16. Bölüm - Sen

534 32 45
                                    

Revirden çıkarken Ron ve Hermione'yi gördüm onlara olanları anlatacakken Hermione bir şey söylemek istercesine ağzını açınca önce onu dinlemeye karar verdim.

" Harry, bir şey mi söyleyecektin? "

" Evet ama çok önemli değildi, sen bir şey mi söyleyecektin? "

"Evet, profesör Mcgonagall seni çağrıyordu. "

" Tamam, size anlatacağımı sonrada anlatırım önce gitsem iyi olur "

Hermione başını onaylarcasına sallayarak Harry ise profesör Mcgonagall'ın odasına doğru yürüyordu. Odanınnönüme geldiğinde kapıyı iki kere tıklayarak girdi içeriye.

" Profesör, beni çağırmışsınız. "

" Evet, seninle konuşmam gerekiyor Potter. "

Başımı onaylar şekilde salladım ayni anda profesör Mcgonagall işaret parmağını boşta kalan bej rengindeki tekli kolduğu işaret ederek oturmamı istedi.

" Potter, bildiğin üzere bayan Weasley iki güne revirden çıkabilecek hale gelmiştir ama hafızası yerinde yani eskisi gibi olmadığı için... "

" Ama profesör ne, ne demek istiyorsunuz? "

" Bayan Weasley'in revire girdiği ilk hafta sana onun bazı şeylerin hatırlamasını sağla demiştim. Şimdide o aşamaya başlayacağız yani Bayan Weasley revirden çıkınca daha önce gittiğiniz veya onun gittiği yerleri gezdir vs. Ama bunun yanında da ona unutmuş olan büyülerini öğretmen gerekir ne olur olmaz. "

"Be - ben yapmayayım siz, siz bu konuda daha beceriklisinizdir profesör. "

" Doğru ama bunun yanında hatırlatmam gereken bir şey var Dumbledore'un ordusunu eğiten sendin değil mi ? Ve senin onu çalıştırman daha iyidir belki böylelikle bazı anılar canlanır. "

" Kötü anıları... ? "

" bir zaman evet, onlarıda ne yazıkki. "

Harry iç çekerek profesöre teşekkür edip vedalaşarak çıktı odadan ve Ron ve Hermione'yi aramaya karar verdi. Çok sürmemişti yürürken karşısında gördü onları.

" Harry, ne dedi ? "

" Işte Ginny revirden çıkınca onu daha önce gittiği yerlere götürüp vs. Onu hatırlatmaya çalışmam ve ona unutmuş olan büyülerini öğretmem gerekiyor. "

" Kardeşimin emin ellerde olması beni her anlamda mutlu ediyor, dostum " diye cevap verdi kızıl kızın abisi.

" Peki revirden ne zaman çıkacak ? " sorusunu Hermione ekledi.

" Iki güne çıkarmış dedi profesör Mcgonagall. "

" Ama ona her şeyi mi hatırlatman mı gerekiyor? "

" Önce için hayır ama belki bir zaman gerekiyordur. " dedi iç çekerek.

" Harry, biz her zaman yanındayız ve yanında olacağız... " diye ekledi dağınık saçlı.

" Evet, tabi yani biz altın üçlüyüz bizden iyisi yoktur. " diye ekledı kızıl olan

Harry gülümseyerek onların Harry için her zaman yanında oldukları, destek oldukları ve sahip çıktıkları için çok mutluydu kollarını onların arkasına alarak şu iki söz ağzından dökülüverdi. 

" Sizi seviyorum! "

•••

Yerde öylece kırmızı sıvının üzerinde tek eliyle destek olarak izliyordu karşısındaki iki adamı. Konuşuyorlardı ama o duymuyordu anlaşılmazdı ona göre. Kafasını diğer yana çevirmek istediğinde yerde o kırmızı sıvının üzerinde yatan iki beden vardı ama görüntü net olamadığı için anlayamadı yine bir önceki yöne doğru çevirdi. Gördüğü görüntü onu az korkutmuş idi. Konuşan o iki adam yavaş yavaş uzaklaşarak kıza daha yakın olana yeşil bir ışık yolluyordu. Işık onu isabet edince beden yerde yatıyordu öylece kızın kanları içersinde, onun kim? Olduğuna ve iyi mi olduğuna bakmak için kız kendini kanlarda sürüyordu. Oraya gelince kalbinde bir ağrı hissetti. Bağırmak istiyordu bağıramıyordu, bağırsa onu duyan olmaz, o kadar parçalanmış yüreği... Çünkü gördüğü kişi, oydu...

