Different World (DUTCH)

⚜️23. Away from all the drama

⚜️Lesly⚜️

Na dat ik hem had exsposed, ben ik weggelopen. En sinds wanneer heb ik Zeemerminnen bloed in me ? Sinds de Eerste Zeemerminnen me hadden bezocht. Dorothea gaf me hun bloed, maar eigenlijk was het niet nodig. Trouwens , ze hadden gewoon benen, rustig maar. Ik stemde er mee in. Het proces was niet heel raar. Beide maakte we een snee in onze hand en pakte elkaars hand vast. De vrouw zei wat woorden en de druppel bloed viel op de grond en verdampte meteen. Ik voelde niks, alleen toch wist ik dat het gelukt was want ik hoorde zoveel stemmen in mijn hoofd. Al die gedachte van de mensen. Het water voelde meer krachtiger dan ooit. Ik loop naar de badkamer en draai de kraan open. Ik had al controle over elementen maar nu voelt het anders. Ik maak een snee in mijn hand en hou het onder de straal. Het geneest meteen. Tilichia, een van de eerste Zeemerminnen zei dat hun krachten vooral om verleiden gaat. Je kan het goed en slecht gebruiken. Er zou een Zeemermin bij de politie moeten werken, dan kunnen ze zo iedereen uitwringen. Okay. Lesly. Daar denk jij dan aan. Ik zet de kraan uit en loop terug naar mijn kamer. De kast open ik en bekijk de Choker. Naast ligt het bloed wat Dorothea me gaf. Declan zei dat ik mijn krachten er in kan opslaan en kan oproepen wanneer ik het weer nodig heb. Heb ik nu nodig ? Voor nu ? Ja. Totdat ik ander bloed krijg van de andere Creaties. Maar wacht ? Wow ! Zou ik onder water kunnen ademen ? Zou ik er in een veranderen ? Denk het niet maar het zou heel cool zijn als ik onder water kon ademen. Wat zouden de Heksen of Weerwolven voor krachten hebben ? Ja Heksen hebben hun spreuken en Wolven, geen idee.

Maar na 30 jaar weer een Allblooder. Ik...Lesly Aylward. Het is gevaarlijk als je zo gewilt bent. Adrian waarschuwde me al als ik de krachten zou hebben dan word ik opgejaagd. Dit alles maakt mijn hoofd moe. Frisse lucht. Dat is wat ik even nodig heb.

'Lesly...' 'Declan ga alsjeblieft' mompel ik. 'Luister'. Ik zucht diep en sta op. 'Nee... we praten straks of morgen vroeg wel' 'Nee wacht' 'Doei Declan'. Ik spring naar beneden en ik begin te rennen.

Ik ga nu niet met hem praten want dan zeg ik gegarandeerd iets fout en dan krijgen we echt een hele erge ruzie.

[*]

Hoe ik hier ben beland. Geen idee. Ik sta op station voor sneltreinen. Het zijn geen gewoonlijke treinen want er zitten kamers in de trein en ik heb er zelf 1 nodig. Ik ga daar mee reizen, waarheen boeit me niet maar ik moet even weg van die plek. De conducteur houdt me tegen, hoe hij dat bij iedereen doet. 'Kaartje ?'. Weerwolf. Ik gloei kort met mijn ogen. Zijn ogen gloeien ook alleen dan fel rood. 'Stap maar in' zucht hij en zijn gloed verdwijnt. 'Dank je'. Beide glimlachen we en ik stap naar binnen. Als ik een lege kamer heb gevonden loop ik naar binnen en sluit ik de deuren. Het gordijntje laat ik zakken. Zuchtend draai ik om. Links een heerlijke bank en aan de  andere kant een grote stoel met een bijzettafeltje. Tegen de wand een kraan met spiegel. Dit is prima voor nu.

Heerlijk deze rust. Alleen en geen last van iemand. Het uitzicht is prachtig en het kalmeert mijn hoofd.

