Drowned

7. Contents Under Pressure

Iedereen rent het schip in en probeert doormiddel van kleden en doeken de wind buiten te houden. Ik ga naar Clarke toe "Help je hulp nodig?" vraag ik. Ze schud haar hoofd "Ik heb Raven, en hopelijk zometeen ook mam." zegt ze. Ik knik en ga zitten in een hoekje. Bellamy komt bij mij zitten. "Hai.." zeg ik. Hij glimlacht. "Gaat het?" vraagt hij. "Ja, ik ben heus niet bang voor ene storm." zeg ik. "Ik bedoel het feit dat je bijna dood was." zegt hij. Ik kijk hem aan en ik hoor de pijn in zijn stem. "Hoe gaan we deze mensne in leven houden?" zeg ik terwijl ik naar Bellamh kijk. "Doormiddel van moed, vriendschap en liefde." zegt hij. Ik grinnik "Bellamy? Dat is raar om uit jou mond te horen. Jij was degene die ik altijd het meeste haatte. Maar waarom geef je zoveel om me?" vraag ik. Hij kijkt me aan en zijn wangen worden rood "Het was niet zomaar een behoefte..." zegt hij heel zacht. Ik schud mijn hoofd "Hoe bedoel je?" vraag ik "Oh, eh iemand moet me helpen hier de boel te runnen." zegt hij. "En Clarke? kan die niet helpen, eerlijk Bell jk zie het niet meer zitten. Misschien hadden de twee die de landing niet hebben overleefd wel geluk had dat ze dit niet door hoeven te maken." zeg ik. "Zo moet je niet denken. Sky? mag ik wat vragen ofja zeggen." zegt hij. Ik knik, maar op dat moment hoor ik geluid vanuit de radio. Het is mijn moeder "Kan het wachten?" vraag ik. Hij knikt en blijft zitten. Ik geef hem een aai over zijn hoofd. "Thanks Bell." zeg ik.

Pov. Bellamy (OMG JA)

Ik kijk Skylar na, krijg ik nou gevoelend voor haar? Nee ik ben Bellamy, ik doe niet aan liefde. Op dat moment hoor ik buiten wat. Snel loop ik naar buiten zie daar Zoey met de Grounder. "Zoey kom naar binnen!" roep ik kwaad. "Wacht! Bellamy kom hier!" zegt ze. Ik loop naar haar toe "wat doet die Grounder hier?" vraag ik haar. "Ik ben Lincoln. Wat mijn mensen met die van jullie doen is fout. Mijn messteek bij jullie vriend was een reactie, een niet nagedachte reactie." zegt hij. "Hier. Dit is tegengif." ik kijk hem aan "Voor wat?" vraag ik. "Het mes, op het mes zat gif." zegt hij. Ik knik "Dankjewel, Lincoln." zeg ik. Zoey glimlacht. "Zie je Bel hij is aardig." ik glimlach en knik. "Ga je mee naar binne?" vraag ik. Ze knikt "Ik ga naar mijn plek. Ik zie je gauw Zoey." zegt hij. Zoey knikt en loopt met mij naar binnen. "Je ziet die Lincoln nooit meer!" zeg ik teven Zoey als we binnen zijn. "Pardon?" zegt ze. "Zoey, je bent als een zusje voor me. Ik doe alles om je te beschermen, maar die grounder ik vertrouw hem niet." ze schud haar hoofd "Hij red Finn."'zegt ze terwijl ze naar het tegengif wijst. "Misschien de volgende keer niet." zeg ik. Ze zucht en loopt naar boven. "Clarke. Tegengif. Het mes was vergiftigt." zeg ik. Ze kijkt me onbegrijpelijk aan maar pakt zonder wat te zeggen het tegengif aan. Ik ga weer in het hoekje zitten. Daar val ik in slaap.

