Zeynep;
Kafamı kaldırıp oturduğum yerden kalktım gözlerimdeki yaşları silip depoya girdim. Özgürün vücudunda baya kan vardı. Adamlara durmalarını işaret edip dışarı yönlendirip Özgürün karşısındaki sandalyeye geri oturdum.
" Daha ne yapabilirsin ki yeterince canım yanıyor zaten sence yetmez mi."
Özgür cümlesini o kadar zor bitirmişti ki canının ne kadar yandığı belli oluyordu.
" Bitti bitti merak etme." diyip sandalye mi biraz arkaya çektim.
" Beyler çözün şunu!"
Adamlar gelip Özgürü aşağı indirdiler....
¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤
Özgür;
Beni aşağı indirdiklerinde bileklerime baktım acayip acıyorlardı. Kollarım ve bacaklarımın acısını hiç saymıyorum bile.
" Soyun şunu! "
Zeynebin dediği şey karşısında Zeynebe yalvaran bakışlarla baktım. Adamlar donuma kadar herşeyimi çıkardılar sonrada eşyalarla birlikte dışarı çıktılar.
Zeynep gözlerini bana dikmiş öfkeyle bana bakıyordu.
" Senin bu üç kuruşluk uçkurun yüzünden ben 1 yıldır o kadar çok şey çektim ki. Bebeği kaybettikten sonra babam beni eve dahi almadı. Sokakda kaldım lan senin yüzünden. Şimdiyse herkes bana orospu gibi bakıyor."
Sözü bitince burnunu çekti ve gözündeki yaşları sildi.
" Sana sahip çıkarım."
Ağzımdan çıkan kelimelere bi an ben bile inanamadım.
Zeynep bana gözlerini pörtletmiş bakıyordu.
" Sahip ha. Sikerim senin sahibine piç herif aklına şimdi geldi dimi. Canın yanınca."
Zeynep ayağa kalkıp silahını bana doğrulttu.
" Seni öldürürebilirim ama....."
zeynep cümlesini bitirmeden silahı beline koyup adamlara seslendi.
Adamlar gelip elimi Ayağımı öyle sıkı bağladılar ki zaten karşı koycak halim yoktu ama iyice kötü olmuştum adamlar bırakır bırakmaz yere yığıldım....
¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤
Zeynep;
Özgür yere yığılınca ona doğru gidip baktım gözleri kapalıydı ve ağlıyordu.
" Siz dışarı çıkın. "
Adamlar dışarı çıkınca Özgürün göz yaşlarına baktım gerçekten ağlıyordu.
'Vicdan yapmayı kes Zeynep' diyip arkamı döndüm ve depodan çıkıp arabaya bindim.
Gerisini o düşünecekti....
