu gözyaşlarını belliydi.
-Ama sen öldün.4 yıl önce ben seni gömdüm.Sen öldün ama Asel.Ben aylarca mezarının başında seni bekledim.Senle konuştum.Sen gerçek değilsin.Kendine gel Ateş kendine gel kendine gel.Gözlerimi yumdum.Derin bir nefes aldım.Kullandığım ilaçlardan dolayı bir daha açamadım gözlerimi.Öyle siyah bir boşluğa kapandı gözlerim.
Gözlerimi açtığımda yanımda Asel yoktu.Ağlamaya başladım.
-Bir an gerçeksin sandım.
dedim aynaya bakarak.
-Ateş açsana kapıyı kardeşim.
Atakanın sesiydi bu.kalkıp kiliti açtım Atakan içeri girdi.
-Ateş kardeşim Asel yok biliyorum bu gerçeği değiştiremezsin bunu sen de biliyosun ama Asel'i hayallerinde sevebilirsin.Bak sana ihtiyacımız var.Senin bir hayatın var geri de bıraktıkların alıcağın intikamların .Onsuz yaşamak zor biliyorum ama zorundasın.O hayallerinde daha güzel Ateş.Asel hayallerinde daha güzel.Zor durumda kalırsın ne bileyim özlersin o zaman yanında hayal et.Ama şimdi hayatına geri dönmek zorundasın.Eğer sen yaşarsan oda seninle yaşar.
diyip çıktı.
Haklıydı Asel benden bir parçaydı ATEŞTEN BİR PARÇA.
Ben yaşarsam oda yaşar.Ben yanarsam oda yanar.Benim bi hayatım var yaşamak zorunda olduğum.
"Sensiz bir hayat vermişler bana sevgilim...Yaşamak zorunda olduğum affet beni."
Aynaya baktım.Gözaltlarıma,kollarımdaki çiziklere,boynumda ki dövmeye.Ben bu Ateş değildim.Ama böyle oldum,böyle kalacağım.Üstümü giyinip Odadan çıktım.Kapının önünde Atakan bana bakıyordu.Beni görünce tebessüm etti.
-Biliyordum aqa.
dedi ve saçımı karıştırdı.
Ne zaman üzülsem Atakan saçımı karıştırırdı.8 yaşından beri hala böyle.
-Nerden başlıyoruz.
dedim gülerek.
-Ohoooo sandığımdan daha erken gelmişsin Ateş bey.
-Olum bak sinirimi bozmada söyle.
-Baban çok hasta seni görmek istiyor.Bence git bi gör.
-Canı cehenneme şerefsiz!
-Öyle deme aqa.Sevmiyorsun anladık ama baban o senin.Önemli bişey dicekmiş.
-Lan en fazla ne diyebilir şu paraları al şu adama götür.Paraları dolandırıp karılarla yemeseydi gebermezdi.
-Lan oğlum bak gelsin dedi bi git işte saçma konuysa hehe der geçersin.
-İyi bakayım.Sen sür arabayı babama gidiyoruz.
Atakan hızla arabayı sürmeye başladı.En kısa sürede babamın yanına vardık.Babamın adamları bize eşlik edip odaya çıkardılar.
-Baba?
-Gel Ateş.
-Beni neden çağırdın.
Sinirli bir şekilde söylemeye çalışırken sesim titredi bu haline,içim acıdı ne kadar sevmesemde.
-Bak oğlum.Halim ortada şimdiye kadar belki sana babalık yapamadım,belki hayatının içine sıçtım.Benden nefret ediyorsun biliyorum bende kendimden nefret ediyorum.Ama bilmen öğrenmen gereken o kadar çok şey varki bunları söylemeden gidersem hiç şansım olmaz en azından giderken iyiki vardın baba dersin diye...
-Dinliyorum baba.
- [ ] Atakan
Kapının önünde Ateş'i beklerken birden telefonum çaldı.Arayan numara yabancıydı.Telefonu açıp
-Alo?
-Atakan.
-Kimsin?
-Ateş nasıl?
-Kimsin?
-Ateş iyimi?
-Son kez soruyorum kimsin?
-Asel.
Kahkaha patlattım karşımda ki Asel diyince.
-Lan amınakodumun dalga mı geçiyon?
-Gittiğin spor salonunun karşısında ki kafede buluşalım.
diyip suratıma kapattı.
