Ne Oluyor Bana?
O mektuptan sonra ellerim titremeye başladı.Başım döndü yavaşça yere oturdum.Neye şaşırcağımı bilemedim.Yercücem yaşıyormuş!Yaşıyormuş.Ağlamaktan bayılacaktım nerdeyse.Peki bu kimdi?Ben kimseye zarar vermedim ki?
*
Birkaç hafta geçti.Olayı kimseye anlatmadım.Ama korkuyordum.Okulda yine o kızı gördüm.Bana bakıyordu.Çok korkutucuydu gözleri.Arkamı döndüm kız kaybolmuştu.Hemen yerımden fırtladım bulabilmek için.O kadar hızlı koştum ki bir çocuğa çarptım.
-Yaa önüne baksana!Zaten bulamyorum deliricem yaaa!!!Sende ellerini belimden çek.
-Heyy sakin ol tutmasam düşücektin.Sen kimi kovalıyorsun?
-Bu seni ilgilendirmez desem?
-Çok kırıcısın,dedi tebessüm ederek.Bu arada ben Mert.Senin adın ne?
-Zeynep oldumu?
-(Biran duraksadı)Tamam Zeynep sen çok asabisin dedi gülerek sırtına bir yumruk attım ve istemsiz olarak güldüm.İkimizde salakça gülüyorduk.Daha sonra zil çaldı.Sınıflarımıza geçtik karşı sınıfımıdaymış.
*
Derste aklım hep o kızdaydı.O mektubu o mu yazmıstı?Kafam çok karışıktı.Barış bugün okulda yoktu.Sevgilimi çok özledim gerçekten.Çıkışta onu ziyaret etmeliyim diye düşürken Gizem geldi.Bir o eksikti.İpini koparan bana şataşıyor ya!
Salak salak konuştu.Beynimle değil başka tarafımla dinledim diyebilirim.Sonunda sustu.
-Bitti mi?dedim.Gözlerini kıstı.
-Bitti!dedi.
Off allahım ya nasıl insan bunlar daha neyi uzatıyor kı.Neyin kafası bu?
Sonunda çıkış saatimiz gelmişti.Kapıdan çıktım.Yolun kenarında yürüyordum.Bir araba geçti yanımdan geçerkende üzerime su sıçrattı.Islandım.Bir çığlık attım.Vee içinden Mert çıktı.
Merte keskin gözlerle bakıyordum.Bana gülüyordu.Yanına yaklaşıyordum o ise kaçıyordu.
-Gel sen buraya gel bak ne yapcam gel canım korkma,dedim.
-Gülüyordu.Gelmem dövüceksin dimi dedi.
-Sen çok akılsın ya bu yaşta bu zeka ne,dedim.
-İyi tamam geliyorum dedi.Yaklaştı.Çok yakındık.Ben bile korkmuştum.Çok sert davranmaya başlamıştı.Birden belimden tutup beni sırtına aldı.Kucağında döndürüp durdu.Ne kadar vursamda işlemedi.Odun işte.Çığlık atıyordum,hemde gülüyordum.
Sonunda yere bıraktı.Hafif bir sersemlik yaşadım.Suratıma bakıyordu.Komiğime gitti.Gülmeye başladım.Bana:
-Çok güzel gülüyorsun,tanıdığım bir gülüş bu,dedi.
-Gülümsedim ve gitmem gerektiğini söyledim.Oradan uzaklaştım.
Eve geldim.Yeni bir mektup yoktu.Ohh şükerler olsun.Kendimi yatağa attım.Barış’a da gidememiştim. Aradım.Konuştuk.Kıyamam hastaymış.Telefonu sen kapa ben kapa derken sonunda kapattık.
Kapı çaldı.Arkadaşım gelmiş.Cansum gelmiş.Çok sevindim görmeyeli çok olmuştu.Teyzesini Oturduk saatlık zıyarete gelmişler.Daha sonra kahve falan içtik.Barış’ı anlattım ona.Çok sevindi.
Okulumu sordu-tabiki bu mesaj işlerini anlatmadım-.Mert’i anlattım.Nedenini bilmiyorum.
Cansu sen kimle sevgilisisin Barış’a haksızlık yapmadın sence?dedi.Daha sonra gitmesi gerektiğini söylerek evden çıktı uzun uzun sarıldık.
Cansu gittikten sonra düşündüm.
Ben Barış’a haksızlık yaptım mı?Onu aldattım mı?Neden Mert’i anlatırken güldüm.Mert aynı yer cücem gibiydi.Ona benzıyordu.Ne oluyor bana?Ben Barış’ı sevıyorum.Mertle konuşmam lazım sanırım.Sevemem değil mi? Merte aşık olamam dimi?
