Different World (DUTCH)

⚜️25. Not "just a" Myth anymore

⚜️Lesly⚜️

Meeste Wolven worden geboren maar als je een Wolf word gemaakt is het wel een apart proces. Ik ben geen Zeemeermin maar bezit de krachten. Nu word ik echt een Wolf. Nu tast het niet alleen mijn bloed aan maar ook mijn genen. Ik word gewoon een...Weerwolf.

Ik ben gezuiverd in het meer wat veel voor hun betekend. Nu is het wachten op de echte Eerste Weerwolf. Lydia en Waylen zijn niet officieel de Eerste maar hebben de plek ingenomen maar niet veel mensen worden Wolven gemaakt en dat moet gedaan worden door de Eerste Wolf. Ik sta midden in de menigte en iedereen is stil. Het is nu wachten.

'Meneer' zegt Waylen kalm en hurkt neer.

Alle mensen hurken neer. Zelfs Declan. Verbaasd draai ik om en een grote witte wolf met rode gloeiende ogen komt naar me toegelopen. Mijn lichaam verstijft. Wat er om hem heen hangt is krachtig.

'Hurk neer' fluisterd Zack.

De wolf komt dichter naar me te lopen en staat voor me. Ik hurk neer en knik kort.

'Meneer....' 'Dus wij vertrouwen onze Gouden Steen bij u'.

Ik knik. 'En ik zal de ceremonie helemaal afronden om. Ik zal uw bloed accepteren'.

Ik weet wanneer ik zo beleefd praat maar het gaat vanzelf.

De wolf knikt langzaam.

'Wolven doen het niet met bloed. De Scar is het bij ons' 'En wat moet ik doen ?' 'Dat zie je vanzelf wel. Je moet me vertrouwen'.

Ik knik langzaam. Mijn hart bonkt in mijn keel. Hij gaat me niet bijten of krabben ? Liever krabben dan bijten. Scar is tenslotte litteken dus. Wat gaat er gebeuren ?

'Waar vind u het minst erg om een litteken te hebben'.

Verbaasd kijk hem aan. 'Ik denk...mijn schouder'.

Ik doe mijn jack uit en draai om. Mijn ogen ontmoeten met die van Declan en hij glimlacht kort. Iedereen is nog steeds gehurkt. Zelf hurk ik ook weer neer en zucht diep. Mijn haar doe ik aan 1 kant en sluit mijn ogen. Heel mijn lichaam is op zijn hoede

'Gaat u gang' zeg ik kalm.

Ik kijk recht voor me uit. Naar het prachtige groene gras. Mijn hoofd focussen op iets anders.

Minuten tikken voorbij. Iemand staat achter. Is de wolf veranderd in een mens ?

'Hierbij verklaar ik Lesly Aylward , een met de Weerwolven'. Het is een man. Zijn stem klinkt zwaar maar geruststellend. Kalm.

Ik kijk Waylen aan. Hij knikt kort en Lydia zie ik wegkijken. Zack blijft ook kijken. Declan staat nu een stuk achter me en de andere mensen kijken me aan.

Ik schreeuw het uit als ik heftige pijn voel bij mijn schouder. Ik zet mijn handen op de grond en krimp in elkaar. Bloed voel ik over mijn rug stromen.

'Lesly..' hoor ik Declan zeggen. 'Nee het gaat wel' mompel ik zacht. Voetstappen hoor ik achter me. Voorzichtig kijk ik over mijn schouder en de man loopt weg en veranderd weer terug in een Weerwolf.

Mijn armen beginnen te trillen en ik val neer op de grond. Ademen is lastiger, mijn zicht word wazig en steken heb ik in mijn rug.

[*]
Ik open mijn ogen. Hmm, ik lig in een bed. Niet meer buiten. Ik kom met moeite omhoog en wrijf over mijn gezicht. De kamer kijk ik rond. De slaapkamer is mooi, groot, veel ruimte. Ik voel aan mijn schouder. Verband. De deken gooi ik van me af en bekijk mijn handen. Bloed. Ik kijk de kamer weer rond en loop naar de grote spiegel die in de hoek staat. Langzaam draai ik om en mijn hemdje is kapot. Ik trek hem uit en ga met mijn vinger over het verband. Een week geleden was ik een tienermeisje die haar leven leidde zoals ze het wilde samen met haar beste vriendin en kijk nu. Bloed van de Eerste Zeemerminnen en nu de Wolven. Beschermer van de Gouden Stenen. Het verband trek ik van mijn huid en gooi het op de grond. 3 grote sneeën. Klauwen. Mijn ogen sluit ik en alles word opnieuw afgespeeld. Het deed zo veel pijn. Ik ga recht voor de spiegel staan en zet mijn handen in mijn zij. Mijn BH is bebloed. Het was zo mooi mint groen en nu is die vies. Mijn lichaam is veel gespierder geworden, en dat in een week tijd.

'Oh sorry ik...'. De deur gaat weer dicht. 'Je mag best binnen komen. Je hebt me toch al begluurd' 'Blijf je daar over zeiken ?'. Ik knik lachend. Declan komt naar binnen lopen en bekijkt me van top tot teen. 'Oh ja dat betekent niet dat je me zo mag bekijken' 'Sorry'. Hij gooit een shirt naar mijn hoofd en ik vang hem. 'Waarom heb je het verband afgehaald ?' 'Het zat irritant' 'Is het al genezen' 'Ja'. Ik trek snel het shirt en doe het goed. 'Van wie is dit shirt ?' 'Zack' 'Oh, daarom is die zo groot'. Ik loop weg en raap mijn Katana van de grond. Mijn lippen pers ik op elkaar en probeer de pijn te negeren. 'Gaat het' 'Prima'. Mijn Katana leg ik op het bed en ga rechtop staan. 'Zeker ?' 'Ja' zeg ik fel. Een kleine grom verlaat mijn mond. Snel druk ik mijn hand op mijn mond. Ik gromde. 'Wat is er ?' 'Niks'. Gelukkig hoorde hij het niet. Mijn jack trek ik aan en stop een stukje van shirt in mijn broek. Mijn Katana doe ik weer op mijn rug en kijk Declan aan. 'Kunnen we gaan ?' 'Ja is goed...' zegt hij twijfelend. 'Het gaat prima' 'Dat weet ik. Je bent net 3 uur een weerwolf'

Ik loop naar buiten en meteen sta ik stil. Mensen staren me aan. Waylen komt naar me toelopen en iedereen kijkt weg.

'Hoe voel je je ?'. Ik knik langzaam. 'Wel okay, maar ik verander niet bij volle maan in een wolf of wel'. Waylen zucht. 'Dat weet ik niet'. Ik zucht diep. 'Heb je al moordneigingen ?' 'Nee ?'. Hij knikt kort. 'Je bent oorspronkelijk ook een Myth dus misschien krijg je die symptonen niet' 'Een kleine grom kwam er net uit mijn mond. Ik schrok er zelf van' 'Je kan veranderen tot een wolf. Weet je dat ? Alleen je moet het wel zelf ontdekken'.

Ik loop langzaam naar achteren. 'Zoals dit ?'. Mijn ogen beginnen te gloeien.

'Lesly ?..' hoor ik Declan zeggen.

Ik commandeer mijn lichaam om te veranderen en wonderbaarlijk...lukt het. Dit voelt zo anders.