My stepbrother

|Chapter 27|

ΤHEO'S POV

Μαλακίες. Όλα είναι μαλακίες. Κάποτε έτσι κι αλλιώς όλοι θα φύγουν. Να μην θεωρείς τίποτα δεδομένο. Όλοι κάποτε, για κάποιον λόγο, φεύγουν. Και τέλος, μένεις μόνος. Η μοναξιά γίνεται ο καλύτερος σου φίλος. Το ποτό και η χρήση αθέμητων μέσων, σε βοηθούν να ξεχάσεις. Όμως, πως μπορείς να ξεχάσεις όταν ήδη γνωρίζεις πιο καλά απ' τον καθένα; Πώς μπορείς να πίσεις τον εαυτό σου να ξεχάσει έναν άνθρωπο όταν αυτος δεν θέλει; Πώς;

Η λογική μου λέει ότι πρέπει.

Η καρδιά σου άλλα λέει όμως..

Δεν μπορώ να της το κάνω. Το να μείνω μαζί της είναι το πιο εγωιστικό πράγμα που θα μπορούσα να κάνω ποτέ. Είναι πολύ αθώα για να γνωρίζει. Είναι ένα αφελής κοριτσάκι που βλέπει πάντα το καλό στους ανθρώπους. Έλα όμως, που υπάρχει και κακή πλευρά και ίσως αυτή να υπερυσχύει της καλής. 

Δεν μπορώ να είμαι μαζί της. Της προξενώ κακό. Πάντα. Όσο είμαι εγώ δίπλα της, δεν θα επιτρέψω να την πειράξει κανείς αλλά θα κινδυνεύει. Συνεχώς. 

Μετά από τα λόγια του θείου μου κάθισα και σκέφτηκα. Μα τι διάολο σκεφτόμουν; Ότι κυριολεκτικά θα μπορούσα εγώ να ζήσω μία φυσιολογική ζωή μαζί της; Χαχ, το ότι είμαστε θετά πλέον αδέρφια είναι το λιγότερο μπροστά στα υπόλοιπα προβλήματα..

''Θυμίσου- μπορείς να ξεφύγεις απ'το μέλλον- όχι όμως απ'το παρελθόν''

Τα λόγια του θείου μου επανήλθαν στις σκέψεις μου. Τελικά είχε δίκαιο. Είμαι ίδιος του. Δεν έχουμε πλέον καμία απολύτως διαφορά. Είμαι ο διάβολος προσωποποιημένος. Γι' αυτό επέλεξα να μείνω μακριά της. 

Έχουν ήδη περάσει 12ώρες από τότε. Βρίσκομαι έξω από τις πύλες, στο empire state building περιμένοντας τον. Το πήρα απόφαση. Θα πάω μαζί του. Στην κόλαση. Εκεί ανήκω. 

Περαστικές περνούν χαρίζοντας μου αδιάκριτα βλέμματα. Φτηνές..

Ένας ανθρωπάκος γύρισε και μου είπε να φύγω από εκεί γιατί διακόπτω την είσοδο των πελατών, όμως μόλις είδε την έκφραση που είχε πάρει το πρόσωπο μου, το έραψε. 

Είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι και να κάνω διάφορες σκέψεις μήπως δεν έρθει όταν το αυτοκίνητο του φρέναρε απότομα μπροστά μου. Με γρήγορο βήμα μπήκα μέσα.

"..Κατάλαβα.'', λέει ο Luci καθώς εγώ παραμένω σιωπηλός με τα άγρια χαρακτηριστικά του προσώπου μου να γίνονται εντονότερα. Την σκέφτομαι γαμώ. Μόνο αυτή μπορεί να με ηρεμήσει.