Drowned

3. Earth Kills

Ik wordt wakker door Jasper, hij ligt te schreeuwen van de pijn. Je hoort mensen commentaar geven en zeggen dat ie maar dood moet gaan. Ik zucht en schud mijn hoofd, als ik naast me kijk zie ik dat Bellamy naast me zit. "Wat doe jij hier?" vraag ik. Hij kijkt me aan "Excuses aanbieden."'zegt hij. Ik haal mijn wenkbrauw op "Dat is voor het eerst, ga door." Hij zucht "Sorry dat ik de hele tijd zo hard op je reageer." ik kijk hm aan. "Ik snap niet waarom je de Ark dood wil laten gaan." hij kijkt me aan "Wat ik je nu ga vertellen blijft tussen ons." zegt hij. Ik knik "Ik heb iets heel ergs gedaan om op t schip te komen." zegt hij "Waarom wou je dan op het schip?" vraag ik. "Ze hebben mijn moeder vermoord, Jaha heeft mijn moeder vermoord. Omdat ze iets verborgen hield, een tweede zwangerschap. Ze kwamen erachter en hebben haar inclusief de baby vermoord. Ik wou op het schip om iedereen te kunnen beschermen omdat ik dat niet bij mijn moeder heb kunnen doen." zegt hij. Ik kijk hem aan "Het spijt me." zeg ik. Hij knikt "Wat heb je gedaan dan?" vraag ik. "Ik kan dat niet vertellen maar je moet me vertrouwen. Ze zullen me ervoor vermoorden als ze naar beneden komen." zegt hij. Ik kijk hem aan "Het is dus om jezelf te beschermen." zeg ik. Hij knikt en kijkt mij aan. "Ik zal niet meer dringen maar als je die armband afdoet weet ik dat je me vertrouwt." zegt hij. Ik schud mijn hoofd "Ik kan dat niet doen. Maar Bell, ik vertrouw je echt." zeg ik. Hij knikt en staat op "Ik ga een rondje maken door het kamp, ik spreek je later." zegt hij. Ik knik en hij loopt weg. Ineens hoor ik iets schreeuwen "Nee! NEE!" ik kom op het geluid af en ik zie een meisje liggen. "He, wordt wakker!" ze schrikt op en kijkt me aan "Het is goed." zeg ik. "Het was maar een droom. Jij bent Charlotte toch?" vraag ik. "Ik ben Skylar. Het is oke om bang te zijn. Wil je erover praten?" vraag ik als ik naast dr kom zitten. Ze kijkt weg "Het zijn mij ouders. Ze werden gefloat, en ik zie het in mijn dromen en ik.." ik kap haar af "Ik snap het. Mijn vader werd ook gefloat. Maar hoe ben je hier beland?" vraag ik. Ze kijkt me aan "Ze namen mijn ouders spullen mee en op dat moment verloor ik het. Ze zeggen dat ik een bewaker had aangevallen." zegt ze. "Ik kan niet zeggen dat ik dat raar vind." zeg ik. Ik kijk naar de lucht "Zie je die heldere ster daar? Dat is de Ark die boven ons zweeft. En ik denk wat er daar ook is gebeurd, het verdriet, de pijn ik denk dat we dat achter ons moeten laten. Mischien krijgen we hier op de grond onze tweede kans." Charlotte kijkt me aan "Geloof je dat echt?" vraagt ze. Ik kijk dr aan "Dat probeer ik." zeg ik. Ze gaat tegen me aanliggen en we vallen zo weer in slaap.

Ik loop samen met Wells, Clarke en Finn naar een meertje. Opzoek naar rood zeewier, een medicijn voor Jasper. Niemand denk dat Jasper het door de nacht gaat maken. Behalve Clarke en ik, maar dat komt door onze moeder. We hebben haar meer mensen zien redden die er erger uitzagen.

