Het begin van mijn band.

hoofdstuk 1

'Jessica wordt wakker!' Mijn moeder trekt mijn gordijnen open zodat ik haast verblind ben.

'Mam ik ben niet doof hoor,' zeg ik met een slaperige kop.

'Wil je dan te laat komen op je eerste schooldag?'

'Ik ben niet degene die halverwege het schooljaar moest verhuizen,' zeg ik kwaad. 'Jullie zijn de gene die zo nodig weg moesten.' Mijn vader is acteur en daarom moesten we verhuizen. Omdat hij aan een of andere film moet meewerken moesten we naar LA verhuizen. Ik was veel liever in Union (Kentucky) gebleven.

'Schat je weet dat belangrijk is voor je vader. Ik kan er ook niks aan doen dat we weg moesten. Ja, het is moeilijk om nieuwe vrienden te vinden maar kop op. Je vind er vast wel een stel.'

'Ja dat hoop ik maar.' Ik stap mijn bed uit en mijn moeder loopt mijn kamer uit. Ik pak mijn zwarte skinny spijker jeans en een blauw topje waar op staat ''This City is Flawless'' . Mijn tas hoef ik niet in te pakken want ik heb mijn boeken toch nog niet. Mijn etui en al die zooi zit er toch al in. Ik vlecht mijn haar naar de zeikant. Net als het personage in mijn lievelings boek " The Hunger Games''. 

Ik stompel de trap af met mijn tas achter me aan sleurend. En loop naar de keuken om een boterham te smeren.

Ik heb net mijn boterham op of mijn moeder roept al dat we moeten gaan. Ik loop naar buiten en ga in de auto zitten.

10 minuten later komen we aan op mijn nieuwe school. Ik vind het gelijk al niks. Al die cheerleaders die voor de ingang staan. Als ik ergens een hekel aan heb dan zijn het cheerleaders.

Ik doe de auto deur open en stap naar buiten. Opeens kook ik van binnen en sla het auto portier net iets te hard dicht. Waardoor ik, tot mijn grote spijt, de aandigd van iedereen op me heb gevestigd.

Ze kijken me aan en ik kijk beschaamd naar de grond. Terwijl ik wegkijk hoor ik mensen praten en ik denk dat het over mij gaat. 

Snel loop ik naar binnen en loop naar de kamer van de afdelingsleider waar ik verwacht wordt. 

Ik klop op de deur wachtend op een teken dat ik naar binnen kan. Ik hoor 'Ja' en loop naar binnen.

Er zit een mevrouw achter een bureau die er heel lief uitziet.

'Hallo, ik ben mevrouw van Dongen. De afdelingslieder. Jij moet Jessica zijn als ik het goed heb.

'Ja dat klopt,' zeg ik en mevrouw van Dongen wijst naar een stoel voor haar bureau.

'Ga maar zitten.' Ik ga op de stoel zitten en mevrouw van Dongen begint te praten.

'Jessica, ik weet dat het moeilijk is dat je nu nog van school moest veranderen. En ik hoop ook echt met heel mijn hart dat je hier vrienden krijgt. Mr ik geef je een tip. Ik weet natuurlijk dat je vader acteur is. Maar ga dat niet overal rond praten op school. Dan maak je alleen maar nep vrienden.'

Ik ben verbaasd dat Mevrouw van Dongen dit allemaal zegt tegen mij. 'Ik was zowiezo niet van plan om dat te zeggen. Daardoor kreeg ik op mijn oude school ook problemen.' Zeg ik toch maar.

'Nou oké dan. Ik breng je naar je nieuwe klas.' En op het moment dat ze dat zegt gaat net de bel.

Ik loop achter mevrouw van Dongen aan naar het klas lokaal. Van buitenaf lijkt deze school veel kleiner dan dat hij is.

Mevrouw van Dongen stopt en ik merk dat niet waardoor ik bijna tegen haar aanbots.

'Hier is het. kom maar mee ik stel je wel voor aan de klas.' Ik loop achter mevrouw van Dongen aan mijn klas lokaal in. Als ik binnen loop zijn alle ogen weer op mij gericht. Daar zal ik nooit aan kunnen wennen.