Το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μου.®

Κεφάλαιο 18 (μεριά Βιολέτας)

Φτάνω σπίτι κουρασμένη. Μετά από όλη αυτή τη νύχτα έχω εξαντληθεί. Συνέχεια μου έρχεται στο μυαλό η εικόνα του Αχιλλέα με εκείνη την ξανθιά να τρίβεται πάνω του. Ποσό πιο ξεφτίλα ρε Αχιλλέα; Είχα τόσες ελπίδες για αυτό που θα μπορούσαμε να ζήσουμε. Και τις κατέστρεψες μέσα σε μια νύχτα. Τελικά με το να κάνω όνειρα δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα ζήσω κιολας. Και αυτό ήταν ο Αχιλλέας, ένα άπιαστο όνειρο. Για εμένα. Το κουδούνισμα από το κινητό μου ακούγεται. Κοιτάω την οθόνη. Είναι μήνυμα από τον Αλέξανδρο. Τον είχα ξεχάσει τελείως. Έφυγα χωρίς να του πω τίποτα για το τι και που πήγαινα.
«Μικρή; Όλα καλά το έγινε και έφυγες τόσο ξαφνικά;» γράφει. Και που να ήξερες ψυχούλα μου.
«Ελα όλα καλά. Θα σου τα πω αύριο. Θα έρθεις από εδώ κατά τις 12;» απαντάω και το διαβάζει κατευθείαν. Η απάντηση:
«Εννοείται. Θα είμαι εκεί.»
Το διαβάζω και δεν απαντάω. Αυτό που θέλω να του πω είναι ότι δέχομαι την πρόταση που μου έκανε στην σκοποβολή. Ναι ξέρω μπορεί να είναι από εγωισμό αυτό που κάνω. Αλλά μου αρέσει ο Αλεξανδρος σαν άτομο. Και τον αγαπαω. Το μόνο που δεν ξέρω αν τον αγαπάω φιλικά ή ερωτικά. Τελος ομως! Αυτό θα κάνω. Βαρέθηκα τα σκαμπανεβάσματα με τον Αχιλλέα. Ο Αλέξανδρος έστω μου έχει δείξει οτι με θέλει. Παρατάω το κινητό στο κομοδίνο και βγάζω τα ρούχα μου έτσι ώστε να μπω για μπάνιο. Χαλάρωση. Αυτό είναι που χρειάζομαι αυτή τη στιγμή. Προσπαθώ να βγάλω ότι έχω στο μυαλό μου και μπαίνω στην μπανιέρα που είχα γεμίσει προηγουμένως με νερό και αφρόλουτρο. Βγαίνω μετά από μια ώρα περίπου. Στεγνώνω τα μαλλιά και το σώμα μου, βάζω πιτζάμες και πάω να ξαπλώσω στο κρεβάτι. Είναι ήδη αργά άρα θα κοιμηθώ. Κοιτάω για μια τελευταία φορά την οθόνη του κινητού μου. Κλασσικά καμία ειδοποίηση. Το κλείνω και σκεπάζομαι με το πάπλωμα. Έστω στα όνειρα μου ζω σε ένα κόσμο που όλοι νοιάζονται για εμένα. Ποτέ δεν είναι πολύ αργά για να ορίσεις ένα καινούργιο στόχο ή να ονειρευτείς ένα καινούργιο όνειρο. Ήταν το καλύτερο κρυφτό που παίξαμε ποτέ, αλλά φτου ξελευθερια!