My stepbrother

•|Chapter 17|•

    [...]

______________________

   Ένας θόρυβος με έκανε να ξυπνήσω.Το τσουχτερό κρύο εισχωρούσε στο δωμάτιο απ'το ανοιχτό παράθυρο.

Περίεργο....
Δεν θυμάμαι να είχα ανοίξει το παράθυρο χθες

Σκηνές της προηγούμενης μέρας πέρασαν απ'το μυαλό μου αστραπιαία και τότε κατάλαβα ότι δεν ήμουν στο σπίτι μου αλλά ούτε και εκείνος ήταν εκεί, δίπλα μου.

Επεξεργάστηκα για λίγο το όνειρο μου...Μάλιστα....

Ιραμπ Νελά;

Τι έχει τέλος πάντων αυτός ο άνθρωπος και μου έχει κολλήσει στο μυαλό από την ημέρα που τον είδα στην καφετερια;

......

Ομιλίες αντιχουσαν στο δωμάτιο όμως ήταν πολύ σιγανες για να τις ακούσω...Η 'μουρμουρα' αυτή ερχοταν απ'εξω

Μπορούσα να ακούσω πολύ λίγα....

_________________

"Τότε θα κάνεις αυτό που κάνεις καλύτερα και θα τον βρεις"

"Θα τρέξω.Ειμαστε σίγουροι ότι είναι αυτή που ψαχνουν;"

"Αν δεν ήμουν δεν θα την έφερνα ως εδω.Ξερεις πόσο σημαντική είναι για όλους...Αλλά κυρίως για μένα."

"Ναι...άλλωστε όλοι ξέρουν τον θρύλο."

"Ξεκινά,Μπάρι"

"Σίσκο,λαμβανεις;"

"Πήγαινε στην κατασκήνωση και ειδοποίησε τον Χείρων."

"Εφυγα"

__________________

Και οι 3 φωνές φάνταζαν οικίες στα αφτιά μου

Η μια όμως πολύ πιο πολύ από τις άλλες

Μια ξαφνική ροή του αέρα σκάει στο παράθυρο κάνοντας τις κουρτίνες να 'αιωρουνται' και εμένα να ανατριχιάσω

παναγία μου βοηθά μας!

Σηκώθηκα απ'το κρεβάτι και πήγα να κλείσω το παράθυρο

Όμως όταν έφτασα εκεί,κάτι μου τράβηξε την προσοχή

Ήταν μια κόκκινη θολούρα να πηγαινοερχεται λες και κάνει κύκλους γύρω απ'το σπίτι

Τι γίνεται εδω;
Τι είναι αυτό;

Ειναι-ειναι ο ιραμπ;