•|Chapter 25|•

487 63 10
                                        

".....Ο αγαπημένος μου ανιψιός!"
-
"Well, That's a buzz kill"

[...]

Για κάποια στιγμή πάγωσαν όλα γύρω μου..Δεν μπορούσα να το πιστέψω...
Πως έχει το θράσος μετά από αυτά τα φρικτά πράγματα που έκανε να εμφανίζεται έτσι στα ξαφνικά;

ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ!

"τι διάολο θέλει αυτός εδω;", ρώτησα τονίζοντας επίτηδες ακόμα και την τελευταία λέξη στην πρόταση μου

"Και εγώ χαίρομαι που σε βλέπω, ανηψιέ.", μου απάντησε σαρκαστικά καθώς ένα χαμόγελο του ξέφυγε απ την ηλίθια μάπα του

Ξαφνικά τα πήρα πιο πολύ απ'οσο θα έπρεπε. Αν θα έπρεπε να ήξερε ένα πράγμα για μένα μέχρι τώρα είναι ότι δεν σηκώνω τις ειρωνείες και τα υφάκια.

Με ένα τίναγμα των μαύρων μου φτερών έφτασα απειλητικά κοντά του κοιτώντας τον με το πιο απειλητικό ύφος που μπορούσα να υιοθετήσω τη συγκεκριμένη στιγμή

"Μην ξέχνας σε ποιον μιλάς, Διαολε",του λέω. Συνεχίζω να τον κοιτάω για λίγο στα μάτια όμως εκείνος φαίνεται να διστάζει

"Κοίτα, Theodore, ξέρεις πολύ καλά ότι δεν έφταιγα εγ---"

"Κόψε τις παπαριές και λέγε γιατί ήρθες. Τι έγινε; Διακοπούλες παλι;! Εσύ θα κάνεις διακοπές και άλλοι θα σκοτώνονται..",είπα πια αγανακτησμενα με την ειρωνεία μου να έχει χτυπήσει κόκκινο

μαντέψτε και τι άλλο έχει χτυπήσει το κόκκινο -μη σας πω και το μπορντο-

ΤΑ ΝΕΎΡΑ ΜΟΥ!!

"Αρκετά!", ο άλλος (Α/Ν: ΔΊΑΣ/ΘΕΌΣ) κοπανιώταν μόνος του από πίσω χωρίς όμως να του δίνει κανείς σημασία

"Ξέρεις,Theo..Εγώ και 'συ..μοιάζουμε πάρα πολύ."

"Πφ θα θελες..",πετάω  ειρωνικά καθώς αυτός αρχίσε να με πλησιάζει με αργό βηματισμό

"Κι όμως..Και οι δύο κρύβουμε σκοτεινά μυστηκά που θα κάναμε τα πάντα για να μην μαθευτούν στους αγαπημένους μας.Η μόνη μας διάφορα, ανιψιέ μου, είναι οτι εγω, τα εχω φανερώσει γιατι πολυ απλα,..δεν έχω αγαπημένους."

Αμέσως μετά γύρισε και κοίταξε τον Δία με ένα βλέμμα γεμάτο υποσχέσεις. Τα γκρίζα του φτερά ξεδιπλώθηκαν πίσω απ την πλάτη του την ώρα που τα δικά μου κρυβόντουσαν.

...Τι στο καλό;
Τι εννοεί ότι είμαστε ίδιοι;;
Γιατί να με παρομοιάζουν με τον διάβολο;!

Είχα χαθεί στις σκέψεις μου όταν μια βαριά φωνή ακούστηκε

"Τι θες,Theo?!Δεν σου έχω πει να μην έρχεσε όταν εν ώρα εργασίας?!!",μου λέει ο 'παντοδύναμος'-μη-κλάσω-και-χεστώ και Στρέφω κατευθείαν το βλέμμα μου από την πόρτα που προηγουμένως εκλεισε με δυναμη σε αυτόν.

My stepbrotherМесто, где живут истории. Откройте их для себя