Strawberry Cake

9.Bölüm - İttifak

-İttifak-

Gün ışığıyla beraber gözlerimi açtığımda bütün ihtişamı ile yanımda uyuyordu. Tanrım bütün gece kollarında uyuduğuma hala inanamıyorum.

Flashback...

"Aç değilim Jongin. Salondaki koltukta uyuyabilirsin. Al buda yastığın ve battaniyen."

"Giyinmene yardım edeyim."

"HAYIR! Iıııı...şey ben kendim giyinebilirim. Kendimi iyi hissediyorum."

"Pekâlâ, ağrın olursa hemen beni uyandır olur mu?"

*Güneyde bir yerlerim ağrımaya başladı, buna da bir çözümün var mı?*

"Sanmıyorum Jongin. Hadi uyu."

"Seninle uyuyamam mı Soo biliyorsun belim hassastır."

"Üzgünüm Jongin! Kalacağım diye ısrar etmeden önce düşünecektin. İyi geceler."

Hay ben senin!
İçimdeki ses, seni milyon parçaya bölüp bir sandığa tıkasım, sonra o sandığı zincirleyip denize atasım ve suyun kaldırma kuvvetinden yararlanma diye de üstüne beton dökesim var. Lanet dilimi eşek arıları soksun. Vücudumun keşfedilmemiş yerlerine akupunktur iğneleri girsin.

Jongin evimde.

Jongin hemen yan odada ve onun sıcak bedeni ile uyumak varken....buz gibi yatağa mahkum oldum. Güçlü ol Kyungsoo atlatabilirsin. Gururunu ayaklar altına almadın, aferin bebeğim pes edemezsin. Derin derin nefes al! Ohh..işte böyle..! Hadi giy -ayıcıklı- pijamalarını ve sıcacık yatağının içine girip yastığına Jongin diye sarıl. Başarabilirsin. Sana güveniyorum.

Gece:01:34

Uhm..sıcak çok sıcak. Hmm yumuşakta. Huh! Hayır, sert! Arkamda biri var aman tanrım arkamda biri var! Çığlık atsam mı? Oh! Hayır, korktuğumu belli etmemeliyim. Bir saniye bu koku...Jongin!
Ne zaman yanıma geldi? Ve ne zaman bana sarılarak uyudu. Nasıl farkına varmam. Tanrım umurumda değil onu özlemişim. Sıcaklığını, beni ısıtmasını özlemişim. Bu koku! Sadece bu koku için yaşayabilirim. Belime sarılan ellerini sağlam elimle sıkıca kavradım ve uykuya yenik düşüp gözlerimi tekrar kapattım.

Flashback end...

Yavaşça kafamı çevirip ona izlemeye başladım. Beraber uyuduğumuz zamanlar geldi aklıma. Sabah erkenden gözlerimi açar onun o güzel yüzünü izlerdim. Ne acı. Güzel anılarla beraber kötü anılarımda zihnime hücum etmeye başladı. İlklerimiz geldi aklıma. İlklerim. Jongin benim için ilkti. Her anlamda ilkti. Ama ben onun hiç ilki olamadım. İlk ben öptüm onu. İlk ben sarıldım ve ilk ben âşık oldum. Ona olan aşkımı bilmediğini düşünüyordum ama biliyordu, bildiği halde bilmiyormuş gibi davranması kalbimi çok acıtıyordu.

Hatırladıklarım yüzümü buruşturmama, gözyaşlarımın göz pınarlarıma akın etmesine neden oluyordu yavaşça arkamı döndüm. Ah hadi Kyungsoo sıyrıl şu bunalımdan.

"Uyumadığını biliyorum Soo!"

"..."

Elleri sahiplenircesine belimi sararken, kafasını boynuma gömdü ve kokumu içine çekmeye başladı. "Seni çok özledim Soo." Boynumu öptü ve tepkimi ölçmek için geri çekildi. Hiçbir tepki vermedim. Bu hoşuma gitmişti ama sanki vücudum buz kütlesi gibi yerinden kımıldamıyordu.

"Sen ağlıyor musun?"

Elleri belimde sıkılaştı ve beni kendine çevirmeye çalıştı.

"Hayır! Lütfen biraz daha böyle kalalım."