Als we aankomen bij het meertje zien wr al gauw het wier liggen. Samen met Clarke loop ik het meertje in en verzamelen we het in zak. Op dat moment vliegen er ineens allemaal vogels op ons af. "Laten we hier weggan." zegt Wells. We knikken en op het moment dat we weg willen lopen gaat er ergens een hoorn af. "Grounders?" vraagt Clarke "Misschien een oorlogskreet? Of een waarschuwing." zegt Finn. Opeens komt er raar mist op ons af. "Wat is dat?" vraagt Wells. "Rennen! Rennen!" schreeuw ik. We rennen op een auto af die we op de heenreis tegen kwamen. "Hup erin!" schreeuwt Finn die de deur openhoudt. We springen er één voor één in. Finn komt als laatste en sluit de deur achter zicht dicht. "Het kom naar binnen." zegt Clarke. "Vlug! Dek het af!" roep ik. We proppen allemaal kleding en dekens tegen de kiertjes waar het doorheen komt. Niet veel later zitten we eindelijk "Veilig" in de auto. We gaan zitten terwijl in de auto beetje rondkijken.

"Het is er nog steeds." zegt Finn en halfuur later. Ik zucht "We kunnen gaan rennen. Jasper kan niet langer wachten." zegt Clarke. "Als wij doodgaan in zure mist gaat Jasper ook niet redden." zegt Finn. Je hoort Clarke zuchten. Finn maakt een soort bakje open en haalt daar een fles uit. "Is dat.." "Drank?" maakt Wells mn zin af. Clarke en ik kijken hem geirriteert aan. "Sterke drank. Bocht." zegt Finn terwijl hij weer gaat zitten. Hij maakt de fles open en neemt er een slok uit "Voorzichtig. Finn, het zou..." "Wiskhy, denk ik. Beter dan op Agro station." maakt Finn Clarke haar zin af. "Alcohol is giftig." zegt Wells. "Dit is aarde, alles hier is giftig." zegt Finn. Ik pak de fles van Finn en neem er een slok uit. "Sterk." zeg ik. Hij lacht, ik geef hem de fles weer terug en hij reikt hm uit naar Wells. "En het is een traditioneel ritueel." zegt Finn. "Wij passen." zegt Wells. "Waarom zou ik een traditie verbreken." zegt Clarke en pakt de fles van Finn en neemt er ene slok uit. Dit wordt nog een lang dag met de twee personen die ik het meest haat, Wells en Clarke.

"Er zijn uren voorbij. Japser.." zeg ik "Jasper zit in goede handen. Bij Octavia, zij zal voor hem zorgen." Maakt Finn mij af. "Nu we het erover hebben, waarom denkt iedereen dat het stom is dat ik wil dat Jasper blijft leven." zeg ik met de fles in mijn handen. "Alsof ik zo negatief ben. Je kunt met mij ook lol hebben. Jij denk dat ik lol kan maken toch?" vraag ik aan Finn. Hij lacht "Ohja, ondera andere..." zegt hij. "Je kunt lol maken." zegt Wells plotseling. "Hoe weet jij dat nou?" Zeg ik boos. "Jij hebt mij alleen gezien toen ze mn vader meenamen. Dat je dat wel geheim hebt kunnen houden was zeker een hele opgave. Verder als jij en je pappie bij ons waren, raad waar ik zat? Onder de grond inderdaad. Urenlang." ga ik verder "Maar wat bezielde je om mijn vader aan te geven?!" vraag ik boos. "Ik heb een fout gemaakt Sky." zegt hij. "Je hebt ene fout gemaakt? Dat is jou manier van uitleg? Clarke mag jou dan wel deels vergeven hebben, maar ik zou dat nooit doen. Mijn vader was de enige die om me gaf. Mijn moeder en Clarke allebei niet!" zeg ik terwijl ik boos naar Clarke kijk "Voor hun was ik al dood! Ik was alleen het meisje onder de grond voor hun, niet het zusje of dochter." zeg ik. Dan begint Clarke ineens te praten "Volgens mij kon jij niet wachten om naar pappie te rennen en het hem vertellen, zodat je eindelijk zijn perfecte zoon kon zijn." zeg ik "Wat wil je dat ik je zeg?!" schreeuwt hij "Ik wil een uitleg!" zegt Clarke bozer, blijkbaar heeft ze de ruzie tussen mij en Wells overgenomen. Ik houd mijn mond verder dicht en neem nog een paar slokken uit de fles whiskey. "Die kan ik je niet geven, ik dacht dat ik hem kon vertrouwen." zegt Wells. "En ik dacht dat ik mijn beste vriend kon vertrouwen, maarje blijkbaar hadden we het allebei mis." zegt Clarke. Wells pakt de fles af en neemt er ook een slok uit. "En hebben we al lol?" vraagt Finn sarcastisch.

