23 Days With Him [COMPLETED]

Chapter THREE

Alexandra's POV

 napamulat ako ng mata at patingin ko sa paligid nakita ko si mommy at daddy magkayakap dahil inaalo ni dad si mom dahil umiiyak na naman ito

 at alam ko ako na naman ang dahilan nito "m-mommy" tawag ko , lumingion naman sakin ang magulang ko at sabay sila lumapit sakin "Anak okay kana ba wala na ba masakit sayo?" nag aalala na tanong ni mommy, "okay na po ako" sinubukan ko palakasin ang sagot ko

 niyaka naman nila ako dalawa "please be strong my princess" sabi ni daddy tumango naman ako, habang nagdradramahan kami pumasok si ninong Miggy "Pre hindi na ako magpapalingoy lingoy pa" panimula ni ninong

 "ano na ang lagay ni Alex, Miggy?" tanong ni mommy

"nag run na kami ng test at wala nang posibilidad na gumaling pa si Alex, lumaki ang maliit na butas sa puso n'ya" paliwanag n'ya "Cardiovascular disease generally refers to conditions that involve narrowed or blocked blood vessels that can lead to aheart attack, chest pain (angina) or stroke. Other heartconditions, such as those that affect your heart's muscle, valves or rhythm, also are considered forms of heart disease." dugtong nya pa

 "magagamot pa ang anak ko diba Miggy?" tanong ni daddy at halata din dito kinakabahan s'ya, nakayuko na umiling si ninong

"Sorry Ace and Monica, kahit operahan pa si Alex hindi na s'ya gagaling at posible na mamatay s'ya during the operation" pagkasagot ni ninong sa tanong ni daddy, umiyak si  mommy at niyakap ako

 "bakit ang anak ko pa" usal ni mommy at humagulgol na ito, hindi ko din mapigilan hindi maiyak, "and sad to say Ace, konti na lang ang natitira na buhay ni Alex" napakunot naman ang noo ko

 "what do you mean ninong?" I ask "may taning kana Alex and you have 25 days left" sagot n'ya sa tanong ko

 nagulat naman ako ng lumapit si mommy kay ninong at sinampal ito "how dare you para sabihin na 25 days na lang ang natitirang buhay ng anak ko?! panginoon kaba para sabihin mo yan" nag hehysterical na sabi ni mommy

 agad naman s'ya pinigilan ni daddy dahil nagwawala na ito, dahl ito mapahinto si mommy sa kakawala lumapit sa kanya ang dalawang nurse na kasama ni ninong at may tinurok dito na kung ano

~~~~~~~

 hindi ako makapaniwala sa sinabi ni ninong na may taning na ako

 nandito na kami sa bahay, ang sama naman sakin ng tadhana dahil tataningan pa ang buhay ko.. hindi ko pa nga nakikita ang magiging future babies ko.. dumoble pa nga ang sakit sa puso ko dahil iniwan na ako ni Alexander tapos ito naman ang balita ang galing naman tumayming

 "ate please sabihin mo panaginip lang na may taning ka" umiiyak na sabi ni Charles habang niyayakap ako, niyakap ko naman s'ya pabalik "kung pwede lang sana Charles" at nagsimula na naman ako umiiyak

 naramdaman ko naman may humahagod ng likod ko si Renzel "please ate wag kana umiiyak makakasama sayo yan" tumango naman ako

 "Alexandra!!" napalingon naman ako ng marinig ko ang sigaw ni kuya Jeydon "k-kuya?"

 tumakbo naman ito palapit sakin at niyakap ako "please sabihin mo biro lang ang sinabi ni Charles sakin" pakiusap n'ya 

 "s-sorry kuya pero w-wala na ako magagawa'' sabi ko

 napuno ang sala ng kalungkutan namin magkakapatid dahil sa bwisit na sakit ko

~~~~~

 nandito ako ngayon sa Veranda ng kwarto nagpapahangin lang, napatingin naman ako sa phone ko at kita ko ang wallpaper ko kung saan may dalawang tao na masaya magkayakap "b-bakit Alexander?" nahihirapan natanong ko

 "please bumalik kana sakin" tila mukha ako baliw dahil kinakausap ko ang sarili ko,

ewan ko pero sariling buhay ang kamay ko at tinawagan ang numero ni Alexander

[H-hello Alexandra?] bungad n'ya ng sagutin n'ya ang tawag ko, sinubukan ko wag umiiyak

"A-Alexander? p-pwede ba tayo mag usap bukas?" tanong ko

[O-okay~~ babe let's continue~~ shut up Chloe may kausap pa ako] naiiyak naman ako ng marinig ko may kasama s'yang ibang babae, pero sinubukan ko pa din palakasin ang loob ko

"sige mukhang nag eenjoy kapa, bukas 3 pm sa Cafe kung saan tayo nagkikita.. Enjoy" huling sabi ko at binaba na ang telepeno,

   hindi ko naman maiwasan wag umiiyak, kasi napakasakit

naghihirap ako samantala s'ya nagpapakasaya, sa buhay n'ya bakit ba ang unfair ng buhay

 Hindi ba nakatadhana sakin maging masaya man lang? nakapag isip na ako

 kahit sa huling pagkakataon gusto ko makasama si Alexander kahit sa loob lang ng 23 days masaya na ako, kahit mawala ako atlis napasaya ako dahil nawala ako nasa tabi ako ng taong mahal ko