MY BOSS

12. Brave

Αnna's POV

 -Colton ,είσαι σπίτι?

-Anna? Είναι όλα εντάξει? Δεν ακούγεσαι καλά ? Τι έγινε?

-Όχι δεν είμαι καλά...μπορείς να βρεθούμε για λίγο?

-Ναι, ναι σίγουρα, ..πες μου τη διεύθυνσή σου να έρθω στο σπίτι σου, οκ ? 

-Όχι βασικά είμαι ήδη στο δρόμο...Θες να περάσω από το σπίτι σου ή να πάμε κάπου έξω?

-ΟΧΙ, όχι καλύτερα μην έρθεις από εδώ...να πάμε να κάτσουμε κάπου έξω..Που θες να συναντηθούμε?

-Ε καλά αν δεν θες να έρθω σπίτι σου, θες να βρεθούμε σε ένα μπαρ εδώ κοντά ? 

Του έδωσα το όνομα και τη διέυθυνση του μπαρ και εκείνος πριν κλείσουμε μου είπε γεμάτος "αγνό ενδιαφέρον και ανησυχία" να προσέχω, να μην τρέχω στο δρόμο τώρα που είμαι αναστατωμένη και ότι όλα θα πάνε καλά. Ίσως το τελευταίο να ήταν και το μόνο σωστό που είπε. Από εδώ και πέρα όλα θα πάνε καλά. Για εμένα.

Πάρκαρα στο parking του μπαρ σκανάροντας με τα μάτια μου τα αυτοκίνητα. Το μάτι μου έπεσε σε ένα γνώριμο αυτοκίνητο και χαμογέλασα. Τέλεια, όλα πάνε ρολόι.! Μπήκα μέσα και εύκολα βρήκα ένα τραπέζι στο πίσω μέρος του μπαρ αφού ήταν νωρίς ακόμη και δεν είχε πολύ κόσμο. Είχε όμως συγκεκριμένο κόσμο που ήθελα να έχει. Και αυτό το τραπέζι είχε την κατάλληλη θέα.

Ένιωσα το κινητό μου να δονείται στην τσάντα μου και είδα ότι είχε ήδη μια αναπάντητη από τον Colton. Πότε πρόλαβε να πάει και δεν το κατάλαβα?

-Παρακαλώ,?

-Έλα Anna, έφτασες? Στο δρόμο είμαι έρχομαι..

-Ναι, έφτασα..Αργείς? Του είπα με θλιμμένη φωνή που απ'ότι φαίνεται ήταν αρκετό για να τον αναστατώσει γιατί διέκρινα το άγχος στη φωνή του. Πάντως για να υποκρίνεται, το έκανε πολύ πειστικά.

-Μη μου στεναχωριέσαι ψυχή μου, έρχομαι να τα πούμε από κοντά..

"Ψυχή μου"? Τι εννοεί με αυτό πάλι? Αν κι τώρα που το σκέφτομαι, αν δεν ήξερα ότι όλα ήταν ένα καλοστημένο κόλπο, θα έλιωνα ακουγοντας αυτα τα λόγια να φεύγουν από το στόμα του. Άρα καλά κάνει. Παίζει καλά το ρόλο του. Δεν του απάντησα τίποτα. Άλλωστε μερικές φορές η σιωπή είναι πιο δυνατή απο τις λέξεις. Έκλεισα το τηλέφωνο και το εναποθέτησα μπροστά μου. Ένιωσα πάλι όλα εκείνα τα συναισθήματα που έίχα καταφέρει να διώξω να επανέρχονται εντονότερα. Θλίψη, μελαγχολία και προδοσία ήταν αυτά που υπερτερούσαν έναντι των άλλων.