İsmimi söyledi hiç kimseden böyle güzel duymamıştım.. Bi kere söylemesi bile kulağımda yankıya sebep olmuştu. Biraz bizde muhabbet ettik, ben ise hala adını soramadım diye üzülürken annesi ordan arayan girdi.. Yekda oglum diye!
Ee sonrasını duymadım, ismi melodi gibi geliyordu kulağıma, ne hoş dedim bian da sesimi kontrol edemeyerek. Ne güzel bir ismi vardı. Bi Emir degildi ama begendim :) sonunda kahve yapmak için mutfağa gittim heyecanım azda olsa yatıştı, kahve yapmaya koyulurken, hayaller kurmaya hazırken kahvenin taşışını gördüm. Zaten bi aksilik olmazsa şaşardım. Tekrar kahve yaptım ama bu sefer başında beklerken, hiç bir şey düşünmeme umuduyla köpüğünü aldım. Şey, tuz biber bi kaç da baharat atsam mı ki dedim kardeşime, malum küçük bişeyden anlamıyor. Yemek mi yapıyorsn kahve mi diyip şaklabanlık yapıp gitti ama ben çoktan tuzu doldurmuştum. Yüz ifadesini gercekten merak ediyorum.
Herşey yolunda gidiyordu sadece elimin titremesi ile tabaga kahve dökülmesinden başka :) Herkese bana bakarken nasıl uzatacaktım kahveler. Zaten çocuğun gözlerini görünce afallamazsam iyi :) demeye kalmadı ve bana bakan iki çift göz gördüm. Annesine( kayınvalidem desem daha iyi aslında) kahveyi verdim, ee tabi ufak bi tükürükle karışık maşAllahı da aldım. Yekda ya gelmişti sıra hangi fincan olduğunu unutacak kadar uzun süre bakmışım ki, oturunca aklıma geldi. İnanmıyorum Yekda güzel güzel yudumluyor kahveyi. Tuz kahvede güzel mi oluyordu ki? Ya sacmalama Asya resmen yanlış fincanı vermişsin.. Ya kendimi ayakta alkışlamak istiyorum. Bu düşüncelerden arındıktan sonra muhabbet etmekten kahveyi unutan annem ve Melda teyzenin fincanına baktım. Anneme gelmiş olması için dua ederken. Melda teyze çoktan kahveyi agzına götürüp yere tükürmüştü. Annem ise bi haber bakıyor Öyle.
Yaptığım sakarlık yüzümde kızarıklıga sebep olmuştu. Annemin bakışları ürkütürken, annesinin kahkahası odanın havasını baya değiştirmişti. Herkes gülmeye başlamıştı. Ne zamandır boyle güldüğümü hatırlamıyorum gercekten...
*****
Bugunun yorgunluğunu atmak zor olacaktı benim için. Misafirler gittikten sonra odama çıkmış boş boş tavana bakıyor ve hayatımın planını yapıyordum. Bugunu atlatmıştık ama yarın dahaa önemli benim için onunla baş başa olacaktım akşama kadar birbirimizi tanımak için. Bu heyecanla hemen uyuyup sabah olmasını diledim.
Saat 7 ye geliyordu. Normalde ögle vaktine kadar uyuyan ben neden bu saatte ayakta idim ve de annemin baskısı zorlaması olmadan. Ben bildiğin aşık olmuşum. Şimdi 3 saat nasıl gececekti. Sağa sola ne kadar döndüysem fayda etmedi uykum yoktu. Yürüyüş yapmak için çıkma fikri şuan çok cazip gelmiştim. En rahat eşofmanımı giyip hemen çıktım. Tabi en önemlisi kulaklık, ve son ses müzik..
Bi saat süren koşuyla yürüyüşün karışık oldugu sporumu bitirip evin yolunu tutmuştum. Annem görse beni bu saatte baygınlık felan yaşardı..Herkes bırakıp gittigim gibi uyuyorlardı. Duşa girdim vakit hemen gecmeye başlamıştı bile. Kahvaltıyı hazırlayıp annemi uyandırdım, ama sıraladığı lafları boğazına dizip agzına çıtır çıtır kızarttıgım patatesi attım.
Annemle ne kadar birbirimizi yesek de bazen birbirimizi ne kadar çok üzsek de o benim hayatım, herşeyim. Hem annem hem babam. Babamı kaybettiğimiz de her şey bitti sanmıştım günlerce odamdan çıkmıyor ve herkesi kırıyor, kendimden uzaklaştırıyordum. Annem ise benden daha beterdi.
Tam tamına 3 yıl olmuş dün gibi acısı dururken, zaman bu acıyı ne hafifletebildi ne de o boşluğu doldurttu. Şuan alıştım tabi yokluğuna ilk zamanlarda oldugum gibi davransaydım annem toparlanamaz mahvolurdu. Annem, canım o boşluğu doldurmak için elinden geleni yaptı. Aramızdaki bağ onun için bu kadar güçlü. Yekda nın da babası yokmuş açıkça soylemek gerekirse bilmiyorum, terk mi etti yoksa bi hastalığa mı yakalandı, kaza mu gecirdi? Bugun sorarım diye düşünüp hayatıma geri dönüp çay doldurmaya başladım. Kahvaltı hemen bitti çarçabuk hazırlanmam gerekiyordu, annemde bunu bildigi için kahvaltıyı kendi yıkamayı ve toplamayı tercih etti.
Ne giyecektim. Elbise? Mini etek? Jean? Bluz?Karar veremiyorum yaa, neyse annem karar versin diye annemin cagırdım çığlık çığlığa. Bi koşu geldi canım.Hemen en güzelinden günlük bi elbise ve küpe seçti. Bu konuda kendimden daha çok güvenirim anneme.
Artık hazırdım..
