Kuyruklu Yıldızım

BÖLÜM -1-

Eylem ve Fethi o geceden beri, Eylemin Fethiyi öptüğü geceden beri,  tamı tamına 4 haftadır görüşmüyorlardı. Ne aramaya cesaret edebiliyorlar, ne de ayrı kalabiliyorlardı. İkiside çoğu kez tam arayacakken vazgeçmişti. 2 gün görmeyince özleyen Fethi; 4 haftadır yani 28 gündür ne görüyordu, ne de sesini duyuyordu. Acaba Eylem hala Fransa da mıydı? Yada İstanbul' a gelmiş miydi? Geldiyse neden Fethiye haber vermiyordu.. Fethi bunları düşünerek yine kafasını allak bullak etmişti. Derin bir of çekti. Telefonu çaldı. Mutfakta olan Fethi koşarak  yatak odasındaki telefonunu almaya gitti. Her telefon çaldığında olduğu gibi bu defada arayan kişinin Eylem olduğunu sanmıştı. Fakat arayan Eylem değildi. Yine hayal kırıklığına uğrayan Fethi elini alnına koydu ve telefonu açtı. 'Buyrun Komutanım?' . Arayan Yavuz' du. 'Fethi. Burda işler karışık sana ihtiyacımız var çabuk gel! 10 dakikan var!' Dedi ve telefonu Fethinin suratına kapattı. Tim askeriyeden ihrac edilmişti. Neydi bu şimdi? Fethi hızlıca üzerine birşeyler giydi. Saçını düzeltti, parfümünü sıktı ve hazırdı. Fethi tam kapıdan çıkarken telefonu çaldı. Umursamaz tavrıyla telefonu eline aldı. Arayan kişinin Yavuz Üstteğmen sandı. Fakat bu kez o değildi. Bu kez.. Bu oydu.. Arayan Eylem di. Fethinin eli ayağı birbirine girmişti. 'Hayır yaa!' Diye bağırdı tam kapının önünde. Koşarak aşşağı indi ve telefonu açtı. 'A alo. Eylem, naber?' hayır ya! Fethinin yine eli ayağı birbirine girmişti, ne diyeceğini şaşırmıştı. 'Ooo Avcı bey! Nerelerdesiniz özlendiniz!'  Eylem: Aferin kızım iyi halt ettin! Bu ne hızdır ya! Azıcık karşı taraftan ilgi bekle! Az sakin!! Hep ilk adımı sen atıyosun! Olmaz ki böyle sen aradın bari azıcık atsr yap o aramadı diye! Of Eylem of.!! 'Hım. Demek özlendim...' al işte Eylem. Kendisi özledim bile diyemedi. Eylem böyle düşünürken Fethi sanki onu duyarmışcasına 'Sizde özlendiniz gazeteci hanım..' Gazeteci mi? Of Fethi of! Yine ne diyeceğini şaşırdın! 'Ooohooo! Gazetecilik mi kaldı Fethi bey! Unuttunuz sanırım ne olduğumu. Sizi kim kurtardı onların elinden.. Hatırlatayım..' Eylem sırıtmata başlamıştı. Fethide gülümsemekle yetindi. 'Şey yani Eylem. Gazeteci derken, şey demek istedim yani, şey işte şey, ajan! Yada neyse ya. Ajanmış, avcıymış falanmış filanmış bırakalım bunları.' Fethinin yüzünde saçmaladığının belirtisi olan  kocaman bi gülümseme oluşmuşken; Eylemin yüzünde ise koca bir şaşkınlık vardı. Ne demek istiyordu ki.. 'Peki. Sen bilirsin.' Dedi Eylem. 'Ya şey Eylem. Kusura bakma biraz tuhaf konuşuyorum ama inan bu senin yüzünden..' Onun mu yüzünden? Fethi kendine gel oğlum. Bunların sırası mı şimdi! Komutanın seni bekliyor. 'Eylem çok üzgünüm. Yavuz komutanın yanına geldim. Şimdi kapatmak zorundayım. Çıkınca ararım seni.' . 'Şimdiye kadar aramadıysan çıkınca da aramazsın sen.. Ha. Söylemek istediğin bişey de varsa onu bilemem..' . İkilinin arasında kısa bir sessizlik oldu. Bu sessizliği bozan Fethi oldu. 'Seni seviyorum!' Fethi telefonu hızlıca kapatıp Yavuz' un dairesine gitmek için asansöre bindi. Yavuz' un evi 3. Kattaydı. Çoğu kez timle Yavuz' un evinde buluştukları için iyi biliyordu. Yoksa yine o buluşmalardan biri miydi o..? Asansörden hemen indi ve Yavuz' un oturduğu dairenin kapısına doğru yürüdü. Yavuz, Fethiyi kapıda bekliyordu. Adeta Fethinin o an  geleceğini bilir gibi.. 'Bişey mi oldu Komutanım hayırdır?' . 'Geç içeri geç... ' İçeri girmeden önce ayakkabılarımı çıkardım. İçeri girdim. Yavuz komutan da kapıyı kapatıp: 'E geçsene salona!' Dedi kocaman gülümseyerek. Birşeyler dönüyordu fakat Fethi anlam veremiyordu. Salonun kapalı kapısını açan Fethi karşısında ne ile karşılaşacağını henüz bilmiyordu. Kapıyı açtı ve: 'SÜRPRİİİİZZ!!!' . Şaka olmalıydı bu. Bütün tim ve o tam karşısında duruyordu..  Hayır canım yok daha neler! Yani.. Bu... Ama Eylem... Nasıl... Fethi şaşkın ifadesiyle Eylem' e bakarken Eylem, Fethiye doğru yürüdü ve...
  ❃         ❃         ❃         ❃          ❃
1. BÖLÜM SONU! YORUMLARINIZI VE OYLARINIZI BEKLİYORUUM💘 UMARIM BEĞENİRSİNİZ✨