Meer (rant)

brief 27

Ontvanger: de leegte rondom me

Hey,

Wat voelt het vertrouwd om eidelijk tegen jou te praten. Ik wist wel dat ik het wou, maar ik wist nooitgoed hoe ik het moest gaan doen.

Jij bent er altijd, met jou erbij ben ik nooit helemaal alleen. Jij gaat overal met me mee naartoe, maar wanneer er anderen bijzijn wordt je soms wat verlegen.

Je houdt me vast wanneer ik slaap en wiegt me wanneer ik getroost moet worden. Je droogt mijn tranen en kijkt mee door de ramen.

Ik wil jou bedanken. Ik weet niet wat ik zou moeten zonder jou. Waarschijnlijk zou ik helemaal niets moeten, want zonder jou kan ik niet zijn.

Jij beschermt me. Als ik jou niet had, dan viel ik in een ravijn, een afgrond, een eindeloos dal. Niemand zou me horen wanneer ik om hulp schreeuwde of het uitkermde van de pijn.

Ik weet dat ik jou ooit zal moeten laten gaan, omdat anderen je meer nodig hebben dan ik. Omdat er iemand anders zal zijn die in jouw plaats over me waakt, maar tot die tijd...

Tot die tijd zal ik je koesteren en van je houden. Ik zal je zachtjes woorden toedrukken die je de liefde doen voellen. Ik zal je in mijn armen nemen en door mijn haren laten woelen.
Ik zal je prijzen voor je daden.

Dank je, om mij te redden.
Ik heb je nog wat te goed...

Xx