Meer (rant)

brief 30

Ontvanger: ik

Kijk. Recht voor je. In de spiegel.
Wat zie je?
Een meisje.
Sneeuwwitte huid.
Donkere haren.
Donkere ogen.
In die ogen een storm emoties.
Gebroken hart.
Geliefd.
Grote dromen.
Ze vertellen haar wie ze kan zijn. Wie ze zal zijn. Ze ziet het niet. Ze strekt haar hand en streelt langs de spiegel.
Is zij het echt?
Ze opent haar mond.
"Ben, ben jij mij?"
De schaduw lacht en knikt vervolgens.
"Jij bent mooi. Zal ik later net zoals jij zijn?"
Opnieuw knikt de schaduw zacht.
"Kom bij me", zegt ze.
"Hoe dan?"
"Neem mijn hand."
Ze steekt haar kleine handje uit en stapt mee in de spiegel.
Ze kijken om zich heen.
Alle muren zijn wit, de honderde deuren zijn gemarkeerd met nummers.
Samen volgen ze de richtingaanwijzers.
Ze stoppen voor een deur en lezen hun naam af van het bordje dat ernaast hangt.
De grootste van hen opent de deur van het kamertje.
Het kleine meisje laat haar hand los en gaat op verkenning.
Ze opent lades en dossiers, ze kijkt naar tekeningen en verhalen.
En dan, plots, weet ze alles wat ze al die tijd al wou weten.