Peki Ya O Kimdi?
Biz ailecek Ankara’da yaşıyorduk.Ama annem ve babam yüzünden-ayrıldılar-İzmir’e gitmek zorundaydım.Halletmeleri gereken konular varmış.Beni İzmir’e babannemin yanına yolladılar.İzmir olmaz,olamaz.Ben ilk hayal kırıklığımı orada yaşadım.Korkuyorum.Çocukluk aşkım yer cücem-ona taktığım ad- burada.İzmir’de.Onu özledim.Ama suratını bile hatırlamıyorum.En kötüsü bu.Acaba o ne yapıyor?Beni hatırlıyor mu?Onunla tek hatırladığım anım bir şeye kızınca ikimizde hemen sahile giderdik.Ve kale yapardık.Nedenini bilmiyorum.Çocukluk belki de… Bunları düşünüp yatakta uzanıyordum.Babannemin ıslak dudağıyla beni öptüğü zaman ayıldım diyebilirdim.Ona sarıldım.Ağlayarak uyudum.Çok rahat bir uyku değildi.Zaten sabah İzmir’de ki okula geç kalmıştım.İlk günden hemde.Kendimden bir haber derse girdim.Çok bir şey anlamadım.Nedeni:uyumuştum.Bir çocuğun beni sarsıtığını hissettim.Kendime geldim.”Ne oluyor”,dedim.Çocuk sırıtarak: -Uyumuşsun,ne kadar güzel,dedi.Gülerek. –(Gülerek)gerçekten güzeldi,dedim.Ve oradan gittim.Çocuğun gülüşü çok tanıdık geldi sanki.Bunu düşünürken koridorda bir kıza çarpmışım.Farketmedim.Kızdan özür diledim.O ise bana sen derste uyuyan kız mısın dedi,gülerek.Allah kahretsin ünlü olmuştum,dedim içimden.Kıza güldüm. Adımı sordu.Bende Zeynep diye cevap verdim ve onun adını sordum.Adı Gizem’miş.Bu konuşmadan sonra dışarıda buluştuk.Ve inanırmısınız kanka olduk.Çok yakındık.Bugün konuştugum çocugu sordum.Benim sevgilim o,dedi.Şaşmıştım. Adını sordum Barış’mış.Kekelemeye başladım.Gizem neden kekelediğimi sordu.Kısık bir sesle Barış diye küçüklükten bir arkadaşım vardı,onu hatırladım dedim.Buluşma bittikten sonra eve gidip çantalarımı fırlatıp,yatağa koştum.Aman Allah’ım yer cücesi o muydu?Yoksa ben mi uyduruyordum?Kafam çok karışıktı gerçekten.Eğer uyduruyorsam: Peki ya o kimdi?