Pov. Skylar

"Skylar, Clarke kunnen jullie me horen?" vraagt mijn moeder als de storm weg is en finn gered is. "Ik wil je niet horen." zeg ik. En loop boos het schip uit. Niet veel later volgt Clarke ook.
"Clarke gaat het?" ze knikt en veegt haar tranen weg. "Waarom huil je niet?" vraagt ze. Ik haal mijn schouders op "Mam is het niet waard om te huilen." zeg ik. Ze knikt en trekt me in een knuffel. "Sorry voor alles, sorry dat ik jou de schuld gaf..." zeg ik tegen Clarke. Ze kijkt me aan en glimlacht "Het is niet jouw schuld... het was de mijne." zegt ze. "Waarom jouw schuld?" vraag ik. Ze haalt haar schouders op "Geen idee, maar het is in iedergeval niet de schuld van mn kleine zusje." ik grinnik. "Maar Skylar, tussen jou en Bellamy he? Is er wat?" ik kijk haar vragend aan "Hoe bedoel je?" "Iedereen ziet de manier waarop jullie anar elkaar kijken. Misschien hebben jullie dat zelf niet door maar de gevoelens zijn er wel. Ik zie het." zegt ze. Ik zucht geirriteert. "Clarke..." "Nee ik meen het Sky." zegt ze . "Ik ook clarke heel duidelijk! Bemoei je met je eigen vreemdgaande vriendje en niet met de mijne terwijl hij niet eens de mijne is." zegt ik boos. Ze zucht en kijkt me aan "Ik meen het serieus Clarke, ga weg nu. Ik houd me niet in." ze kijkt me uitdagend aan "Jij moet je smoel houden over Finn." zegt ze. Ze komt dichtbij me staan "Clarke, weg nu!" Ze kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan "Ach, kan je je woede niet beheersen? Ik weet wat er gebeurd is in de gevangenis. Ik weet waarom je vast zat in een isoleercel." zegt ze express hardop. Je hoort mensen fluisteren en onze richting op kijken. Ik slik en knijp in mijn vuisten terwijl ik rustig tot 10 tel. Clarke ziet het "Zien jullie dat?! Skylar kan de woede weer eens niet beheersen. In de gevangenis kon ze dat ook al niet, ze zat in een isoleercel en weten jullie waarom? Omdat..." op dat moment sla ik Clarke met haar hoofd tegen een boom aan. Ik kijk ahar boos aan en grijp haar bij haar keel "Je kan stoer doen maar iedereen weet hier toch wel dat ik kan vermoorden, dus vertel het maar rond." zeg ik gemeen terwijl ik de nog strakker vasthoud. Ze begint beetje te kokhalzen en wordt wat wit. Dan laat ik haar los en valt ze opnde grond. "Volgende keer gebeurd het anders." zeg ik. "Skylar! Waar ben je mee bezig??" roept iemand achter me. Ik draai me om en kijk Bellamy aan. Hij komt op me af "De show is voorbij! Iedereen terug naar werk!" ik kijk hem aan. "Sorry, ik... ik werd gewoon boos." zeg ik. Hij kijkt me aan en ik zie de teleurstelling in zn ogen dat doet me nog wel t meeste pijn. "Sky, dit moet ophouden. Je kan niet zo maar iedereen uitmoorden die je niet aan staat." ik trek mn wenkbrauwen op "Pardon? Zij was van plan wat te vertellen wat mij in de isoleercel heeft gegooit. Ze verdiende het." zeg ik boos. Hij pakt mijn arm vast en sleurt me naar zijn tent. "Wat is er nou?" zeg ik. Bellamy kijkt mij aan "Het is gewoon dat het me pijn doet dat ik je zo zie. Niet vrolijk, alleen maar vechten hoe erg sommige het ook verdienen. Het is niet goed." ik kijk hem aan, geeft hij dan echt zoveel om me? Ik knik "Misschien heb je gelijk." zeg ik. "Maar wat heb je gedaan? Om daar terecht te komen?" ik zucht "Ik heb twee bewakers uit blok C vermoord." zeg ik. Hij kijkt me vol ongeloof aan "Dus dat was jij?" zegt hij. ik knik en kijk hem aan. "Bellamy waarom doet het je pijn als je me ziet in een ruzie?" vraag ik. Hij kijkt mij nu ook aan "Sky.. dat is omda ik eh... Ik geef om je. Echt heel veel.. Beter gezegd ik vind je leuk, het is niet erg als jij me niet euk vind hoor. Ik kan ermee leven." Ik glimlach en kom dichter naar hm toe. Even staren we elkaar aan maar algauw duwt hij grof zijn lippen op de mijne en verplaatsen zijn handen over mijn kleding die hij uit wilt trekken.