Ik voel dat er iemand naast me komt zitten.
'Weet je Lizzy'. Een mannenstem. De stem van Hilius. Ik geef geen kick. 'Je bent speciaal...ik zou familie nooit pijn doen' 'Wij zijn geen familie'. Fuck. Het floepte er gewoon uit. Mijn ogen open ik en Hilius zit naast me. In een net pak en nette schoenen. Haren in een mooi model en een perfect verzorgde baard. Hij kijkt me aan. Blauwe ogen. Zelfde blauwe ogen als mijn vader en ik. 'Je bent mijn nichtje' 'Nee. Jij wilt de Eerste Mythen vermoorden, mij wil je hebben omdat je weet dat ik een Volbloed ben en je weet dat ik een Allblooder kan worden' 'Dat weet ik allemaal ja' 'Dood wil je me niet' 'Natuurlijk niet. Je weet ook waarom ik je nodig heb' 'Voor de Goude Stenen' 'Jij hebt er al 2' 'Ik heb er geen 1' 'Waarom stroomt er dan Zeemerminnen bloed door je aderen ?' 'Door de Eerste Zeemerminnen'. Hilius knikt langzaam en staat op. 'Kom een keer langs en ik zal alles uitleggen. Vertel het tegen je vrienden en probeer me tegen te houden maar bedenk wel...'. Hij kijkt me aan en stopt zijn handen in zijn broekzakken. 'Ik ben altijd 5 stappen verder'. Hij loopt de kamer uit en sluit de deur. Ik zucht diep en krimp in elkaar.

'En binnenkort ruk ik jouw hoofd eraf' fluister ik zacht.

Ik kom omhoog en ga door mijn haren. Hem bezoeken...is dat een slim idee ? Hij familie ? Nee...maar toch is hij het.

Mijn maag begint te borrelen. Eten. Ik ga even eten. Mijn kamer loop ik uit, alleen al snel wil ik terug lopen.

'Nee Lelsy staan blijven'. De deur sluit voor mijn neus en Declan is er zo bij mij. 'We gaan praten'. Hij trekt de deur open en duwt me naar binnen. 'Blijf van me af' mompel ik. Declan sluit de deur en kijkt met gefronsde wenkbrauwen rond. 'Ja Hilius was hier. Maak je geen zorgen. Hij heeft niks gedaan' 'Gelukkig'. Hij kijkt me aan. 'Luister. Weglopen heeft geen zin. Dit gesprek kwam uiteindelijk toch wel' 'Hoe dan ?' 'Wat ?' zegt hij verbaasd. 'Hoe kan je nou al zo snel zoiets voelen. Ik ben er net paar dagen'. Declan schudt lachend zijn hoofd. 'Weet je nog dat ik zei dat je mijn moeder kende alleen jij niet wist waar ik het over had ?'. Ik knik. 'Er zijn herineringen geblokkeerd' 'Dus ?' 'Ik ken je al langer dan een paar dagen Lesly'. Ik sla mijn armen over elkaar. 'Daar geloof ik niks van' 'Toen je 5 was lieten onze moeders elkaar ontmoeten. Toen ik 15 werd, belandde ik in deze wereld' 'En toen hebben we elkaar zeker 4 jaar niet gezien maar waarom kan ik me dit niet meer herrineren ?' 'Zeg ik toch...geblokkeerd' 'En hoe deblokeer ik ze ?' 'Dat moet een Heks doen. Dat laten we doen door Edward. Ik laat hem morgen wel komen' 'Je gaat er niet om heen draaien'. Declan zucht. 'Ik dacht dat ik er wel over kan praten maar nee. We laten het wel gewoon. Het is nooit gebeurd' 'Je wilt er niet over praten omdat je weet dat ik niet zo over denk'. Declan lacht ongemakkelijk. 'Ja dus daarom doe ik het niet. Maar ik kan dat aan de kant zetten want wat je al zei...het komt niet uit' 'Sorry dat ik er niet zo over denk' 'Het is okay' 'Zeker ?'. Declan knikt. 'Goed dan' 'Maar waarom ga je mee met een trein als dit ?' 'Waarom niet ?'. Ik plof neer op de bank en kijk naar buiten. 'Gewoon voor even een normaal leven leiden' 'Met de trein gaan ?' 'Ja dat is wel het normaalste wat ik heb gedaan, de afgelopen dagen' lach ik.