Ej, James, co to była za dziewczyna? /Syriusz Black/

※4※

Przez chwilę panuje ogłuszająca cisza. Gdy tylko zaczynam iść, zewsząd napływają do mnie gorączkowe szepty.

– Wrońska? Jak ten Wroński?

– On może być jej ojcem?

– To jego córka?

– Wrońska? Jak Wroński od tego zwodu?

– Ona jest córką gracza Quidditcha?

Siadam na stołku, kuląc się nieco pod gradem spojrzeń. Niemalże podskakuję, kiedy słyszę głosik Tiary prosto w moim uchu.

– Oooch! Cóż za złożony umysł! Pasujesz mi do każdego z domów... Myślę jednak, że nie odnalazłabyś się w Slytherinie. Szanujesz mugolaków, a także mugoli. Nie interesują cię takie określenia jak zdrajcy krwi lub, co gorsza, szlamy. Co prawda ambicji ci nie brakuje, ale czy to właśnie ona jest dla ciebie najważniejsza?

Tiara przestaje na chwilę mówić, a ja oddycham z ulgą. Nie chciałam być Ślizgonką. Po paru sekundach głos rozlega się znowu i zaczyna mówić:

– Nie chcesz podziału raz czarodziei, to jasne jak słońce. Poza tym jesteś dobra i uprzejma kiedy trzeba, chociaż masz pazury, które często będą ci się przydawać. Helga byłaby dumna z takiej osoby u siebie. Wydaje mi się jednak, że Hufflepuff podcinałby twoje skrzydła i zamykał w schematach. Nie... to zdecydowanie nie jest dom dla ciebie.

Ach, moja droga! Byłabyś fantastyczną Krukonką! Wychodzisz z założenia, że wszystko da się rozwiązać, choć czasem masz ochotę zrobić coś tak bardzo szalonego, że i ten by cię ograniczał.
W twojej głowie walczą nieustannie dwie strony. Jedna wyrywa się do domu Godryka, gdzie masz już nawet przyjaciółkę. Pamiętaj jednak, że to nie jest najważniejsze! Przyjaciół można znaleźć wszędzie. Nie ma znaczenia, z którego domu będą. Ach... przyjaźń to coś cudownego... Za osoby, które obdarzysz tym uczuciem, jesteś w stanie umrzeć. W takich sytuacjach postaraj się zawsze użyć swojego sprytu, by nikomu nic się nie stało. O tak... zdecydowanie. No cóż. Pozostaje mi to tylko ogłosić.

Chwila przejmującej ciszy. Cała Wielka Sala aż buzuje od napięcia.

– GRYFFINDOR!!!