Ik kijk naar de bloemen voor me. Rode rozen met tulpen; de lievelingsbloemen van mijn moeder. Ik wend mijn blik af van de bloemen. Ik sta op en geef nog een laatste blik op de grafsteen. 'Doei mam' een traan verlaat mijn oog. Vandaag is het precies 8 jaar geleden dat het gebeurde. Dat mijn moeder overleed, terwijl ik pas 10 was. Mijn moeder was altijd beroemd dus vanaf kleins af aan heb ik altijd muziek gespeeld. Maar de gitaar en de piano waren altijd mijn favoriet, dat is ook wat ik als eerst leerde. We hadden altijd een speciale band, we deden alles samen en als ze een optreden moest doen mocht ik altijd op het podium waar we samen een liedje zongen.
------------------
Ik zal me even voorstellen: Ik ben Victoria, oftewel Tori. Ik ben achttien jaar zoals je misschien wel gemerkt had. Ik heb een broer, die één jaar ouder is en best beschermend. Mijn vader heeft het nog steeds moeilijk met de dood van zijn vrouw en mijn moeder. Hij praat er dus liever niet over alhoewel hij mij soms wel geprobeerd heeft om me weer op instrument te laten spelen, wat hem dus niet lukte. Al 8 jaar lang heb ik geen één instrument meer aangeraakt.
Hey Hey! Dit is dan het epiloog :) Ik heb dit boek zelf verzonnen dus graag niet kopiëren :) Als dit boek op een ander boek lijkt, dat is niet de bedoeling! Zeg het dan even tegen mij en dan verander ik het wel. Ik hoop dat jullie het al een beetje leuk vonden!
Chiau!
JE LEEST
The Guitar
Teen FictionVictoria oftewel Tori. De dochter van een beroemdheid. Haar moeder is overleden, de persoon die Tori gitaar en piano heeft leren spelen. Haar vader wist nooit zo veel van muziek maar door haar moeder kreeg hij er meer van te weten maar hij werd nooi...
