«Και τότε, εμφανίστηκε ο λύκος και μπουμ!», αναπηδήσαμε όλοι, «έκοψε το κεφάλι του με μια δαγκωματιά!» ολοκλήρωσε ο Τζόρνταν και εγώ μόρφασα.
«Νόμισα ότι ήταν το τέρας θα ήταν βρικόλακας», κατσούφιασε η Νάντια και όλοι συνειδητοποιήσαμε ότι είχε δίκιο.
Ο Τζόρνταν γέλασε νευρικά. «Εντάξει, ήταν... λύκος που γινόταν και βρικόλακας.»
«Είσαι ελεεινός, φίλε», κούνησε το κεφάλι του ο Σέιν γελώντας. Ο Τζόρνταν έλεγε ωραία αστεία, αλλά οι ιστορίες δεν ήταν το φόρτε του. Ήμαστε καθισμένοι σε κορμούς δέντρων με μια φωτιά στο κέντρο.
«Ούτε ο Τζέισον δε τρόμαξε», χαχάνισε η Έλεν δείχνοντάς τον δίπλα μου.
«Τι θα πει αυτό τώρα;» είπε θιγμένος αυτός.
Η Έλεν κούνησε τους ώμους της. «Είσαι κότα και το ξέρουμε όλοι αυτό.»
«Ώπα», ξεκίνησε ο Σέιν, «Έλεν-Τζέισον, ένα μηδέν!»
Ο Τζέισον τον κοίταξε αποσβολωμένος. Ήταν λες και δεν μπορούσε να πιστέψει ότι η Έλεν τα 'βαζε μαζί του. Μου άρεσε ο τρόπος που του φερόταν. Τον αγνοούσε εδώ και κάνα δυο μέρες πετώντας του και καμιά μπηχτή πού και πού. Και κατά τη γνώμη μου του άξιζε. Τον κυνήγαγε εδώ και καιρό, ανεχόταν τα πάντα, ακόμα και την αναποφασιστικότητά του. Ήταν λοιπόν καιρός να του δώσει να καταλάβει τι έχανε.
Ο Τζέισον την αγριοκοίταξε αλλά υπήρχε και κάτι άλλο στα μάτια του. Θυμός, ή πόθος; Ή κάτι ανάμεικτο; Δεν είχα ιδέα.
Η Λάου, ο Τζόρνταν και ο Σέιν κάθισαν απέναντί μας. Η Νάντια δίπλα και ο Νας απέναντί της για να σχηματίσουμε κύκλο. Φύσαγε ένας παγωμένος αέρας και έτρεμα. Κάτι μου έλεγε ότι δεν είχαμε και την καλύτερη ιδέα να κάτσουμε εδώ.
Η συζήτηση με τα παιδιά και οι γελοίες ιστορίες του Τζόρνταν βοηθούσαν να ξεχνιέμαι από άλλα πράγματα, όμως μόλις τελείωσε την ιστορία του και άρχισαν όλοι να κουβεντιάζουν και να γελάνε, η σκέψη μου γύρισε πίσω σ' εκείνον.
Στον Έβαν.
Ήμουν νευριασμένη μαζί του, εξοργισμένη. Δεν το είχα δείξει στους φίλους μου, αλλά έβραζα στο ζουμί μου κρυφά. Η σκέψη πως ήταν μόνος του με την Τζέιν στο σπίτι με πίκραινε. Έσφιξα τις γροθιές μου. Πώς μου το έκανε αυτό εμένα; Τα γενέθλιά μου πλησίαζαν σε μία ώρα, εφόσον ήταν περασμένες δέκα. Και τότε μου 'ρθε πως δεν ήμουν θυμωμένη, αλλά λυπημένη. Δεν με είχε συγχωρέσει για το συμβάν με τον Σέιν. Εγώ νόμισα ότι το είχαμε ξεπεράσει αυτό, αλλά έκανα λάθος. Γιατί γύρισε τότε πίσω σε μένα αφού δεν με είχε συγχωρέσει; Δεν ήταν δίκαιο για κανέναν από τους δύο. Τον καταλάβαινα, αλήθεια. Και την ζήλεια και τον θυμό του. Αλλά τα δικά μου λάθη δεν δικαιολογούσαν τις πράξεις του που πονούσαν τόσο.
KAMU SEDANG MEMBACA
Μεγαλώνοντας
Fiksi Remaja«Θέλω να μεγαλώσω». Το έλεγες όταν ήσουν παιδί; Εγώ πάντως ναι. Μετάνιωσες ποτέ σε κάποια περίοδο της ζωής σου που μεγάλωσες; Ευχήθηκες να μπορούσες να ξαναγίνεις πάλι εκείνο το ανέμελο παιδί; Ξέρω πως το έχεις ευχηθεί. Όλοι το έχουν ευχηθεί. Όσ...
