ACI

266 12 0
                                    

Zeynep;

Içeri girdiğimde Özgürün karşısındaki sandalyeye geri oturdum. Özgürün karnındaki Z harfinin bazı yerleri kurumuş ve gecenin soğukluğuyla Özgürün dudakları biraz morarmıştı.

" Hatırladım. "

Özgürün söylediği şeyle Özgüre baka kaldım.  Sonunda hatırlamıştı piç. ..

¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤

Özgür;

" Hatırladım. "

Sonunda hatırladımmı tabikide Hayır ama bu manyak beni anca hatırlamam karşılığında bırakacak anlaşılan.

" Hatırladın ha Özgür. HATIRLADIN!"

Zeynebe bakıp kafamı evet anlamında salladım. Zeynep adamlara bakıp kafasıyla adamları yönlendirdi dışarı.  Adamlar depodan çıkınca sandalyesini bana doğru biraz daha yaklaştırıp arkasına yaslandı.

" Senin bende açtığın yara kadar hatta ondan daha fazlasını sana yapacağım bunun farkında mısın? "

Zeynebe bakıp ona ne yapmış olduğumu anlamaya çalışsamda maalesef böyle bişey mümkün değildi.  Ona ne yapmış olduğumu anlamaya çalışırken Zeynep ayağa kalkıp depoda karanlık olan tarafa doğru yürüdü ve orda bişeyler yapmaya başladı. 

" Bak ben Üzgünüm sana yaptığım şey için gerçekten çok özür dilerim. "

Her ne kadar ne yaptığımı bilmesemde.

" Beni çöz artık bileklerim kopacak. "

Zeynep cevap vermiyordu ama karanlığın içinden bana doğru geldiğini ve elindeki bıçakla çivileri görebiliyordum.

Özgür şimdi sıçtın.

¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤

Zeynep;

Elime çivileri ve bıçağı alıp onun yanına doğru yürümeye başladım galiba elimdekileri görmüş olacakki gözleri nerdeyse yerinden çıkacak gibi bana bakıyordu. Yanına gidip karşısında durdum.

" Özür dileme sacmalığın bittiğine göre ve beni hatırladığına göre artık başlayalım ha ne dersin Özgür. "

Özgüre biraz daha yaklaşıp tam önünde durdum tam gözlerinin içine bakıyordum.  Gözleri kanlanmış bi haldeydi korktuğunu burdan bile hissediyordum. 

" Korkuyor musun Özgür? "

" Ne yapacaksın.  Bak ben yaptığım için Üzgünüm tamam mı. "

" Yaptığım mı? Yaptıklarım dicektin her halde. "

" Evet. "

Özgür karşımda bi kız titriyordu resmen bana o kadar şey yapmamış olsa onu sevebilirdim. Ahhhh Saçmalıyorsun Zeynep asla onu sevemezsin.

Özgürün kafasını tutup geriye yatırdım elimdeki bıçağı Özgürün boğazına dayayarak.

" Bana nasıl bi yara bıraktın biliyor musun ha."

" Hayır. "

Özgürün boğazında ki bıçağı bi anda çekip göğsüne bi çizik attım. Acıdan diye yorumladığım bi ses çıkartarak kendini kastı.

" Senin yüzünden neler yaşadım biliyor musun."

" Hayır. "

Özgürün bacağına doğru bi hamle yapıp bu seferki kesiği oraya attım. Yine aynı sesi çıkarttı.

" Benn yemin ederim hiç bişey hatırlamıyorum ama ne yaptı. .."

" Ne sen hala hatırlamıyormusun beni."

" Yemin ederim ki hayır. "

Özgür derinden inlerken Z harfinin üstüne bi yumruk atıp daha büyük bi acı duymasını sağladım. Bana yalan söylemişti.

" Seni salacağım sandın demi çok beklersin. Ama madem hatırlamadın ben sana yardımcı olayım. "

Susup ona tekrar yaklaştım kafasını tutup konuşmaya başladım.

" Geçen sene tam bu gün sahilde tanışıp beni kandırdın ve buraya getirdin...  Sonra tam burda bana tecavüz edip beni çıplak bi şekilde bağladın ve tam karnıma bi Ö harfi çizdin bıçakla.  Ne kadar yalvarsamda durmadan bana işkence etmeye devam ettin. O gün sana o kadar yalvardım ki ama umrunda bile olmadan o lanet şeyini bana sokmaya devam ettin.  Ve sabaha karşı beni burda bağlı bi şekilde bırakıp gittin...

Sonra ne oldu biliyor musun tabi ki de hayır biri gelecekte beni çözecek diye tam 2 hafta burda çıplak bi şekilde bekledim sonra gözlerimi hastanede açtım ama sadece ben olarak değil karnımdakiyle birlikte.... Yeterince hatırlatıcı oldumu ha."

Gözlerimin dolduğunu hissettiğime arkamı dönüp göz yaşlarımı sildim.

" Zeynep ben çok özü...."

Elime geçirdiğim ilk çiviyi koluna geçirdim ve bağırdı.

" Bi daha sakın Özür dileme anladın mı beni ha"

Özgür kafasını sallayıp bana bakıyordu.  Daha devam edecektim ama hava almaya ihtiyacım vardı.  Özgüre bi tokat atıp depodan çıktım. 

" Içeri girin kol ve bacaklarına çivileri saplayın ama iyice içeri girmesin batırıp çıkarın bakalım acı nasıl oluyormuş. "

Adamlara söylediğim şey doğrultusunda  içeri girdiler.

Ben yere oturduğum gibi ağlamaya başladım.  Güneş yavaş yavaş doğuyordu ve ben Özgürün feryatlarını duymaya başlamıştım.

ÖZGÜRHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin