Szkoła Salvatore

Odcinek #2

Rospakowałam się na jednej z 4 dużych szaf. Na jednej z wielu pułek rozpakowałam wszystkie swoje książki. Oczywiście nie zapomniałam o swojej ulubionej ksiażce, tej która tata czytał mi zawsze codziennie przed snem.
Po rospakowaniu wszystkich rzeczy i ubrań poszlismy spać. Każda z nas swoim nowym łużku.
   Niemoge zasnac ale wiem że nie jestem jedyna. Hope też nie spi, tego jestem pewna. Co do innych współlokatorek nie jestem pewna.
    Wszystkie z nas pewnie tez tesknią za domem, rodziną i przyjaciólmi. Ja tez tesknie ale tylko za tatą, bo mamy ani przyjaciół nie mam. A dom? Dom to nie ściany i dach tylko miejsce gdzie jesteś kochany, a ja jestem tylko kochana przez tatę...
   Mam nadzieje że kiedyś to się zmieni. To że kiedyś będę miała przyjaciółkę i kogoś komu będę się mogła zwiezyc z najskrytszych tajemnic i kłopotów , kogoś komu będę mogła ufać bez graniczne. Jestem taka ciekawa jakie to uczucie, mieć bratnią duszę, tak jak zawsze jest w książkach, które czytam by nie czuć się taka samotna. Żeby mieć moc wyobrażenia sobie jak to jest, mieć kogoś takiego.
    Każda myśl, kazde wspomnienie, każde marzenie zbliżało mnie, krok po kroku do snu. Wreszcie osiągnęłam upragniony sen. Czy Hope też ? Tego Nie wiem , bo byłam zbyt bardzo pochłonięta w moich własnych myślach, nadziejach i marzeniach na przyszłość !