Hastanede ameliyathanenin önünde bi ileri bi geri gidip geliyor Berkin ameliyattan çıkmasını bekliyordum.
" Sence Berki kim vurdu Özgür? "
Selin ağlamaktan kıpkırmızı olmuş gözleriyle bana bakıyordu.
" Bilmiyorum. "
Selin arkasına yaslanıp ağlamaya devam etti.
Aklıma kimse gelmiyordu kim vurmuş olabilirdi ki Berki.
Telefonumun mesaj sesi beni bi anda ürküttü.
Telefonumu elime alıp mesajı açtım.
Kimden: Gizli Numara
kardeşin için bişey yapmalısın Özgür yada çocuğu için.
mesela kendini feda edebilirsin...
Yazan mesajı okurken kimden geldiğini anlamıştım.
Zeynep daha benden öcünü alamamıştı anlaşılan.
Çünkü benim başka düşmanım yoktu.
Yoksa varmıydı?
" Özgür buraya gelsene. "
Selinin sesiyle arkamı dönüp oraya doğru gittim. Doktor Selinle bana bakıp konuşmaya başladı.
" Evet çok şükür ki ucuz atlattı. Delikanlının durumu iyi yalnız fazla üstüne gitmemek lazım bu konuda biraz sinirli olabilir ama oda zamanla geçecektir. Ağrısı çok olmaz şimdi uyuyo onu özel odaya aldığımızda yanında durabilirsiniz."
Doktor lafını bitirip yanımızdan ayrıldı.
Selin oturmuş büyük bi oh çekmişti.
Bende rahatladım kardeşim kurtulmuştu ama daha büyük bi sorun vardı.
Eğer ben Zeynebe gitmezsem Selinde bebekte zarar görecekti ve ben böyle bişeyi kardeşime asla yapmam.
¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤
Aradan 2 hafta geçmişti Berki eve aldık herşey güzeldi tabi bişey hariç benim moralim.
Telefonuma gelen mesaj moralimi daha fazla bozdu.
Kimden : Gizli Numara
kimseye zarar gelmesin istersen gece tam 12'de depoda ol.
Zeynep haklıydı kimseye zarar gelmemesi lazımdı.
Ama o orospuya kardeşime yaptığını ödetecektim.
¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤
Gece hazırlanmış deponun yolunu tutmuştum.
Kafam karışık değildi ama bişey düşünemiyordum galiba korkuyorum.
Deponun önüne geldiğimde kapıyı açıp içeri girdim evet burda çok canım yandı ve anlaşılan tekrar aynı şeyler olacaktı.
Bi kaç adım atıp durdum.
" Hoşgeldin Özgür. "
Zeynep tam karşımda bana bakıyordu.
Kendimi tutamayıp bi hışımla Zeynebe doğru yürüyüp yakasına yapıştım.
" Ne istedin lan Berkten."
" Sakin ol Özgür. "
Etrafa bakındım ve Zeynebin yakasını bıraktım. Adamları nerdeydi bu orospunun.
" Gel benimle."
Zeynep önümde ilerlemeye başladı bende arkasından gittim.
Depodan dışarı çıkıp durdu ve eliyle gökyüzünü gösterdi.
" Bak yıldızlara onlar sence hiç yalnız kalıyorlarmıdır.Onlar aşık oluyorlarmıdır. Sevdiği adamı sırf öfkesi yüzünden canını yakmışlarmıdır. Keşke bi yıldız olsaydım."
Zeynep bana bakıp Belindeki silahı çıkarıp yere attı.
" Ikimizden başka kimse yok burda bana istediğini yapabilirsin."
Zeynep tam gözlerimin içine bakıyor ve ağlıyordu.
"Ne yapmaya çalışıyorsun anlamıyorum. Berki niye vurdun Zeynep ha ya ölseydi."
" Özür dilerim. "
Zeynep geri çekilip duvara dayandı. Onu burda öldürmek istiyordum buraya gelirken ama şimdi bütün Hırsım gitti.
" O bebeği bile öldürecektim ben onuda öldürecektim. "
Daha çok ağlamaya başladı ve yere çöktü.
" Neden yaptığımı bilmiyorum ama ben onlara değil sana zarar vermek istiyordum hatta onu bile istemiyordum. Özür dilerim Özgür. "
Hayretler içinde Zeynebe bakıyordum. Yanına gidip oturdum.
" Seni aslında çok seviyorum. "
" Sevdiğin için mi beni delik deşik yaptın."
Zeynep daha çok ağlayıp elleriyle yüzünü kapattı.
" Tamam ağlama bence git bi tedavi gör."
Zeynep bana baktı.
" Ben tedavi görmek istemiyorum ama şey ben Selin ve Berkten Özür dilemek istiyorum. "
" He dilede pestilini çıkarsınlar."
" Ben çok kötü biriyim. "
" Ha orda haklısın işte. "
Zeynebin yanından kalkıp ona baktım.
" Ama hala iyi bi insan olmak için Şansın var. Eğer ben değiştiysem sende değişirsin."
Kafasını kaldırıp bana baktı ve kafasını iki yana salladı.
Ona arkamı dönüp ordan uzaklaştım.
Ben insanlık yapıp ona zarar vermemiştim gerisini o düşünecekti.
İyi veya kötü olmayı o seçecekti
