A Thing Called... "DESTINY" [COMPLETED]

Chapter 4 - He Said 'SORRY'.

Daniel's POV.

"Manang!" 

"Yes po, Master DJ?"

"Si ate? Nandyan na ba?"

"Wala pa po."

"Ah, osige."

Sya yung isa sa mga katulong namin. Hindi ko sya kilala. Actually, wala akong kilala sa mga katulong namin. Pwera nalang kung mag-aapply dito si Kathryn.. Edi may kakilala na 'ko--- Teka, si Kathryn na naman nasa utak ko? Aysh! Makaligo na nga lang.. Wala pa naman si Ate eh.

Umakyat ako sa kwarto ko at naligo.. And after kong maligo, nag-Tshirt ako ng plain white tapos nagShorts nalang ng pambahay. Tapos, bumaba na 'ko.. Pababa na sana 'ko ng..

"Daniel John Ford Padilla! Where do you think you're going?" ???

Sino 'yun? Pag lingon ko...

"Hehe, Ate! Wazzup? Kamusta date mo?"

"Wag mo 'kong linlangin, Dindin. Halika sa kwarto ko, mag-uusap tayo."

"Ate, don't call me, Dindin. Pangbakla! Yuck!!"

"Come on, Din. NOW!"

May magagawa pa ba 'ko? Sumunod nalang ako kay Ate. Pumasok ako sa kwarto nya at umupo sa dulo ng bed nya. Sinara naman nya yung pinto then nilock din. Tumayo sya at nakapamewang pa sa harap ko. 

"Now, Dindin. What happen?" sasagot na sana ako ng.. "Hephep! Be sure na puro katotohanan ang sasabihin mo. Kundi, sasapakin kita sa harap ni Kathryn!!"

"Hay! Ate, ganito kasi yun..."

Kinuwento ko lahat, simula dun sa pagsampal sakin hanggang sa nahalikan ko si kathryn. Nakikinig lang si ate..

"At yun ang nangyari. Gets mo na, Te?"

"Ah, so, nakiss mo sya sa lips kaya sya umiyak? Hmm. i understand her naman. Hindi mo sya Girlfriend?"

 

"Nope."

"Ah, okay. Sige. Lumabas kana. May pagkain na yatang hinanda si Manang. Kumain kana."

"O-okay."

Ang weird! Akala ko magagalit sya. Bakit hindi sya nagalit? Aysh. Yaan na nga.. Lumabas na 'ko tapos bumaba at kumain na din..