Clarke opent de deur van de auto. "De mist is weg. Kom op we gaan." zegt Clarke. We lopen door het bos en Finn komt naast me lopen. "Was je niet een beetje hard voor Wells?" ik zucht en schud mijn hoofd. "Weet je zeker dat hij het verteld heeft?" ik knik "Clarke heeft het alleen aan hem verteld dus dat zal wel moeten." Hij zucht "Maar was hij ook de enige die het wist." ik kijk Finn aan en loop snel door, mijn moeder, zij wist het. Ik schud mijn hoofd en loop door, totdat we ineens een gil horen. Ik zie Bellamy zitten bij iemand. Hij kijkt me aan en kijkt dan weer naar de persoon, het is Atom. "Lopen jullie maar door, ik kom zo." zeg ik tegen Finn, Wells en Clarke. Ze knikken en lopen door. Ik ga bij Atom en Bellamy zitten "Ik hoorde geschreeuw." zeg ik "Charlotte heeft hem gevonden." zegt Bellamy. "Ik heb haar teruggestuurt naar kamp." Ik bekijk de wonden van Atom en schud mn hoofd naar Bellamy, ik zie Bellamy slikken. "Oke, ik ga je helpen, goed?" zeg ik tegen Atom. Ik haal mijn hand door zijn haar en begin een nummer te neurien wat mijn vader altijd bij mij deed toen ik nog klein was en niet kon slapen. Ik pak het mes uit Bellamy's zijn handen. Ik steek het mes in zijn halsslagader. Ik aai hem nog een keer door zijn haar en dan ligt hij levenloos voor ons. Ik knik naar Bellamy en help hem met het bedekken van Atom en neem hem samen met Bellamy mee naar het kamp. Als we daar aankomen kijkt iedereen ons aan. Samen met Bellamy begraaf ik Atom bij de rest van graven. "Gaat het?" vraag ik als ik naar hem kijk. Hij staat met tranen in zijn ogen voor zich uit te staren. Ik trek hem in in een knuffel hij houdt me stevig vast "Het komt wel goed Bell, echt waar!" zeg ik. Hij knikt en kijkt me aan. Voor even voel ik mezelf bevriezen en kijk hem ook aan. Hij schud zijn hoofd "Dankjewel, die woorden had ik nodig." zegt hij en hij loopt weg.

Ik loop naar Wells toe "Wells? Ik weet dat ik het niet verdien, maar ik heb de waarheid nodig." zeg ik "Het was mijn moeder... nietwaar?" hij kijkt me aan en knikt. "Dankjewel." zeg ik. "Ik stuur Clarke ff naar je toe." en ik loop het schip binnen naar Clarke. "Clarke?" vraag ik "Je moet ff naar Wells, hij wilt je wat vertellen." zeg ik. "Wat wil hij mij vertellen?" vraag ze. "Het was mam." ze schrikt en loopt naar beneden. Niet te geloven dat mijn moeder dit gedaan heeft. Ik moet het haar laten voelen. Ik loop naar Bellamy toe. "Bel? loop is mee." zeg ik. Hij knikt en loopt mee. "Haal hem eraf." zeg ik als ik naar Bellamy kijk en mijn armband laat zien. "Sky.. waarom nu?" ik zucht "Mijn moeder heeft mijn vader veraadde, ze heeft mij verraad. Ik moet het haar laten voelen." hij knikt en pakt mijn arm vast. Hij doet er een stok onderdoor en trekt de armband van mn arm. De band vliegt van mijn arm en ik kijk naar Bellamy. Dan springen de tranen in mn ogen. Bellamy trekt me naar zich toe in een knuffel. "Het komt wel goed, Sky. Echt waar!" zegt hij.