İyiki Varsın
İşte yine çirkin bir alarm sesiyle uyandım.Yine okul vardı.Kahvaltımı ettim ama aklım hep Barış’ın attığı mesajdaydı.Acaba gerçekten okula gelmeyip sürpriz mi yapacaktı.Bunları düşünürken okula çabucak gelmiştim.Derse girdim.Barış yoktu.İçimde değişik bir duygu vardı.Barış’ı gerçekten çok seviyorum.En sonunda bekleme kararı aldım.Kapının önünde beklerken Gizem gelip:
-Ezikk!Ne bekliyorsun.Barış gelmez umut etme,dedi.
-(Kötü bir bakış atarak)Ağzımdan laf almaya çalışıyorsun.Çok beklersin.Şimdi çekil şurdan!
Morardı.Ohh canıma değsin.
Tam 10 dakikadan beri Barış’ı bekliyordum.Birden Barış:
-Zeyneppp!!Geldim,dedi.Beklediğime sevinmiş bir hali vardı.Hiç pas vermedim.Bana sarıldı.Ama ben ona dokunamadım.Öyle sıkı sarılıyordu ki.Ağlamaya başladım.Yanaklarımı tutarak:
-Ağlama Zeynep!Sana her şeyi anlatacağım.Ama bir yere gitmemiz gerek.Unutma süprizim var,dedi ve gözlerimi bağlayarak beni arabaya götürdü.
Birkaç saat içinde araba durdu.Deniz sesleri geliyordu.Çok merak etmiştim.Barış beni bir yere oturturdu.Gözlerimi açtı.Sahil kıyısındaydık.Gözlerimi açtı.
Gördüğümde inanamadım.Ağlamaya başladım.Çok güzeldi.
Küçük bir teknede yalnızdık.Etrafımızda güller vardı.Müzik çalıyordu.Dans etmeye başladık.Barış:
-Zeynep Gizem bana gelip sana zarar vericeğini söyledi.Her şey beklerdim ondan. Korktum sana zarar verir diye çok korktum.Birde annemlere gidip senin hakkında yalan yanlış sözler söylemiş .Sonra seni canım pahasına koruyacığama yemin ettim ve Gizem’i ittim.Sonra sen..Özür dilerim meleğim..
-Birden boynuna sarıldım.Öptüm.Onu birkaç gün görmemem bile beni özletmişti.Hala ağlıyordum.Barış:
-Ağlama Zeynep!Barıştık artık öyle değil mi?Yan yanayız.Artık bizi kimse ayıramaz.
-Kimse ayıramaz Barış,dedim.Birbirimize sarıldık.Beni öpmeye başladı.Sevgilimi çok özlemiştim.Birbirimize gülüyorduk.
Birden Barış yere eğildi.Ve bana şu sözleri söyledi:
-Seni sevmekten hiçbir zaman bıkmayacağım.Seni koruyacağım.Son nefesim seninle olucak.Sende benim gibi düşünüyorsan hayatımın kadını olurmusun?,dedi.
Aman Allah’ım evlenme teklifi etmişti.Suratına gülerek:
-Evet “Seni seviyorum ve senin kadının ve sonsuzun olmak istiyorum”,diye bağırdım.Beni birden kucakladı.Döndürmeye başladı.Uzun bi süre bakıştık,güldük.
Daha sonra kıyıya çıktık.Dolaştık.Ellerimiz birbirine kenetlenmişti.Onu sıkıca sarmıştım.Barış:
-Bir kaç gün içinde annenlerle tanışırım.Okulumuz bitince meslek sahibi olunca evleniriz.Her şeyi hallederiz aşkım,dedi.
-Evet aşkım katılıyorum.Ben bu akşam annemlere anlatacağım.Ya annem…
-Kötü düşünme sakın…Ben seni bırakmam her şey güzel olucak anladın mı her şey!
-Evet aşkım her şey güzel olucak,dedim ve sarılarak yola devam ettik.Birbirimize bakışıyorduk.Birden karnım guruldadı-butün romantikliği bozmuştu-Kızardım.Sessizce karnıma vurarak:
-Şimdi zamanı değil,dedim.Bunu Barış duymuştu.Gülmeye başladı.
-(Gülerek)Ne gülüyorsun? Çok mu komik,dedim.Vurmaya başladım.Kıyıda onu kovalamaya başladım.
Ve tabiî ki düştüm.Barış geldi.Elini uzattı.Birden yere çektim.İkimizde kumsalda uzanmış yatıyorduk.Gülüyorduk.
Daha sonra Barış:
-Ben meleğimi aç bırakmam hadi yemeğe gidelim,dedi.Hışımla yerimden kalkarak:
-Olmaz bu kıyafetlerle mi hayatta olmaz.
-İyi o zaman bize gidelim kimse yok yemek yapalım ,dedi.Bu halde-kumlu bir şekilde-lokantaya gidemeyeceğime göre kabul ettim.Arabaya bindik.Yine şarkımızı bağırarak söylüyorduk.Kahkalarmız şarkıdan daha çoktu.Eve geldik.Hemen mutfağa gittik.Barış çok marifetli olduğunu söyledi.Yemek yapmaya başladı.Oo kremşantiler,ekmekler,şekerler,tuzlar,yumurtalar hepsi havadaydı.Güldüm ve:
-Oo olmaz valla ben yokken çocuklara sen yemek yapamazsın acilen öğrenmen lazım,dedim.
-Güldü.Hadi karıcım çocuklarıma sen yemek yap ozaman,dedi.Barış’ı iterek önlüğü giydim.Börek yapacaktım.Malzemeleri hazırladım.Barış’a markete gidip içecek bir şeyler al,dedim.Geldiğinde börek fırındaydı.Şaşırdı.
-Çocuklarımız aç kalmayacak anlaşılan,dedi.Güldüm ve öptüm.Börekler pişine kadar televizyon izledik.Börekler pişmişti anlaşılan.Çok güzel kokular vardı.Dilimleyip yemeğe başladık.Birbirimizin ağzına veriyorduk.Barış arada kaçamak yapıp bana vericeğine kendi yiyordu.Pislik deyip gülüyordum.Evin içinde börek için koşuyordum.
Akşam olmuştu.Eve gitmem lazımdı.Barış beni arabayla bıraktı.Ve şu sözleri söyledi:
-Zeynep annenleri aramayı unutma.Kendine dikkat et.Sen benim karım olucaksın,dedi.Belime sarılıp beni öptü.
Çok güzel gündü.Hiç tahmin etmemiştim.Çok mutluydum.Etrafta dönüyordum.Babanneme her şeyi anlattım.Oda mutlu oldu.O da Barış iyi çocuk zaten diyip duruyordu.Ankara’da ki arkadaşlarımı arayıp anlattım.Annemler en sonaydı.Aramaktan ve anlatmaktan yoruldum.Yarın onları arayacağım.Umarım güzel geçer.
Tam uyuyacakken Barış’ın mesajını gördüm.Suratımda tebessüm belirdi.Mesajda:
-İyiki varsın iyiki benimsin birtanem,yazıyordu.
