Kocaman bir dünya,
Kocaman bir düzen var.
Yaşıyoruz ama ne uğruna?
Kimler için nefes alıyoruz,
Neler için yakınıyoruz...
Tek hedef: Yaşamak!
Yaşamak ama ne için yaşamak?
Daha anne karnını terkederken şu mucizevi beden bahşedilmiş
Kaç kişi biliyor bağırsakların kilometrelere kafa tuttuğunu, kaç kişi gerçek anlamıyla haberdar mikro saniyelerle çalışan gözlerden, oluşumumuz kaç trilyon mikroskobik'e dayanıyor...
Belki de aslında herkes biliyor da gereksiz bilgiler kavşağında kayboluyor asıl yaşama amaçlarımız.
Yaşamak adı altında dünyadaki işleyişimiz;
Onlar ne yapmış bunlar ne yemiş, gün ölsün gece olsun, zenginlikten ölelim parada boğulalım veya öyle çok paramız olsun ki uyuşturucudan sigaradan alkolden tatminsizlikten ölelim.
E her türlü ölmüyor muyuz zaten?
Kanımızın kinden öfkeden geçilmemesi kime ne fayda?
Hep birlikte olup bedenlerimize iyi bakıp tek bir beyin gücüyle dünyaları yerinden oynatabilirken...
Biz sadece insanlıktan nefret eden insanlardan başka bir şey değiliz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bi Mutsuzluk Sevdi Beni
PuisiİLAHİ İNSANLAR! "Artık çok iyi tanıyorum onu" diye düşündüğüm her saniye başka bir aptallıkla beni şaşırtıyorlar. "Acaba daha ne kadar gereksizlik yapabilirler?" dediğim an yeni bir reformla umutsuzluğumu tazeliyorlar.