Ve orada bitmişti her şey, yatağının ıslak olduğunu fark edince kendisinin terli olduğunu kavradı. Başını duran komodiye çevirdiğini görünce duran çiçeklerin değiştiğini fark etmişti ve içinden bir kere katlanmış olan bir kağıt parçası çıkmıştı, kağıdt vanilya kokuluydu onun sevdiği koku tam olarak ne fazla ne de az olarak aktarılmıştı, tam istediğiydi. Özenle katlanmış olan kağıdı açınca içindeki notu okudu.

" Rüyalarına geleceğimi söylemiştim... "
Evet rüyasına girmişti ama onun olduğuna emin olamamıyordu, daha doğrusu kabukkenmek istemiyordu,  korkuyordu onu duyan olmaz diye...

Kapıdan dağınık saçlı Harry girdi ve kızın yatağında duran sandalyeye oturdu ve şunları sordu.

" Ne oldu? Beğenmedin mi? Yoksa Vanilya değilde çikolatamıydı ? "

" Ha - hayır beğendim hemde çok tam istediğim gibiydi fakat bir kabus gördüm. "

" Korktuğun belli oluyor çok terlemişsin, anlatmak istermisin? Dinlerim hatta çok iyi bir dinleyiciyimdir " dedi zümrütlü.

" Öylemi ? "

" Öyle "

" Şimdi yerde yatıyordum ama etrafım kanlar içersindeydi tek bir elimle destek alıp karşımda konuşan iki kişi vardı. Ama ne dediklerini duyamıyordum yani bana göre anlaşılmıyordu. Sonra öbür tarafta benim kanlarımın üzerinde yatan iki beden vardı yine daha önceki tarafa dönüncede o iki kişi bir birinden uzaklaşıp bana daha yakın olan karşındakine asasıyla yeşil bir ışık yollayınca ışık onu hemen vurdu. Onun yerde yatan bedenine bakmak için oraya sürükleniyordum ki karşımdakini görünce kalbimde bir ağrı hissettim. Bağırmak istiyordum ama bağıramıyordum, bağırsamda duyan olmaz. "

" Peki o kimdi yani yerdeki beden ? "

" Sen... Sendin ama Harry bir şey sormak istiyorum. "

" Sor kabus değil mi? Yani gerçekleşmez değil mi ? "

Harry bunu gerçekten bilmiyordu korkuyordu bunun gerçek olmasından ama kendisinin ölümü için değil kızın acısına dayanamıyor ve katlanamıyordu...

" Olmaz, gerçek olmaz ve merak etme her zaman yanında olacağım "

Diyerek kıza sıkıca sarıldı yaklaşık on dakikadır birbirini bırakmıyorlardı, kız onun bu kokusunu çok özlemişti aynı şey zümrütlü içinde geçerliydi. Özlemişlerdi bir birlerini kız her ne kadar bir şey hatırlamasada özlemişti o kokuyu, onu...

Uzuuuun bir aradan sonra yine bölüm geldi ama neden geçikti? Yeni birnkaç kurgu üzerinde çalışıyorum o yüzden pek sinmedi ama umarım yinede beğenirsiniz🙏
Haaa bu arada 1K OLMUŞUUUZ😱😍 ÇOK MUTLU OLDUM BUNKADAR KISA BIR SÜREDE 1K HATTA 1K OLACAĞIMA BILE INANMIYORDUM🙈 ÖNCELIKLE HIKAYEMI OKUYAN HERKESE TEŞEKKÜRLER DAHA SONRA BITAKMAYAYIP OKUYAN HERKESE VE EN ÇOKTA YORUM YAPIP OKUYAN redheadsatan 'A    TEŞEKKÜR ETMELIYIM HER BÖLÜME ONLARCA YORUM VE DAHA FAZLA YORUM YAPAN BIR ÇOK KIŞI VAT SIZLERIDE SEVIYORUM GERÇEKTEN❤ VE SON OLARAK SINIF ARKADAŞLARIMA TEŞEKKÜR ETMEM GEREKIYOR HER ZAMAN YANIMDA OLDUKLARI IÇIN ( BÖLÜMLERI GENELLIKLE SINIFTA
YAZIYORDUM VE SORDUĞUMDA DÜRÜST CEVAPLARI VE FIKIRLERI IÇIN ÇOK ÇOK TEŞEKKÜR EDERIM💕HEPINIZE🙏 BÜYÜMEK DILEĞIYLE BIR DAHA GÖRÜŞMEK ÜZERE...💗

NOT: Medyadakine aşığım

İmkansız AşkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin