Vele bloedneusen en blauwe plekken later is het eindelijk zo ver. We zitten met ze 8en in de kamer van de dokter. Alweer kijkt de man ons raar aan maar begint met zijn verhaal. Ik heb niet zulk goed nieuws Senna zegt hij. Je hebt leukemi. Ik kijk hem stil aan alles gaat aan me voor bij. Het wordt me allemaal teveel. Er komen zwarte vlekjes voor mijn ogen. En voor ik het weet ben ik weg.
Ze wordt wakker hoor ik Mady zeggen. Ik open mijn ogen. Ik lig in een bed maar niet mijn eigen. Waar ben ik? In het ziekenhuis schatje. Ik krijg herinneringen van gister. Hoeveel kans heb ik om het te overleven? Bram en Mady kijken elkaar aan. Bram begint te vertellen normaal heb je 80% kans om het te overleven maar bij jou zijn ze er laat achter gekomen daarom heb je maar 50% kans om het te overleven. Ik slik. Mady praat verder. De artsen willen morgen je eerste chemo geven. Je mag nie meer vliegen. Je ouders nemen een appartementje in London zodat ze er voor je kunnen zijn. Ik heb tranen in mijn ogen. Dat is zo lief. Mady geeft me een knuffel. Wij zullen er ook altijd voor je zijn zeggen Mady en Bram snikkend. En wij ook hoor ik 5 stemmen zeggen. Ik kijk op in de deur opening staan de jongens allemaal met tranen in hun ogen. Ik sta op en geef ze een knuffel. Ik ben nu ook echt aan het huilen. Het komt goed Senna echt waar Zayn geeft me nog een knuffel. Het voelt vertrouwt in zijn armen. Wacht wat dacht ik dat nou echt?
Ik lig weer op het ziekenhuis bed en alle 7en zitten ze rond mijn bed. Dan komen mijn ouders binnen. Ze zijn aan het huilen. Ach kindje toch mijn moeder rent naar mijn bed en geeft me een knuffel. Ik krijg alweer tranen in mijn ogen. Me vader begroet snel de jongens, Bram en Mady. En gaat aan de andere kant van het bed zitten. Onze verzekering is goed dus daar hoeven we ons geen zorgen om te maken. Ik knik. Anders hadden ik dat betaalt zei Zayn snel. Ik keek blozend zijn kant op. Dankje mompel ik. Hij knipoogt. Waardoor ik nog meer bloos. Harry kucht even schiet dan in de lach. Ik kijk beschaamt naar mijn handen en daardoor lachen de andere ook. Er komt een dokter binnen.
Hallo allemaal. Senna mag voor nu naar huis. Morgen om 13.00 uur moet zij weer aanwezig zijn. Met je spullen omdat we er zo laat bij waren mag je de periodes tussen de chemokuren niet naar huis voorlioig we moeten je in de gaten houden. Ik knik. En even later lopen we allemaal het ziekenhuis uit. Ik heb een idee roept Zayn ineens. We gaan jou spullen inpakken en dan houden we een grote sleepover met zijn 8en bij mij thuis. Ik kijk mijn moeder en vader vragend aan. Vinden jullie dat niet erg? Nee maak maar lol schatje. Ik geef ze een knuffel en kus en stap met Bram, Mady en Zayn de taxi in. De rest ging alvast naar Zayn zijn huis.
Ik heb al mijn spullen ingepakt roep ik. Oke kom mee roept Zayn. Hij tilt mijn grote trollie en Bram en Mady lopen achter ons aan naar de taxi. Zayn noemt zijn adres en we rijden ergheen. Onderweg krijg ik een bloedneus maar Mady heeft sinds ik zo vaak bloedneusen heb altijd zakdoeken op zak en geeft er een aan mij. Ik kijk haar dankbaar aan.
$ 25,00 zegt de taxi chauffeur als we er zijn. Zayn geeft hem het geld en we lopen zijn huis in.
Wat gaan we doehoen vraagt Mady als de film titanic is afgelopen. Pizza eten en truth or dare schreeuwt Louis. We stemmen ermee in en algauw zitten we met dampende pizza op onze schoot. Ik begin krijst Louis. Truth or dare aaaaaaan SENNAAAAAA. Ik lach dare. Hij kijkt me ondeugend aan zoen Zayn. Ik word volgens mij knalrood. Die krijg jij zo terug Louis! Ik kijk Zayn vragend aan hij bloost. Dat is zo schattig. Hij knikt. We buigen voor over en zoenen zijn zachte lippen op de mijne. Alweer kucht Harry. Zayn en ik stoppen gelijk en kijken beschaamt naar de grond. Zo lang hoefde niet hoor lacht hij. Truth or dare aan Mady zeg ik snel om van onderwerp te veranderen.
Truth.
Vind je iemand leuk?
Ze bloost. Eeuhhm andere vraag?
Madyyyyyy wie vind je leuk.
B-Bram.
Kut zei ik dat echt?
Jep.
Ik zie Bram ook blozen. Echt waar? Vraagt hij zacht. Ja echt waar antwoordt Mady. Ze buigen zich naar voren. Aaahhh zeggen de jongens en ik tegelijk snel maak ik foto's van ze en ze stoppen. Truth or dare aan Niall zegt Mady snel om dezelfde reden als mij waarschijnlijk. Dare zegt Niall.
Pak een pak marsmellows en stop ze in je mond.
Allemaal?!
Ja.
Oke lekkerzz.
Ik lach daar wordt je toch misselijk van Nialler niet hoor lacht Liam. Niall komt later terug met een zak marsmellows en stopt ze allemaal in een keer in zijn mond. Ik begin met een aplaus te geven en al snel doet iedereen mee. Niall buigt een keer dramatisch.
Na een tijdje als iedereen is geweest ben ik heel erg moe. Zayn merkt het en tilt me op de bank. Hij en de andere jongens leggen alle matrassen neer op de grond en al snel voel ik dat ik in bed wordt gelegd ik hoor nog wat gelach van de andere maar dan val ik in slaap.
**
Pov:Zayn
Senna ligt te slapen. Ze is zo mooi. Ik vind het zo erg dat ze kanker heeft. Maar ze is sterk ze moet het overleven. Ik val algauw ook inslaap.
**
Ik wordt wakker 7 hoofden hangen boven me waaronder een grijnsende Zayn. Ik lach en ga recht op zitten maar ik vergat dat ze boven me hingen en ik knal met mijn hoofd tegen Zayn aan. Ik val dus weer terug op het matras en Zayn valt boven op mij. Snel staat hij op en helpt me overeind we gaan ontbijten douchen en omkleden en dan gaan we naar het ziekenhuis oke? Ik knik hij geeft me een kus op mijn wang ik bloos. Ga maar lang douchen in het ziekenhuis hebben ze geen lekkere douch fluisterde hij. Ik knikte en liep naar boven. 20 minuten later trok ik wat kleren uit mijn trollie en liep naar beneden. Mady ging gelijk na mij de badkamer in en kwam na 5 minuten al beneden. Ik at mijn ontbijt op en ging naast Zayn op de bank zitten hij trok me naar zich toe en we wachten tot iedereen klaar was en toen gingen we naar het ziekenhuis voor mijn eerste chemo en de kennismaking met andere patiënten op mijn afdeling ik viel gelukkig nog onder kinderen ookal was ik volwasse. Ik vond het niet erg. Kinderen waren eerder gezelliger dan volwassene.
JE LEEST
Still hope
FanfictionIk ben Senna, mijn beste vrienden zijn Mady en Bram vanaf groep 1 zijn we onafscheidelijk. We zitten nu in de 6de van het gymnasium. We zijn alledrie 18 jaar. Volgend jaar als we de exames halen dan gaan we studeren in London.Maar dan krijg ik stee...