The Guitar

Hoofdstuk 2 ☆

Ze laat me een filmpje zien waarop ik op de gitaar speel en erbij zing. Ik kijk naar het profiel. Jackson. 'Fuck zooi' Scheld ik. Heel de wereld zal dit zien. Dit wou ik zelf bekent maken. Over misschien een jaar of twee maar nu heeft hij het gedaan, zonder mijn toestemming. Jane trekt me in een knuffel als ze ziet dat het niet goed met me gaat. 'Ik wou het zelf bekent maken over misschien een jaar of twee' Fluister ik. 'Bel hem op'. Ik knik en ook mijn telefoon erbij nadat Jane me los gelaten heeft. 'Met Jackson' Hoor ik hem als hij opgenomen heeft. 'Waarom heb je het bekend gemaakt? Ik moest dat doen! Haal het er nu meteen af!' Roep ik door de telefoon. 'Wow rustig sis! Ik heb het bekend gemaakt omdat ik dacht dat je het wou maar blijkbaar niet en ik kan het er wel afhalen maar al mijn volgers hebben het al gezien'. Nadat hij die woorden uitgesproken heeft hang ik meteen op. 'Ik heb een plan! Je kan het nog steeds zelf bekent maken, op je eigen profiel!' Zegt Jane blij om haar plan. Ik knik. 'Dan dat maar' Zeg ik als ik mijn telefoon erbij en plaats hem op de een kastje waardoor de telefoon blijft staan. '10...9' Tel ik af terwijl ik Jane snel erbij trek. We nemen plaats op de bank waardoor je door de telefoon ons wel ziet. 'Hallo allemaal, een tijdje geleden dat ik hier weer een filmpje op heb geplaatst maar ik heb goed nieuws!' Zeg ik. Jane staat op en komt terug met een gitaar die eigenlijk van haar zelf is. Ik neem hem over van Jane en speel een stukje op de gitaar. 'Ik speel weer gitaar!' Zeg ik blij als ik gestopt ben. 'Doei allemaal!' Sluiten Jane en ik samen af. Ik sta op en klik het filmpje uit waarna ik hem op mijn account zet met trillende vingers. Ik slaak een zucht. 'Gedaan'. Jane geeft me een knuffel. 'Laten we wat leuks gaan doen!'. Ik stem in met haar idee waarna ze weg loopt. Even later komt ze terug met twee pennyboards. We deden dit eerst altijd, het werd onze wekelijkse ding maar sinds kort doen het niet zo heel vaak meer. Jane geeft de galaxy aan mij en de Pennyboard met drie verschillende kleuren houdt ze zelf. We lopen naar buiten maar meteen worden we verblind met flitsen. Hoe snel word het nieuws wel niet verspreid? Fotografen staan om ons heen foto's te maken en nieuwsgevers geven mij allemaal vragen. 'Waarom was je gestopt met spelen op de gitaar?', 'Hoezo speel je weer gitaar?' En 'Hoe was het toen je voor het eerst weer de snaren aanraakte?'. Ik heb hier helemaal geen zin. Ik wurm me door de paparazzi terwijl ik Jane aan haar arm mee trek. De pennyboard leg ik neer en snel spring ik erop en geef mezelf een zetje waardoor ik vooruit kom. Ik kijk achterom en zie dat Jane me achtervolgt. 'Naar het parkje!' Roept Jane. Ik steek mijn duim op en kijk snel weer voor me. Ik kan nog net een paal ontwijken die op me af kwam. Nouja ik op de paal dan.

We rijden het parkje in. Jane is ondertussen al naast me komen rijden, wat nog net past in het weggetje. We stoppen precies voor het meertje. We pakken de pennyboarden in onze hand en nemen plaats op het bankje. We beginnen te praten over koetjes en kalfjes. Alleen dan echt letterlijk, vraag me niet hoe we op dit onderwerp komen. 'Kalfjes zijn leuker dan koeien' Begin ik tegen haar op. 'Ja maar koeien zijn nog leuker en die drinken water in plaats van melk' Gaat ze tegen mij op. 'Hey meisje die tegen me op botste!' Roept iemand ons uit de kleine discussie. Ik kijk op waar ik de jongen zie waar ik tegen op botste. 'Hey mysterieuze jongen!' Roep ik terug. Hij komt naar ons toe lopen. 'Wie is dat?' Vraagt Jane snel aan mij. 'Een jongen waar ik tegen opbotste' Fluister ik snel voordat hij bij ons voor het bankje staat. 'Dus Tori hè, ik heb gezien dat je beroemd bent'. Ik knik. 'Dat kan kloppen maar ik weet nog steeds je naam niet' vertel ik hem. 'Mason'. Ik knik. 'Ik zie je nog wel een keer, Mason' Zeg ik voordat ik samen met Jane op sta en weer wegrijden.

-------------

Als ik weer mijn straat inloop, zie ik al meteen paparazzi voor de deur staan. Ik loop snel een paadje in en loop naar de schuurdeur van ons huis.

Ik loop het huis in. 'Jackson? Pap?' Roep ik door het huis heen. 'Hier!' Hoor ik ze in koor roepen. Ik loop op de stemmen af en kom uit in de woonkamer. Jackson en mijn vader zitten op de bank, alleen niet alleen. Mason zit in een zakelijke houding op de stoel. 'Mason?' Zeg ik verbaasd. 'Victoria' Zegt Mason zakelijk. 'Tori' Verbeter ik hem. 'Ik zie dat jullie elkaar kennen' Komt pap tussen ons in. Ik knik. 'Ik botste tegen hem op want ik lette niet op en daarna kwam ik hem tegen in het parkje' Leg ik snel uit. 'Terug op het onderwerp, Mason is hier omdat hij jou bodyguard word'.

Hii, daar ben ik weer :) Hoe vonden jullie het tweede hoofdstukje. Niet zo'n lange, het volgende hoofdstuk zal ik langer maken. Ik heb niet veel te vertellen dus Chiau!