-Ne oluyor  lan?
-Ne oluyormuş ?
Kapıda Ateş belirdi birden.Yüzü bembeyaz,gözlerinde bilinmedik bi duygu,her an olay çıkarıcakmış gibi kendini belli eden yüzü.
-Siktir et önemsiz.! Sana ne oldu kardeşim ne bu hal.
-Ben taksiyle bizim bara gidicem.Hadi eyvallah.
diyip omuzuma vurup gitti.
-Hepiniz değişiksiniz şerefisizim.
diye isyan ettim. Kafeye gitmek için hızlı adımlarla aşağı inip arabaya doğru gittim.
Yola dalmıştım ki...
-8 numaralı masa.
diye mesaj geldi telefonuma.
Oyun mu oynuyoruz bu ne lan!!!
- [ ] Asel
İçeriye girdiğim de gözüm Ateş'i aradı.Burası fazla gürültülü diye söylenmeye başladı Emir.
-Of Emir söylenme işte.Keyfine bak hazır fırsat.
diyip göz kırptım.Emir de piç gülüşünü yaptı.
-Neyse güzellik ben gidiyorum sana Ateşle bol şanslar beni arama arka tarafta odaların birinde harem kurabilirim.
diyip kahkaha attı.
-İğrençsin hadi yürüüüü...
diyip güldüm.
Emir gitmişti.Gözüm Ateş'i arıyordu.Kafam üst kattaki içerde oluşturulan balkonda ki masaya takıldı.
-Ateş...
- [ ] Ateş
Kızların arasından kalkıp masadan gittim.Merdivenlerden inmeye başladım.Koridora girdim kimse yoktu.Hızla yürümeye başladım arada sarsılsamda alışıktım bu kadar içmeye diyip kendime gelmeye çalıştım.Ateş sesini duyar gibi oldum.Arkama döndüm.
-Ateş...
Ellerimi saçlarımın arasına alıp duvarın oraya çöküp kafamı geriye attım.
-Sen hayalsin sadece hayal,sen ÖLDÜN...
-Hayır ölmedim.
dedi bir ses.
-Sen hayalsin öyle kal...
diyip kalktım yürümeye başladım koridorda.
-Ateş ben gerçeğim,burdayım,geldim.
- [ ] Asel
Ateş'in yanına çömelip
-Hayır ölmedim.
dedim fısıldayarak.
-Sen hayalsin öyle kal...
diyip yürümeye başladı uzun koridorda.Ayağı kalkıp bağırdım.
-Ateş ben gerçeğim,burdayım,geldim.
-Gelme lan gelme.
diye bağırdı birden Ateş.Üstüme doğru gelmeye başladı.
-Ateş...
diye fısıldayabildim sadece.
Gözlerime bakmıştı.Ona ait olmayan gözlerle.
-Sen gerçeksin...
dedi.
Sarıla verdim birden.
-Ama keşke olmasaydın.
dedi.İçim parçalandı,canım yandı,nefes alamadım.
-Ne?
-Keşke gerçekten ölseydin Asel çünkü ben seni,içimdeki Asel'i umutlarımla birlikte öldürdüm.
-Ateş yapma...
diyebildim sadece.Gözyaşlarıma hakim olmalıydım şuan olamaz şuan o göz yaşı düşemez.
-Ben mi yaptım lan ben mi 4 yıl öldüm lan ben hergün mezarına gelip seninle konuştum ben.Sana geldiğimi sanıp toprağını öptüm lan senin.Keşke ben ölseydim de 4 yıl sonra seni karşımda böyle görmeseydim Asel.
-Ateş sana ben bunu yapmak istemedim...
cümlemi bitirmemi beklemedi.Gözleri dolmuştu.Canı acıyordu belliydi onu böyle görmek...Keşke ölseydim...
-Sen Ateş'i öldürdün.Sen babamla bir olup seni seven Ateş'i 4 yıl önce öldürdün.
diyip omuzlarımdan ittirdi beni.
Tam giderken kafasını sağa çevirip bana bakmayarak.
-Umarım hayalsindir.Çünkü hayallerimde seviyorum seni.
diyip gitti.Canı yanıyordu.Bu beni öldürüyordu.Keşke gerçekten ölseydim.
"Canını sevdiğim adam canını yakmak istemedim,canında ölmek istedim sadece.."