23 Days With Him [COMPLETED]

Chapter FIVE

"Hey wake up" nagising ako na may gumigising sakin, pagdilat ko si Alex at kita sa mata nito ang pagaalala

"Friend! Buti naman at gising kana you make me worried" sabi ni Venice sabay yakap sakin

  "What happen?" tanong ko, "Nahimatay ka nung nasa rooftop ka" sabay haplos ng pisngi ko si Venice

"Friend bakit mo ginawa ang magpakamatay" malungkot na tanong ni Venice, bigla naman ito lumuha "Alam mo ba sa ginawa mo mun--" hindi niya na natuloy ang sasabihin niya ng humagulgol na ito

At niyakap ako "Alex naman eh, wag mo nang gawin yon, buti nalang naligtas ka ni Alexander"

Niyakap ko naman siya pabalik "S-sorry"

"can I talk to Xandra?" tanong ni Alex, tumango naman si Venice at lumabas ng clinic

"Ano ba pumasok sa isip mo Xandra at magpapakamatay ka!?" pasigaw na tanong niya. "Dahil ayoko mabuhay kung wala ka din sakin" umiiyak na sagot ko

Umiling naman siya at niyakap ako "Don't commit suicide again because of me" sabi niya, tumango naman ako at niyakap din siya

(Ms.A: hindi ko alam kung tama ba nilagay ko na English na sinabi ni Alexander)

"Just 23 days Xander at lalayo na ako sayo" tumingin naman siya "23 days ang hiningi ko sayo sapat na yon, at malaya kana"

Kumunot naman noo niya "Pero ba---" hindi na natuloy ang sasabihin niya ng pinutol ko "okay na sakin ang 23 days Xander. Pagtapos nong malaya kana pakiusap 23 days lang" kahit nagtataka siya tumango pa din si Xander

"Ikaw kung yan ang gusto mo" at hinalikan niya ang noo ko

~~~•••~~~

Nakatingin ako ngayon sa sariling reklesyon ko sa salamin, 23 days with him...

  I smile kahit malungkot ako

Tama nga sila hindi lahat ng nakangiti at masaya, masaya talaga ng literal dahil sa ngiti lahat nakatago ang lungkot at sakit...

23 days na lang din ang natitira na buhay ko, ang saya dba? Ang unfair ng buhay sakin...

Kung wala ako'y sakit madali lang sakin pakawalan si Xander na kahit pa mahal ko siya, hindi bale pagtapos ng 23 days malaya na ako sa sakit

"sweetie nanjan si Alexander sa baba hinahanap ka" sabi ni mommy ng pumasok sa kwarto ko, tumango naman ako

"Sige po mom" pilit na pinasigla ko ang boses ko

"Don't hide your feelings sweetie, alam ko nasasaktan ka" ani ni mom at niyakap ako

"Kahit ako hindi ko tanggap ang nangyayare sayo anak" naramdaman ko nman may luha na pumapatak sa kamay ko

Humarap ako kay mommy at pinunasan ang mga luha niya "Please mom don't cry, ayoko na nakikita ka umiiyak nang dahil lang sakin mas nasasaktan ako" at niyakap ko siya

"At kapag wala na ako mom please wag na wag kang iiyak, always be happy kahit wala na ako.. Lagi naman ako nasa tabi niyo kahit wala na ako dito sa mundong ibabaw" bilin ko

Umiiyak na niyakap ako ni mommy "S-sure anak, pero please wag ka muna magsalita na akala mo bukas kana mawawala" tumango naman ako....

"Hi baby A ko" at kiss ko sa lips niya ng makalapit ako, hinalikan niya naman ako sa noo "Hello okay na ba ang pakiramdam mo?" tanong niya tumango naman ako

Buti na lang nakausap ko agad yung doctor sa clinic namin, na sabihin na over fatigue lang ako...

"Bakit ano ba nangyare sa anak ko?" my dad ask to Xander

"Hinimatay po siya kahapon at sabi ng doctor napagod lang siya" kinausap ko din kasi ang family ko na wag ipaalam ang sakit ko sa iba..

"G-ganun ba? Wag kana masyado magpagod anak ah" sabi ni mommy at hinalikan ako sa noo ganun din si daddy

Itutuloy...