Geri Döneceğim

168 10 5
                                    

                                                                          Geri Döneceğim

Bugün yine Barış’ı düşünerek kalktım.Evlenme teklifi ettiği gün aklımdan çıkmıyordu.Ama aklımda bir soru vardı.Annem ne diyecekti?

Kahvaltı ettikten sonra annemi aradım.Babannemle sindire sindire anlatacaktık.Söze başlamamla bitmem bir oldu.Ne dediysem dinlemedi.Babannem konuştu.Yine olmadı.Sanki turşumu kuracaktı.

Hem ağlıyordum hem söyleniyordum.Annem en sonunda şu sözelri söyleyip telefonu kapadı:

-Bitti Zeynep! Yarın seni almaya geliyorum.Eşyalarını topla.Ve kapadı.Aman allahım ne yapacaktım.Ağlıyordum.Babannem beni başımdan öpüyordu.Ve bu haberi Barış’a söylemem gerektiğini anlattı.

İstemeyerek telefonu elime aldım ve aradım.Barış :

-Ne oldu Zeynep ? Bir sorun mu var ? Neden ağloyorsun?Bu soruları hızlıca soruyordu.En sonunda

-Kes Barış bir dinle! Dedim.Sustu.Kalbim çıkacaktı.Barış’a her şeyi anlattım.Susuyordu.Sesi titriyordu.

Ve gideceğimi söyleyince iyice yıkıldı.Barış’a:

-Ben gidiyorum bir daha göremem belki seni beni unut mutlu ol seni unutmayacağım…Ve kapadım.Kafamı yastığa sıkıştırıp ağlıyordum.Daha sonra uyuya kalmışım ıslak gözyaşlarımla…

O lanet sabah olmuştu.Annem babannemi arayıp hazırlanmamı söylemiş.Zorla kalktım ev kapıya çıktım.

Hayatımın bitişini bekliyordum.Birden Barış’ın geldiğini gördüm.Kendimi tutamayıp ağladım.Babannem yanımızdan gitmişti.Barışla birbirimize bakıyorduk.Birden sıkıca sarıldık.Kokusunu içime çektim belkide bu sondu onu göremeyecektim.Sadece sarılıyorduk.Rüyadaydık bitmeseydi keşke diye düşünürken annemin bağırışını duydum.

-Zeynepppp! Ne yapıyorsun gel buraya,dedi.Ben Barış’tan ayrılmayınca kolumdan tutup beni çekti.Barışla birbirimize bakıp ağlıyorduk.Ellerimizi sıkıyorduk.En sonunda ayrıldık.Bir hıçkırık attım.Annem arabaya itti.Camdan Barış’a bakıyordum.

İkimizde perişandık.Her şey güzeldi ne oldu ? Her şey bitti mi?

Arabada annemle konuşmadım.Suratına bile bakmadım.Ne dediyse sustum.Barışla anılarımızı düşünüyordum.

Eve geldik.Hemen odama çekildim.Annemle babamın bağırışlarını duyuyordum.Bana kızıyorlardı.İyice kötü olmuştum.

Ama bilsinler ki ben Barış’ı bırakmayacağım,bunun spnucu ölüm olsa bile geri döneceğim..

Aşkın İhanetiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin