BEN ZATEN ...

5

Giriş kapısının karşısında duyuru panosu vardı.Yeni gelenler için sınıflara ayırım yapmışlardı.Ders programlarını hemen yanına asmışlardı.Lisedeki gibi haftada kırk saat ders olmasa da 24 saat ders koymuşlardı.Tıp okumanın zorlukları diye düşündüm.Her şey geleceğim içindi.Hangi sınıfta olduğuma emin olduktan sonra sınıfıma doğru duvardaki yönergeleri takip ederek yürüdüm.Sınıf kapısından içeri adım attım ve o bahsettikleri amfiye benzer sınıfa girdim Ortalarda bir yer bulup oturdum.Daha dersin başlamasına yirmi dakika vardı ben de Başak'ı aramak için elimi çantama attım ama telefonum yoktu en sonra simit yerken annemle konuşmuştum sonra nereye koyduğumu hatırlamıyordum.Aceleyle sınıftan çıktım simit yediğim yerleri kontrol ederken adının Oğuzhan olduğunu öğrendiğim çocuk bana doğru koşarak geliyordu.Bir şey oldu sandım yüz ifadesi bi garip gözüküyordu.
Elinde tuttuğu şeyin telefonum olduğunu anlayınca rahat bi nefes aldım."Çok teşekkür ederim aklım çıkıyodu sana borçlandım şimdi"dedim gülümseyerek."Yok hayır önemli değil ama bi ara bi yerde kahve içebiliriz."dedi onu daha bir kere görmüştüm ama güven veren bi konuşması vardı."Tamam olur benim simdi gitmem lazım görüşürüz"dedikten sonra yanından ayrıldım.Sınıfa geldiğimde dersin başlamasına daha on dakika vardı.Ben de biraz vakit geçirmek adına telefonumla uğraşmaya basladım.Telefonum daha yeni olduğu için güvenlik kilidi bile koymamıştım.Umarım o çocuk telefonumu karıştırmamıştır.Süpheli düşüncelerden arınır arınmaz hoca içeri girdi.En az yarım saat hoşgeldin konuşması yaptı ve beni ayrıca tebrik etti birinci olduğum için.Utanınca çok çabuk kızaran biriydim ve şu an domates gibi olduğuma eminim.İlk ders bitti kantine indim.Bir masa boştu ama o masanın yanında tek başına Oğuzhan oturuyordu.İnşallah yanına çağırmaz diye düşünerek kahvemi aldıktan sonra boş masaya doğru yürüdüm. Tam masaya oturacaktım ki Oğuzhan "Irmak gelsene yanim boş " demesiyle korktuğum basıma geldi.Ya benimle üniversite arkadaşlığı kurmak istiyordu ya sevgilisi varsa onu kıskandırmak istiyordu ya da gerçekten benimle ilgileniyordu belki de etkilenmişti.Şimdiye kadar sevgilim olmamasının sebebi hep güzel fiziğimin olmaması diye düşünüyordum. Ama üniversiteye başlayacağım için spor yapıp zayıflamıştım şu an güzel bi fizigim var diyebilirdim.
"Peki tamam" diyerek yanındaki sandalyeye oturdum."Nerelisin?"diye  soru sorunca şaşırdım sanırım beni tanımaya çalışıyordu."Muğla sen?"diyerek hızlıca cevapladım."Ben doğma büyüme İstanbulluyum"dedi kafasını kaldırmadan önündeki kahvesini içmeye başladı.Onu kıskanmıştım çünkü İstanbul benim çocukluk hayalimdi hep İstanbul'a gelip gezmek istemiştim ama okumak tahmin etmediğim bir şeydi tabiki."Çok şanslısın kıskandım seni"dedim şaşırmış gözlerle bana baktı ve"Neden"diye beklediğim soruyu yöneltti."Çünkü İstanbula gelip gezmek benim çocukluk hayalim senin ise evin burda istediğin zaman çıkıp gezebiliyosun her yeri biliyorsun."dedim."Aslında o kadar da şanlı değilim trafik denen bi illet var onun dışında gürültü kirlilik falan daha sayamadığım bir sürü kötü yönü var İstanbul'un o yüzden kıskanmana gerek yok"dedi ve o güven verici bakışlarıyla tam gözlerimin içine baktı ben çekmesem  gözlerini çekeceği yoktu."Olsun bende artık hayallerimi gerçekleştirmek için buradayım,ben artık gitsem iyi olacak."dedikten sonra çantamı koluma asarak ayağa kalktım."Arabayla bırakmamı ister misin sakın yanlış anlama kötü bi niyetim yok beni yanlış tanımanı istemem."Aslında çok iyi birine benziyordu ama ilk günden güvenemezdim nazikçe"Çok teşekkür ederim ama evim hemen köşede yürüsem iyi olur başka zaman olur."dedim ve veda ettikten sonra zaten bir dersim daha vardı.
Ders çıkışı bir hızla eve gidip kendimi kuş tüylü yatağıma attım çok yoruldum.Dersler elli dakika olabilir mi beyin adına bi şey kalmadı.Bugün de bittiği için sevindim.Çünkü Onur a kavuşmam için bir gün daha eksilmişti.

Yorumlarınızı,önerilerinizi yazarsanız bana çok yardım etmiş olursunuz.Şimdiden ilginiz için teşekkürler.