One Shots - PL

What If I? || Topi Latukka

Wracasz do mieszkania po raz pierwszy od dawna. Nikt tu nie wchodził przez ten czas. Wszystko jest nietknięte. Podchodzisz do kanapy i przesuwasz po niej delikatnie palcami. Jest zimna. Nikt tu nie siedział od paru tygodni. Przechodzisz do sypialni. Łóżko jest niepościelone, wszystko leży w nieładzie. Opadasz na nie i zamykasz oczy. Och, ile byś dał, żeby znowu zobaczyć Roosę.

Przypominasz sobie ostatnią wspólną chwilę. Wróciła. Odebrałeś ją z lotniska. Chciałeś ją po prostu przywieźć do mieszkania. Przygotowałeś kolację. Stół nadal jest nakryty dla dwojga. Nie miał kto tego sprzątnąć.

Nie dojechałeś. Ostatnie, co widzisz ze wspomnień, to ty i ona w twoim rozbitym samochodzie.

Wstajesz i się otrząsasz. Szybko pakujesz najpotrzebniejsze rzeczy i wychodzisz. To twoje ostatnie chwile w mieście. Wkładasz wszystko do samochodu Tuomo, po czym sam do niego wsiadasz na miejsce pasażera. Nie usiadłbyś za kierownicą, już chyba przestałeś sobie ufać.

- Wszystko okej, Topi? - pyta przyjaciel, przekręcając kluczyki. Spoglądasz na niego lekko nieobecnym wzrokiem, ale on tego nie zauważa, bo skupia się na prowadzeniu.

- Tak, jest okej - próbujesz maskować swój słaby głos. Chyba się udaje.

Dlaczego to robisz? Dlaczego każdemu, nawet sobie, wmawiasz, że jest w porządku? Przecież straciłeś ukochaną. I to ze swojej winy.

Nie wiesz, co robić dalej. Zostać w zespole i nic nie zmieniać? Zrobić przerwę? A może w ogóle odejść?

Patrzysz przez okno. Jedziecie fińskimi ulicami, mila za milą, mijacie znak za znakiem, zostawiacie miasto za sobą. A przy tym i wiele wspomnień.

A może to wspomnienia trzymałyby cię przy życiu? Zabiły już zbyt wiele razy, może wyczerpały niszczycielską moc?

Zastanawiasz się nad tym wszystkim. Co by było, gdybyś to był ty? Gdybyś był na jej miejscu? Albo gdybyście oboje skończyli jak ona?

Kręcisz szybko głową, chcąc wyrzucić takie myśli z głowy. Już nic nie zmienisz. Stało się.

Opierasz się o zagłówek i zamykasz oczy. Dałbyś wszystko, żeby tylko znów poczuć swoją małą Roosę, przytulić ją, pocałować. Jeszcze choć jeden raz. To nic, że nie przepadała za wielkimi czułościami, nazywaniem ją uroczą, małą. To nic, że zawsze próbowała zgrywać twardą, nieczułą i oschłą chłopczycę. Tak bardzo za nią tęskniłeś. Nadal, kiedy zamykasz oczy, widzisz jej postać. Pojawiają się wtedy zarówno starsze wspomnienia, jak i sam wypadek.

Zadajesz sobie w głowie pytanie: gdzie jesteś, Roosa?

Ale przecież doskonale to wiesz. Jest daleko od ciebie. Żałujesz, że nie możesz jej odnaleźć. Z jednej strony chciałbyś się znaleźć przy niej jak najszybciej, z drugiej... masz tu przyjaciół. Tuomo i Eero na pewno wybiliby ci takie myśli z głowy. Nawet, gdyby to miało oznaczać zasięgnięcie do pomocy Henriego, Ossiego czy Kasimira.

Więc milczysz. Zastanawiasz się, co by powiedziała twoja dziewczyna, gdyby zobaczyła cię w takim stanie. Zapewne by cię opierdzieliła za użalanie się nad sobą i kopnęła w tyłek na rozpęd, żebyś w końcu zaczął normalnie żyć. Mimowolnie się uśmiechasz na myśl o jej zadziornym charakterze, co nie uchodzi uwadze twojego towarzysza.

- No proszę, Topi, nareszcie się uśmiechnąłeś. - mówi, spoglądając na ciebie tylko przelotnie. W końcu prowadzi.

Patrzysz na niego chwilę. Dla Tuomo to też musiało być ciężkie. W końcu stracił siostrę. Ale nie dawał po sobie tego poznać. Byli podobni. Oboje nie lubili okazywać słabości. Ale zarówno tobie, jak i reszcie Softengine zazwyczaj udawało się odnajdywać drobne zmiany.

Przeanalizowałeś szybko zachowanie przyjaciela. Nie przekłada osobistej tragedii na zespół. Wciąż ma tak samo dużą motywację do gry, wciąż daje mu to tyle samo radości, wciąż tyle samo tej radości przekazuje fanom.

Postanawiasz, że przecież nie możesz być od niego gorszy. Pozbierasz się. Nie zostawisz zespołu, przyjaciół, fanów. Ani teraz, ani nigdy.

~~~

One shot zainspirowany piosenką z medii.

Sprawdzone nie tylko przeze mnie, więc powinno być dobrze. Mam nadzieję, że się spodoba. Jeśli tak, to poproszę nie tylko gwiazdki, ale też komentarze!